kloppe

Mofers

Wirkwaord

Lemma

kloppe /kl̥ɒpə/

1. (óneuvergenkelik) huuerbaar taengen of op get houwe, meis mitte voes, det 'nen haole klank kump

   Klop 'ns ane raam of einen heim is.

2. (óneuvergenkelik) richtig zeen, euvereinkómme mitte wörkelikheid

   Waas toe dao zags, klop van gènskantje.

3. (óneuvergenkelik) veulbaar of huuerbaar verwaege

   Det klop wie 'ne zwaerendje vinger.

4. (óneuvergenkelik) (reflexief) slaondje ruzing make

Raod

Dit waord wuuert neet gebroek veur get in get te doon; det is "staeke".

Aafbraeking

• klop-pe

Aafleijinge

• klop, klöppel, klopper, klopperie
• klophamer, klophings, klophout, klopjach
• aafkloppe, aankloppe, bekloppe, oetkloppe, opkloppe

Verwantje wäörd

• battere, boenze, bónke, houwe, toekke, toeppe, tróbbe

Samestèlling

• klop + -e

Zagswies

• get doorein kloppe
• Det klop wie 'ne zwaerendje vinger: (humoristisch) Det klop zeker! / Det klop gans!

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 194.

Verveuging

		ich		doe		det		veer		geer		zie		deilwaord
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison
hujigen tied	sjrif	klop		klops		klop		kloppe	kloppen	klop		kloppe	kloppen	kloppendj
	IPA	/kl̥ɒp/	/kl̥ɒb/	/kl̥ɒps/	/kl̥ɒbz/	/kl̥ɒp/	/kl̥ɒb/	/kl̥ɒpə/	/kl̥ɒpən/	/kl̥ɒp/	/kl̥ɒb/	/kl̥ɒpə/	/kl̥ɒpən/	/kl̥ɒpəɲɟ/
vergangen tied	sjrif	klopdje	klopdjen	klopdjes		klopdje	klopdjen	klopdje	klopdjen	klopdje	klopdjen	klopdje	klopdjen	geklop
	IPA	/kl̥ɒbɟə/	/kl̥ɒbɟən/	/kl̥ɒbɟəs/	/kl̥ɒbɟəz/	/kl̥ɒbɟə/	/kl̥ɒbɟən/	/kl̥ɒbɟə/	/kl̥ɒbɟən/	/kl̥ɒbɟə/	/kl̥ɒbɟən/	/kl̥ɒbɟə/	/kl̥ɒbɟən/	/ɣə'kl̥ɒp/	/ɣə'kl̥ɒb/
gebi-jjendje wies	sjrif			klop!				kloppe-v'r		kloptj! klop!
	IPA			/kl̥ɒp/	/kl̥ɒb/			/kl̥ɒpəvər/		/kl̥ɒpc/ /kl̥ɒp/	/kl̥ɒbɟ/ /kl̥ɒb/
substantivering		infinitief		gerundium I		gerundium II		supinum				participium
		radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal	liaison	radikaal		liaison		radikaal		liaison
	sjrif	kloppe	kloppen	geklop ó		kloppe	kloppen	kloppentaere		kloppentaeren		gekloppe		gekloppen
	IPA	/kl̥ɒpə/	/kl̥ɒpən/	/ɣə'kl̥ɒp/	/ɣə'kl̥ɒb/	/kl̥ɒpə/	/kl̥ɒpən/	/kl̥ɒpən̥'tɛ̀:re/		/kl̥ɒpən̥'tɛ̀:ren/		/ɣə'kl̥ɒpə/		/ɣə'kl̥ɒpən/

In anger spraoke

[1]

Frans: frapper Ingels: knock(en:), tap Nederlandjs: kloppen Pruus: klopfen

Sjinees: 叩(zh:), 敲(zh:) Spaans: aporrear, llamar Zweeds: knacka, bulta

[2]

• Nederlandjs: kloppen

[3]

• Ingels: beat^(en:), throb
• Japans: 疼く^(ja:) (van e liefdeil)
• Nederlandjs: kloppen

Zelfstenjig naamwaord

Neet-lemma

kloppe ó /kl̥ɒpə/

1. (gerundium) gerundium II van kloppe
   

Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking

• klop-pe

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	kloppe	kloppen	—
	IPA	/kl̥ɒpə/	/kl̥ɒpən/	—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	kloppe	kloppen	—
	IPA	/kl̥ɒpə/	/kl̥ɒpən/	—

Wirkwaord

Neet-lemma

kloppe /kl̥ɒpə/

1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van kloppe
2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van kloppe

Aafbraeking

• klop-pe