Jump to content

perventum

E Victionario

Discretiva

perventum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
perventum
supinum­ accusativo perveniō (pervenīre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /perˈwentum/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ven·tum — morphologica: per-vent-um

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • At cartilago ubi subsit, ipsa sedes docet perventumque esse ad eam ex renisu patet. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • a litore L regio Attene, ex adverso Tylos insula, totidem milibus a litore, plurimis margaritis celeberrima cum oppido eiusdem nominis, iuxtaque altera minor, a promunturio eius XII D p. ultra magnas aspici insulas tradunt, ad quas non sit perventum; huius ambitum CXII D p., a Perside longius abesse, adiri uno alveo angusto. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVIII. [[12e] ] — perventumque
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: perventum.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 32, [148] — perventum