emîr

Binêre herwiha: Emîr

Kurmancî

Navdêr

emîr

1. mîr
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. prens, kurmîr, kurê paşayekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• amir
• emir

Etîmolojî

Ji erebî أمير‎ (emîr) ku herwiha serekaniya peyva mîr e jî. Ji eynî rehî: amir, emir, emaret, Imarat, amîral.

Jê

• emîrane
• emîre
• emîrî
• emîrîtî
• emîrtî

Ji wêjeya klasîk

• Zanit em sî sal esîr în
  Çehvenêr pirsek emîr în
  Lew bi rehm û şefqe ye — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Werger

• Almanî: ^?Vorgesetzte → de mê, ^?Vorgesetzter → de nêr
• Farisî: ^?خدیو‎ → fa
• Îngilîzî: ^?prince → en