Spitzberga
Spitzberga[1], scilicet Montes Acuti[2], aliter Spitzberga occidentalis[1][3] est insula archipelagi Svalbardi maxima, ad septentrionem Norvegiae sita, et sola quae perpetuo ab hominibus habitatur. Fines insulae, quae occidentalem maioremque archipelagi partem constituit, sunt Oceanus Arcticus, Mare Norvegicum, Mare Groenlandense. Spitzberga, aream 39 044 km2 habens, est maxima insula in Norvegia et quod ad magnitudinem pertinet tricensima sexta in orbe terrarum. Sedes administrativa est Longyearbyen. Aliae coloniae sunt Barentsburg commune Russicum ad carbonem effodiendum dicatum, Ny-Ålesund commune investigationis, Sveagruva statio effodiendi, et variae stationes investigationis.
Spitzberga a Gulielmo Barentsio eius inventore anno 1596 nominatum est. Nomen 'montes acuti' significat (ex Nederlandico spits 'acutus' + bergen 'montes').[4]
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ 1.0 1.1 "Spitzberga seu Montes acuti" in Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~. Vb. adiect. "Spitzbergensis, Spitsbergensis": cf. nomina biologica Onchidiopsis spitzbergensis, Kadosactis spitsbergensis etc.
- ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus, Brunopoli 1972, vol. II, p. 619. Vel Terra Montium Acutorum, ibidem.
- ↑ Nomen enim simplex etiam ad archipelagum omnem dari potuit: cf. "The Archipelago of Spitsbergen, comprising, with Bear Island . . . all the islands situated between 10deg. and 35deg. longitude East of Greenwich and between 74deg. and 81 deg. latitude North, especially West Spitsbergen," Treaty concerning the Archipelago of Spitsbergen (1920), p. 1.
- ↑ Louwrens Hacquebord, In Search of Het Behouden Huys: A Survey of the Remains of the House of Willem Barentsz on Novaya Zemlya, p. 250
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Arlov, Thor B. (1996). Svalbards historie. Asloae: Aschehoug. ISBN 82-03-22171-8 (Norvegice)
- Arlov, Thor B., et Arne O. Holm (2001). Fra company town til folkestyre. Longyearbyen: Svalbard Samfunnsdrift. ISBN 8299616808 (Norvegice)
- Conway, Martin. 1906. No Man's Land: a history of Spitsbergen from its discovery in 1596 to the beginning of the scientific exploration of the country. Cantabrigiae: Cambridge University Press. Textus apud archive.org
- Fløgstad, Kjartan (2007). Pyramiden: portrett av ein forlaten utopi. Asloae: Spartacus. ISBN 82-430-0398-9} (Norvegice)
- Tjomsland, Audun and Wilsberg, Kjell (1995). Braathens SAFE 50 år: Mot alle odds. Asloae. ISBN 82-990400-1-9 (Norvegice)
- Torkildsen, Torbjørn et. al. (1984). Svalbard: vårt nordligste Norge. Asloae: Forlaget Det Beste. ISBN 82-7010-167-2 (Norvegice)
- Umbreit, Andreas (2005). Guide to Spitsbergen. Bucks: Bradt. ISBN 1-84162-092-0 (Anglice)
- Stange, Rolf (2011). Spitsbergen: Cold Beauty. Rolf Stange. ISBN 978-3-937903-10-1
- Stange, Rolf (2012). Spitsbergen—Svalbard: A complete guide around the arctic archipelago. Rolf Stange. ISBN 978-3-937903-14-9 (Anglice)
Nexus interni
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]Vicimedia Communia plura habent quae ad Spitzberga spectant (Spitzberga, Spitsbergen). |