Discretiva

  vectoris dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
vectōris casus genitivus singularis substantivi vector

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /wekˈtoːris/(classice)
Syllabificatio phonetica: vec·tō·ris — morphologica: vector-is

Loci

+/-
Lucius Annaeus Seneca
-3…+65
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (65 p.C.n.)

  • Medea:
vectoris istic perfidi sanguis inest,
quem Nessus expirans dedit.
Oetaeus isto cinere defecit rogus,
qui virus Herculeum bibit.
piae sororis, impiae matris, facem
ultricis Althaeae vides.
reliquit istas invio plumas specu
Harpyia, dum Zeten fugit.
his adice pinnas sauciae Stymphalidos
Lernaea passae spicula. —Medea Senecae [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • sed postquam iacuit planum mare, tempora postquam
prospera vectoris fatumque valentius euro
et pelago, postquam Parcae meliora benigna
pensa manu ducunt hilares et staminis albi
lanificae, modica nec multum fortior aura
ventus adest, inopi miserabilis arte cucurrit
vestibus extentis et, quod superaverat unum,
velo prora suo. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - Medea. (Bibliotheca Augustana):  Tomus / Liber 7. Actus quartus, scaena II, versus 775 — vectoris
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: vectoris.
  3. 3.0 3.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XII, versus 63 — vectoris