induco

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cō — morphologica: in-duc-o

Verbum transitivum

indūc|ō, -ere, indūxī, inductum

1. In aliquem locum ducere, introducere.
2. (Translate) obtegere, obducere, induere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
indūc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	indūcō	indūcam		indūcēbam	indūcerem	indūcam
II. sing.	indūcis	indūcās	indūc!	indūcēbās	indūcerēs	indūcēs	indūcitō!
III. sing.	indūcit	indūcat		indūcēbat	indūceret	indūcet	indūcitō!
I. plur.	indūcimus	indūcāmus		indūcēbāmus	indūcerēmus	indūcēmus
II. plur.	indūcitis	indūcātis	indūcite!	indūcēbātis	indūcerētis	indūcētis	indūcitōte!
III. plur.	indūcunt	indūcant		indūcēbant	indūcerent	indūcent	indūcuntō!
Thema	Vox passiva
indūc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	indūcor	indūcar		indūcēbar	indūcerer	indūcar
II. sing.	indūceris	indūcāris	indūcere!	indūcēbāris	indūcerēris	indūcēris	indūcitor!
III. sing.	indūcitur	indūcātur		indūcēbātur	indūcerētur	indūcētur	indūcitor!
I. plur.	indūcimur	indūcāmur		indūcēbāmur	indūcerēmur	indūcēmur
II. plur.	indūciminī	indūcāminī	indūciminī!	indūcēbāminī	indūcerēminī	indūcēminī	—
III. plur.	indūcuntur	indūcantur		indūcēbantur	indūcerentur	indūcentur	indūcuntor!

Thema	Vox activa
indūx-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	indūxī	indūxerim	indūxeram	indūxissem	indūxerō
II. sing.	indūxistī	indūxeris	indūxerās	indūxissēs	indūxeris
III. sing.	indūxit	indūxerit	indūxerat	indūxisset	indūxerit
I. plur.	indūximus	indūxerimus	indūxerāmus	indūxissēmus	indūxerimus
II. plur.	indūxistis	indūxeritis	indūxerātis	indūxissētis	indūxeritis
III. plur.	indūxērunt	indūxerint	indūxerant	indūxissent	indūxerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	indūcere	indūxisse	inductūrum, -am, -um esse	indūcēns		inductūrus, -a, -um­
Vox passiva	indūcī	inductum, -am, -um esse	inductum īrī		inductus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
indūcendī		indūcendus, -a, -um			inductum	inductū

Usus

1. legatos in regiam inducere
2. novum tectorium inducere

Dictiones collatae

• dūcō, dūcere

Composita

• abdūcō, abdūcere
• addūcō, addūcere
• cirumdūcō, circumdūcere
• condūcō, condūcere
• dēdūcō, dēdūcere
• dīdūcō, dīdūcere
• ēdūcō, ēdūcere
• intrōdūcō, intrōdūcere
• obdūcō, obdūcere
• perdūcō, perdūcere
• praedūcō, praedūcere
• prōdūcō, prōdūcere
• redūcō, redūcere
• sēdūcō, sēdūcere
• subdūcō, subdūcere
• subterdūcō, subterdūcere
• superdūcō, superdūcere
• trādūcō, trādūcere, trānsdūcō

Dictiones derivatae

• inductibilis
• inductīcius
• inductilis
• inductiō
• inductīvus, inductīvē
• inductor, inductrīx
• inductōrium
• inductōrius
• inductūra
• inductus, inductūs

Translationes

In aliquem locum ducere	dilatare ▼

In aliquem locum ducere	collabi ▲

Anglice: lead in (en), bring in (en), lead into (en), introduce (en) Germanice: einführen (de), hineinführen (de)

Obtegere, induere	dilatare ▼

Obtegere, induere	collabi ▲

Anglice: cover (en), put on (en), wear (en) Germanice: anziehen (de), überziehen (de)

Discretiva

induco dictio est in variis linguis:

Formae affines

Italice

induco

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
induco	prima singularis	praesens	activa	indicativus	indurre

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduko/

Syllabificatio phonetica: in·du·co — morphologica: in-duc-o

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 2-8)

• in fontes rediere suos, concussaque sisto,

stantia concutio cantu freta, nubila pello

nubilaque induco, ventos abigoque vocoque,

vipereas rumpo verbis et carmine fauces,

vivaque saxa sua convulsaque robora terra

et silvas moveo iubeoque tremescere montis

et mugire solum manesque exire sepulcris! —Metamorphoses Ovidii Nasonis