Caliphatus Omayadarum
Caliphatus Omayadarum[1] (vel etiam Chalifa Umajaita[2], Arabice الخلافة الأموية Al-Ḫilāfa al-ʾumawiyya), vel fortasse Caliphatus Damascenus, fuit civitas anno 661, inter Posteriorem Antiquitatem et Medium Aevum, condita. Gens Omayadarum (Arabice بنو أمية banū umayya), Meccae orta, sedes caliphatus Damasci constituerunt. Caliphatus a terris Arabicis et Aegyptiis in Africam, Hispaniam, et Indiam expassus est.
Suffectus est caliphatus ab Abbasidis anno 750, cum gens Omayadarum Damasci paene exstincta esset. Abderrama, singulus puer Omayadus, caedem fugens, in Hispaniam immigravit, ubi emiratum Cordubae condidit, qui anno 929 in caliphatum constitutus est.
Calipharum index
[recensere | fontem recensere]- Moabia I vel Mavia I (661-680)
- Yzit (680-683)
- Moabia II vel Mavia II (683-684)
- Maroan I (684-685)
- Habdelmele vel Abdilmelic (685-705)
- al-Walid I ibn Abd al-Malik (705-715)
- Zoleiman (715-717)
- Ulit (717-720)
- Yzit II (720-724)
- Hesciam vel Yscam (724-743)
- Ulit II (743-744)
- Yzit III (744)
- Abrahim (744)
- Maroan II (744-750)
Nexus interni
Notae
[recensere | fontem recensere] |