Jump to content

bibo

E Victionario
Redactio 13:15, 6 Aprilis 2019 a conlatore YaganZ (disputatio | conlationes) facta (curatio)
(diss) ← Redactio superior | emendationem recentissimam videre (diss) | Redactio recentior → (diss)

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈbiboː/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·bō — morphologica: bib-o

Notatio

[+/-]

A radice Protindeuropaea *pi-pH₃-, a *peH₃(i)-.

Verbum transitivum

[+/-]

bib|ō, -ere, -ī, bibitum [1][2][3][4][5][6]

  1. √ Liquidum haurire, ut exempli causa sitem exstinguere.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
bib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. bibō bibam   bibēbam biberem bibam  
II. sing. bibis bibās bibe! bibēbās biberēs bibēs bibitō!
III. sing. bibit bibat   bibēbat biberet bibet bibitō!
I. plur. bibimus bibāmus   bibēbāmus biberēmus bibēmus  
II. plur. bibitis bibātis bibite! bibēbātis biberētis bibētis bibitōte!
III. plur. bibunt bibant   bibēbant biberent bibent bibuntō!
Thema Vox passiva
bib- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. bibor bibar   bibēbar biberer bibar  
II. sing. biberis bibāris bibere! bibēbāris biberēris bibēris bibitor!
III. sing. bibitur bibātur   bibēbātur biberētur bibētur bibitor!
I. plur. bibimur bibāmur   bibēbāmur biberēmur bibēmur  
II. plur. bibiminī bibāminī bibiminī! bibēbāminī biberēminī bibēminī —
III. plur. bibuntur bibantur   bibēbantur biberentur bibentur bibuntor!
Thema Vox activa
bib- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. bibī biberim biberam bibissem biberō
II. sing. bibistī biberis biberās bibissēs biberis
III. sing. bibit biberit biberat bibisset biberit
I. plur. bibimus biberimus biberāmus bibissēmus biberimus
II. plur. bibistis biberitis biberātis bibissētis biberitis
III. plur. bibērunt biberint biberant bibissent biberint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		bibere bibisse bibitūrum,
-am, -um esse 		bibēns   bibitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		bibī bibitum,
-am, -um esse 		bibitum īrī   bibitus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
bibendī bibendus, -a, -um bibitum bibitū

Dictiones collatae

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]
Composita

Translationes

[+/-]
Liquidum hauriredilatare ▼
Liquidum haurirecollabi ▲

Nomen substantivum

[+/-]

bĭb|ō, -ōnis masc. [7][8][9]

  1. √ Homo qui consuete in perpotatione indulget.

Declinatio

[+/-]
m. sing. plur.
nom. bibō bibōnēs I
gen. bibōnis bibōnum II
dat. bibōnī bibōnibus III
acc. bibōnem bibōnēs IV
abl. bibōne bibōnibus VI
voc. bibō bibōnēs V

Translationes

[+/-]
Homo qui consuete in perpotatione indulgetdilatare ▼
Homo qui consuete in perpotatione indulgetcollabi ▲

Fontes

  1. ↑ Participia bibitus et bibiturus seriori tantum aevo usuvenisse. Optimi enim scriptores dixerunt potus.
  2. ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 445 — “BĬBO, bĭbis, bĭbi, bĭbere, 3.”
  3. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 338 — “1. bĭbo, bĭbi, ĕre, 3.(c'est du supin bibitum, autrement inusité, que sont dérivés les formes postérieures au siècle classique bĭbĭtūrus et bĭbĭtus, a, um.”
  4. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. bibo, bibī (bibitum), ere (tom. 1, p. 820)
  5. ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — bibere
  6. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — bibo
  7. ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 446 — “BĬBO, ōnis, m. 3. bibax.”
  8. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 338 — “2. bĭbo, ōnis, m.”
  9. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. bibo, ōnis, m. (1. bibo) (tom. 1, p. 822)
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=bibo&oldid=203659"