სიდონის ალყა
| სიდონის ალყა | |||
|---|---|---|---|
| ნორვეგიული ჯვაროსნული ლაშქრობის ნაწილი | |||
 იორდანესკენ მიმავალი ბალდუინ I და სიგურდი | |||
| თარიღი | 19 ოქტომბერი-5 დეკემბერი, 1110 | ||
| მდებარეობა |
სიდონი დღევანდელი  ლიბანი | ||
| შედეგი | ჯვაროსნების გამარჯვება | ||
| ტერიტორიული ცვლილებები |
დაარსდა სიდონის სენიორია | ||
| მხარეები | |||
| |||
| მეთაურები | |||
| |||
| ძალები | |||
| |||
| დანაკარგები | |||
| |||
სოდონის ალყა — ნორვეგიული ჯვაროსნული ლაშქრობის უკანასკნელი კონფლიქტი. მიმდინარეობდა 1110 წლის 19 ოქტომბრიდან 5 დეკემბრამდე. სიდონის აღების შემდეგ დაარსდა სიდონის სენიორია.
წინაპირობა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]1110 წლის ზაფხულში ნორვეგიის მეფის — სიგურდის მეთაურობით 60 გემი ჩავიდა წმინდა მიწაზე. იგი შეხვდა ბალდუინ I-ს და ერთად გაემართნენ იორდანესკენ, სადაც ბალდუინმა სიგიურდს სთხოვა დახმარება მუსლიმური პორტების აღებაში. სიგურდის პასუხი იყო: „ჩვენ ჩამოვედით აქ რათა ვემსახუროთ ქრისტეს“. ის ბალდუინს დახმარებას დაპირდა სიდონის აღებაში, რომელიც 1098 წელს ხელახლა იქნა გამაგრებული ფატიმიანთა მიერ.
ალყა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ბალდუინის არმიამ ქალაქს ალყა შემოარტყა ხმელეთიდან, ხოლო ნორვეგიელები ზღვიდან მიუახლოვდნენ, რათა თავიდან აეცილებინათ ფატიმიანთა ფლოტის დახმარება ტვიროსიდან. ვენეციელთა ფლოტიც მალე მიადგა ქალაქს და დიდი ძალისხმევით 47 დღის შემდეგ ქალაქი დაეცა.
შემდგომ
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ბალდუინის და იერუსალიმის პატრიარქის ბრძანებით წმინდა ჯვრის ნამსხვრევები გადაეცა სიგურდს. ახლად დაარსებული სიდონის სენიორიის ლორდი გახდა ევსტასი გრენირი, მოგვიანებით იერუსალიმის კონსტემბლი.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Battles and sieges, Tony Jaques
- The Crusades and the expansion of Catholic Christendom, 1000-1714, John France
- The Second Crusade, Jonathan Phillips
- The chronicle of Ibn al-Athīr for the crusading period from al-Kāmil fīʼl-taʼrīkh, ʻIzz al-Dīn Ibn al-Athīr and Donald Sidney
- Saga of Sigurd the Crusader and His Brothers Eystein and Olaf დაარქივებული 2014-07-13 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ The Fatimids would very often leave the responsibility of defending a city in the hands of a governor, as they did when Jerusalem was taken by the crusaders
- ↑ Store norske leksikon - Sigurd 1 Magnusson Jorsalfare – utdypning (NBL-artikkel)
| |||||||||||||
