Latine

ligō

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈligoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: li·gō — morphologica: lig-o

Notatio

+/-
← Protindeuropaee *lig-, a radice *leig- “ligare.”

Verbum transitivum

+/-

lig|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. Copulam ad res applicare, vincire.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
lig- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ligō ligem   ligābam ligārem ligābō  
II. sing. ligās ligēs ligā! ligābās ligārēs ligābis ligātō!
III. sing. ligat liget   ligābat ligāret ligābit ligātō!
I. plur. ligāmus ligēmus   ligābāmus ligārēmus ligābimus  
II. plur. ligātis ligētis ligāte! ligābātis ligārētis ligābitis ligātōte!
III. plur. ligant ligent   ligābant ligārent ligābunt ligantō!
Thema Vox passiva
lig- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. ligor liger   ligābar ligārer ligābor  
II. sing. ligāris ligēris ligāre! ligābāris ligārēris ligāberis ligātor!
III. sing. ligātur ligētur   ligābātur ligārētur ligābitur ligātor!
I. plur. ligāmur ligēmur   ligābāmur ligārēmur ligābimur  
II. plur. ligāminī ligēminī ligāminī! ligābāminī ligārēminī ligābiminī
III. plur. ligantur ligentur   ligābantur ligārentur ligābuntur ligantor!
Thema Vox activa
ligāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. ligāvī ligāverim ligāveram ligāvissem ligāverō
II. sing. ligāvistī ligāveris ligāverās ligāvissēs ligāveris
III. sing. ligāvit ligāverit ligāverat ligāvisset ligāverit
I. plur. ligāvimus ligāverimus ligāverāmus ligāvissēmus ligāverimus
II. plur. ligāvistis ligāveritis ligāverātis ligāvissētis ligāveritis
III. plur. ligāvērunt ligāverint ligāverant ligāvissent ligāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
ligāre ligāvisse ligātūrum,
-am, -um esse
ligāns   ligātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
ligārī ligātum,
-am, -um esse
ligātum īrī   ligātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
ligandī ligandus, -a, -um ligātum ligātū

Usus

+/-
Anglice: hands tied behind (one’s) back

Dictiones derivatae

+/-
Composita

Translationes

+/-
Copulam ad res applicaredilatare ▼
Copulam ad res applicarecollabi ▲

Nomen substantivum

+/-

lig|ō, -ōnis masc.

  1. Instrumentum rusticum, qui in terram subigitando et sarriendo adhibetur; species asciae aut unius dentis aut bidens.
  2. Instrumentum rusticum lato ferro, herbis et radicibus evellendis, purgandoque agro et terrae fodiendae aptum.
  3. (Meton.) agricultura.

Declinatio

+/-
m. sing. plur.
nom. ligō ligōnēs I
gen. ligōnis ligōnum II
dat. ligōnī ligōnibus III
acc. ligōnem ligōnēs IV
abl. ligōne ligōnibus VI
voc. ligō ligōnēs V

Translationes

+/-
Instrumentum rusticumdilatare ▼
Instrumentum rusticumcollabi ▲
Instrumentum rusticum terrae fodiendae aptumdilatare ▼
Instrumentum rusticum terrae fodiendae aptumcollabi ▲
Agriculturadilatare ▼
Agriculturacollabi ▲

Discretiva

  ligo dictio est in variis linguis:

Formae affines

ligo

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ligo prima singularis praesens activa indicativus ligar
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ˈliɣo]
Syllabificatio phonetica: li·go — morphologica: lig-o

Loci

Marcus Terentius Varro
-116…-27
P. Ovidius Naso
-42…+18
Marcus Valerius Martialis
40–103
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Instrumenta rustica quae serendi aut colendi fructus causa facta. Sarculum ab serendo ac sariendo.  Ligo , quod eo propter latitudinem quod sub terra facilius legitur. Pala a pangendo, L GL quod fuit. Rutrum ruitrum a ruendo.
Aratrum, quod arruit terram. Eius ferrum vomer, quod vomit eo plus terram. Dens, quod eo mordetur terra; super id regula quae stat, stiva ab stando, et in ea transversa regula manicula, quod manu bubulci tenetur. —De lingua Latina Varronis [1][2]

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

  • semianimem et sparsas foedantem sanguine vestes
et sua (me miserum!) de vulnere dona trahentem
invenio corpusque meo mihi carius ulnis
mollibus attollo scissaque a pectore veste
vulnera saeva  ligo  conorque inhibere cruorem
neu me morte sua sceleratum deserat, oro. —Metamorphoses Ovidii Nasonis [3][2]

saec. I.

  • Nil est tritius Hedyli lacernis:
Non ansae veterum Corinthiorum,
Nec crus compede lubricum decenni,
Nec ruptae recutita colla mulae,
Nec quae Flaminiam secant salebrae,
Nec qui litoribus nitent lapilli,
Nec Tusca  ligo  vinea politus,
Nec pallens toga mortui tribulis,
Nec pigri rota quassa mulionis,
Nec rasum cavea latus visontis,
Nec dens iam senior ferocis apri.
Res una est tamen: ipse non negabit,
Culus tritior Hedyli lacernis. —Epigrammata M. Valerii Martialis [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170–177 p.C.n.)

  • Si quis autem est qui propterea putat probabilius esse quod Tiro dixit, quoniam prima syllaba in “lictore,” sicuti in “licio,” producta est et in eo verbo quod est “ ligo ” correpta est, nihil ad rem istud pertinet. Nam sicut a “ligando” “lictor” et a “legendo” “lector” et a “viendo” “vitor” et “tuendo” “tutor” et “struendo” “structor” productis quae corripiebantur vocalibus dicta sunt. —Noctes Atticae A. Gellii [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber quintus, XXXI. p. 134 — ligo
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: ligo.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus, Cephalus et Procris, versus 849 — ligo
  4. 4.0 4.1 Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber nonus. LVII, versus 7 — ligo
  5. 5.0 5.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber duodecimus. Capitulum III, [4] — ligo

Nexus externi

+/-
  • Ligo — Lexicon Universale
  • Ligo 2 — Dictionary of Greek and Roman Antiquities (Anglice)