Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /biˈbendus/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·ben·dus — morphologica: bib-end-us

Notatio

+/-
Latine: bibō (bibere)

Gerundivum

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
bibendus
passiva gerundivum­ nominativo bibō (bibere)

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. bibendus bibenda bibendum nom. bibendī bibendae bibenda
gen. bibendī bibendae bibendī gen. bibendōrum bibendārum bibendōrum
dat. bibendō bibendae bibendō dat. bibendīs bibendīs bibendīs
acc. bibendum bibendam bibendum acc. bibendōs bibendās bibenda
abl. bibendō bibendā bibendō abl. bibendīs bibendīs bibendīs
voc. bibende bibenda bibendum voc. bibendī bibendae bibenda

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • datur bibendus renium vitiis et vesicae et praecordiorum, capiti et nervis inimicus. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIII, cap. 53, [99] — bibendus
  2. Vicicitatio: bibendus.