cemal

Kurmancî

Wate

navdêr, mê

1. '''cemal''': delalî, bedewî, spehîtî, xweşikî, ciwanî, keşxetî, qeşengî, şengî, şemalî, şepalî
   • Hisn û cemala wê ez mendehoş kirim.

navdêr, nêr

1. '''Cemal''': navek zelaman e

Têkildar

• cemîl

Bide ber

• kemal
• hemal

Ji wêjeyê

72) Bira tev ecêb mabûn
Ji tirsa hemi zahf hebitîbûn
Aqil û edeb li balê bûn
Û gelek bi hisn û cemal bû

(Çîroka Nebî Ûsiv, iranistik.uni-goettingen.de, jêwergirtin 2006)

Ji

Ji erebî

Jê

• cemalî
• cemalîtî
• cemaltî

Werger

• Tirkî: güzel → tr, cemal → tr

Tirkî

Navdêr

cemal

1. dîdar, cemal, xweşikiya rû