Ioannes Burchardus

Ioannes Burchardus seu Burckardus (natus circa annum 1450 Niederhaslach in Alsatia; mortuus Romae die 15 Maii 1506) fuit protonotarius Sanctae Sedis ab anno 1484 caeremoniarius apud Curiam Romanam (papis Innocentio VIII, Alexandro VI, Pio III et Iulio II) et ab anno 1503 episcopus Hortanus. Maximi momenti edendis libris liturigicis et diario caeremoniarum, cui titulus Liber notarum, temporis inter 1483 et 1506; id fonti egregio vitae papalis tempore Renatorum est.

Vita

Familia paupere natus eruditionem habuit in schola Ecclesiae Sancti Florentii in oppido natali. Primo scriba vicarii generalis Argentini institutus est, unde documento falsificato fugere debuit.

Ex anno 1467 Romae vitam degebat. Anno 1475 mentio fit de familiaritate eius cum aula papae Sixti IV et unum annum post sacerdos ordinatus est. Ut erat mos praebendas plures (in Alsatia) habuit et civitatem Argentorati nactus est anno 1477. In praebendis fuit etiam praepositura Monasterii Grandis Vallis; possessiones videlicet a vicario administratae sunt. Anno 1483 successit Augustino Patricio Piccolomineo caeremoniario summo. Itaque non solum liturgicorum sed et caeremoniarum saecularium in aula pontificis maximi responsalis erat. Romae Turrim Argentinam Argentorato honorando erigi iussit; platea hodierna Largo di Torre Argentina adhuc testimonium perhibet quamvis turris ipsa intrinsecus sita non iam visibilis extra est. Anno 1503 episcopus nominatus est Dioecesis Civitatis Castellanae. Sepultus est in urbe in Fano Sanctae Mariae de Populo.

Quoad Librum notarum: pugillares ad usum quotidianum confecit ubi Curiae Romanae res officiales et colloquia privata cum papis, cardinalibus et legatis adumbrans narravit. Praesertim de Alexandri VI pompis ita bene certiores fimus. Sed iste liber plus quam quarta saecula post mortem auctoris editus est. Causa fuit absentia manuscriptorum completa et centonis forma quae compositionum posteriorum valde suspecta est. Insuper historiuncula una ex opere Decameron furtive deprensa est.^[1]

Opera

1485 (cum Piccolomineo) : Pontificale
1488 (cum Augustino Patrizi Piccolomini) : Caeremoniale Romanum
1498 : Ordo Missae secundum consuetudinem Sanctae Romanae Ecclesiae. Nova editio, 1502
post mortem editus: Liber notarum

Notae

↑ Cf. appendicem libri: Monaldi&Sorti, Die Zweifel des Salai („I dubbi di Salai“), Kindler Verlag, Monaci, 2008

Bibliographia

E. Celani (ed.), Johannis Burckardi Liber Notarum ab anno 1483 usque ad annum 1506. 2 voll. Città di Castello, 1910-1912. (Rerum Italicarum Scriptores, 32)
Friedrich Lauchert: "Burchard, Johannes", in: Allgemeine Deutsche Biographie, vol. 47 (Lipsiae: Duncker & Humblot, 1903), p. 377–379.
Oliger, "Der päpstliche Zeremonienmeister Johannes Burckard von Straßburg" in Archiv für elsässische Kirchengeschichte vol. 9 (1934) pp. 199-232
Geoffrey Parker, interpr., At the Court of the Borgia: being an account of the reign of pope Alexander VI, written by his Master of Ceremonies Johann Burchard. Londinii: Folio Society, 1963
Volker Reinhardt, Der unheimliche Papst. Alexander VI. Borgia: 1431–1503. Monaci: Beck, 2005. ISBN 3-406-44817-8
Manlio Sodi, "Il contributo di Agostino Patrizi Piccolomini e Giovanni Burcardo alla compilazione del „Pontificale Romanum“" in Rivista liturgica vol. 94 (2007) pp. 459-472
Peter de Roo: Material for a History of Pope Alexander VI, his Relatives and his Time, Brugae, Desclée, De Brouwer and Co., 1924.

Nexus externi

Res de Burckardo apud RI-Opac
Edendo Libro notarum: Tomus I (in interreti), Tomus II (in interreti)
De Burckardo in encyclopaedia Italica ITA
Catherine Bosshart-Pfluger: Commentatio Johannes Burckard in Lexico historico Helvetiae: Theodisce, Francogallice, Italice

[1] Cf. appendicem libri: Monaldi&Sorti, Die Zweifel des Salai („I dubbi di Salai“), Kindler Verlag, Monaci, 2008

[1]