sû

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /suː/
• Kîtekirin: sû

Rengdêr 1

sû

1. sil, xeyidî, enirî, dilmayî, tûre
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bikaranîn

Lêker:

• sû bûn
• sû kirin

Navdêr:

• sûbûn
• sûkirin

Rengdêr:

• sûbûyî
• sûkirî

Herwiha

• sûh

Bide ber

• şû

Werger

• Îngilîzî: chute → en, pores → en
• Tirkî: dargın → tr, keskin → tr, küskün → tr, hâd → tr, küs → tr

Rengdêr 2

sû

1. bêxwê, bosî, kel, kêmxwê
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (xwarina bi binê beroşê ve) sotî / şewitî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Herwiha

• bêsî
• bêswî
• bosî

Jê

1. sû ve hatin
2. sû ketin

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *seh₂l-, hevrehên kurmancî sil, sûr, şor (2) û xwê, soranî swêr, zazakî sol (xwê) û solin (sûr / şor 1), rusî соль (soli: xwê), latînî sal (xwê), fransî sel (xwê), îngilîzî salt (xwê)...

Navdêr

sû nêr

1. hed, sinor
   • Dijminiya wan digel kurmanciyê gehiştiye warekê pir tirs û tehluke. Eger ev tevger tenê wekî biryar û xewn û fantazyayên çend kesekên newaqîibîn bimîne sûyeka hîvî û umêdê dimîne. Lê wekî piraniya guhartinên civakî eger bibe baweriya tevaneya axivtinkerên wê devokê, wî çaxî berê binyatê parçekirina miletê kurd hatiye danan û êdî kurd dibê xewna yek-netewebûnê ji serê xwe der bikin. — (Lezgîn Çalî: Kurdên soran û kemalîst dikarin li hemberî kurmanciyê bibin hevalbendên hev, Nefel.com, 4/2008)

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sû	sû
Îzafe	sûya	sûyên
Çemandî	sûyê	sûyan
Nîşandera çemandî	wê sûyê	wan sûyan
Bangkirin	sûyê	sûyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sûyek	sûyin
Îzafe	sûyeke	sûyine
Çemandî	sûyekê	sûyinan

sû mê

1. xwê (wek di peyva: bêsû de)
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)