Jump to content

abdicare

E Victionario

Discretiva

abdicare dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

abdicāre

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
abdicāre secunda singularis praesens passiva imperativus abdicō (abdicāre)
abdicāre
praesens activa infinitivus abdicō (abdicāre)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ab.diˈkaːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: ab·di·cā·re — morphologica: ab-dic-are

abdicare

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
abdicare
praesens activa infinitivus abdica substantiv.
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ab.diˈka.re/
Syllabificatio phonetica: ab·di·ca·re — morphologica: abdic-are

abdicare

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
abdicare prima singularis futurum activa coniunctivus abdicar
abdicare tertia singularis futurum activa coniunctivus abdicar
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [aβ.ðiˈka.ɾe]
Syllabificatio phonetica: ab·di·ca·re — morphologica: abdic-are

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
–106…–43
M. Fabius Quintilianus
ca. 35–100
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70–150
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (50 a.C.n. / 704 a.u.)

  • Deiotarus etiam mihi narravit se ad eum legatos misisse de re Bruti; eos sibi responsum rettulisse illum non habere. et me hercule ego ita iudico, nihil illo regno spoliatius, nihil rege egentius. itaque aut tutela cogito me abdicare aut ut pro Glabrione Scaevola faenus et impendium recusare. ego tamen quas per te Bruto promiseram praefecturas, M. Scaptio, L. Gavio, qui in regno rem Bruti procurabant, detuli; nec enim in provincia mea negotiabantur. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

  • Id ita consequemur si intuiti fuerimus quae sit lex quae litem faciat, hoc est, qua iudicium sit constitutum. Nam quaedam in scholasticis ponuntur ad coniungendam modo actae rei seriem, ut puta: «Expositum qui agnoverit, solutis alimentis recipiat: minus dicto audientem filium liceat abdicare. Qui expositum recepit, imperat ei nuptias locupletis propinquae: ille deducere vult filiam pauperis educatoris.» —Institutio oratoria Quintiliani [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • ex quibus Pompeius in concubitu dilecti adulescentuli confossus est, Silanus abdicare se praetura ante IIII. Kal. Ian. morique initio anni coactus die ipso Claudi[i] et Agrippinae nuptiarum. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber sextus. Ep. 1 [4] — abdicare
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: abdicare.
  3. 3.0 3.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber septimus, I. Quomodo materia dicendi reperiatur et disponatur. [14] — abdicare
  4. 4.0 4.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber quintus. Divus Claudius. XXIX. [2] — abdicare