ინდეპენდიენტე (საფეხბურთო კლუბი)

ინდეპენდიენტე

სრული სახელი	Club Atlético Independiente კლუბ ატლეტიკო ინდეპენდიენტე
მეტსახელი	Los Diablos Rojas (წითელი ეშმაკები) Rey de Copas (თასთამპყრობელნი)
დაარსდა	1 იანვარი, 1905 (1905-01-01)
სტადიონი	„ესტადიო ლიბერტადორეს დე ამერიკა — რიკარდო ენრიკე ბოჩინი“ აველიანედა, არგენტინა (ტევადობა: 48 069 მაყურებელი)
პრეზიდენტი	ნესტორ გრინდეტი
მწვრთნელი	კარლოს ტევესი
ლიგა	არგენტინის პრიმერა დივიზიონი
2023	24-ე
საიტი	ოფიციალური საიტი
ძირითადი ფორმა რეზერვის ფორმა მესამე ფორმა

ინდეპენდიენტე (ესპ. Club Atlético Independiente) — არგენტინული საფეხბურთო კლუბი ქალაქ აველიანედიდან. დაფუძნდა 1905 წლის პირველ იანვარს. ასპარეზობს არგენტინის პრიმერა დივიზიონში და ითვლება ერთ-ერთ ყველაზე უფრო ძლიერ და პოპულარულ გუნდად არგენტინული ფეხბურთის ისტორიაში. „ბოკა ხუნიორსთან“, „რასინგ კლუბთან“, „რივერ პლეიტთან“ და „სან-ლორენსოსთან“ ერთად შედის არგენტინული საფეხბურთო კლუბების დიდ ხუთეულში.

ისტორია

„ინდეპენდიენტეს“ ისტორია სათავეს 1905 წლის პირველი იანვრიდან, ბუენოს-აირესის სამხრეთ-აღმოსავლეთით მდებარე პატარა ქალაქ აველიანედაში იღებს. მეოცე საუკუნის დასაწყისში, აველიანედა ფაქტობრივად დიდი ბუენოს-აირესის შემადგენლობაშია, როგორც მისი ერთ-ერთი გარეუბანი. ქალაქში, რომლის მოსახლეობა იმ დროისთვის 150 ათასს არ აღემატება, უკვე არსებობს საფეხბურთო გუნდი სახელწოდებით — „რასინგ კლუბი“ არგენტინული ფეხბურთის ისტორიის სპეციალისტების ნაწილს მიაჩნია, რომ „ინდეპენდიენტეს“ გამოჩენა მაშინდელი მოდის მიმართ ერთგვარი ანგარიშის გაწევითაც იყო განპირობებული თვითმხილველების გადმოცემით, კონკურენცია ამ ორ გუნდს შორის თავიდანვე ყველაფერში იგრძნობოდა

არგენტინული ფეხბურთის ელიტაში „ინდეპენდიენტე“ 1915 წლიდან იწყებს შესვლას. პირველ წარმატებას კი 1922 წელს აღწევს, როდესაც ქვეყნის ჩემპიონატს იგებს. 1920-იან წლებში, არგენტინის ფეხბურთის ასოციაციის შიგნით არსებული უთანხმოებების გამო პარალელურად ორი ჩემპიონატი ტარდება: ერთი — არგენტინის ფეხბურთის ასოციაციის (A.A.F.), ხოლო მეორე — არგენტინის სამოყვარულო ფეხბურთის ასოციაციის (A.Am.F.) ეგიდით. „ინდეპენდიენტე“ ამ უკანასკნელის მიერ ორგანიზებული პირველობის ფარგლებში მონაწილეობს.

შემდგომ წარმატებას გუნდი 1926 წელს აღწევს. 1931 წლიდან კი სათავეს იღებს ქვეყნის ერთიანი პროფესიონალური საფეხბურთო ჩემპიონატი. მომდევნო გამარჯვებები „ინდეპენდიენტესთან“ 1938 და 1939 წლებში მოდის.

1930-იან და 1940-იან წლებში „ინდეპენდიენტეს“ ღირსებას ისეთი ლეგენდარული ფეხბურთელები იცავდნენ, როგორებიც იყვნენ ანტონიო სასტრე, ვისენტე დე ლა მატა და არსენიო ერიკო. ამ უკანასკნელმა არგენტინული კლუბის შემადგენლობაში ჩატარებულ 325 მატჩში 295 გოლი გაიტანა, რაც არგენტინის პრიმერის ყველა დროის საუკეთესო მაჩვენებელია.

არგენტინის პროფესიონალური საფეხბურთო ჩემპიონატების გათამაშებიდან მოყოლებული (1931) „ინდეპენდიენტე“ — 14-ჯერ ფლობდა არგენტინის ჩემპიონის ტიტულს (მესამე მაჩვენებელი „ბოკა ხუნიორსის“ და „რივერ პლეიტის“ შემდეგ).

გუნდი განსაკუთრებით კარგად ასპარეზობდა საერთაშორისო საფეხბურთო ტურნირებზე, რომლის ფარგლებში — 7-ჯერ მოიპოვა ლიბერტადორესის თასი, რაც სამხრეთ ამერიკის ფეხბურთის ისტორიაში დღემდე მიუღწეველ მაჩვენებლად რჩება. ორ-ორჯერ გაიმარჯვა ლიბერტადორესის სუპერთასის (ესპ. Supercopa Libertadores) და საკონტინენტთაშორისო თასის გათამაშებაში. ასევე, ორჯერ მოიპოვა რიკარდო ალდაოს თასი.

1970-იანები კლუბის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე უფრო ნაყოფიერი პერიოდია. იგი ოთხჯერ ზედიზედ (1972, 1973, 1974, 1975) ლიბერტადორესის თასს ეუფლება. ამ დროს მის რიგებში არგენტინული ფეხბურთის კიდევ ერთი ლეგენდა — რიკარდო ბოჩინი გამოდის. ფეხბურთის ბევრი სპეციალისტი მის სახელს უკავშირებს კლუბის იმდროინდელ წარმატებებს.

სხვადასხვა დროს „ინდეპენდიენტეს“ რიგებში ასპარეზობდნენ როგორც ადგილობრივი, ისე მსოფლიო დონის ვარსკვლავები. მათ შორის — ექტორ იასალდე, ხოსე ომარ პასტორისადანიელ ბერტონი, ომარ ლაროსა, ხორხე ოლგინი ხორხე ბურუჩაგა, დიეგო ფორლანი და სხვები.

1990-იანებიდან დღემდე, კლუბი მხოლოდ ორჯერ აღწევს არგენტინის ჩემპიონატში წარმატებას. პირველად 1994 წელს, როდესაც კლაუსურას ტურნირს იგებს და ბოლოს 2002 წელს, როდესაც აპერტურას გათამაშებაში იმარჯვებს.

სტადიონი

ესტადიო ლიბერტადორეს დე ამერიკა — რიკარდო ენრიკე ბოჩინი

კლუბის საშინაო არენაა „ესტადიო ლიბერტადორეს დე ამერიკა“ (ესპ. Estadio Libertadores de América). იგი ამ სახელს 2005 წლიდან ატარებდა. სტადიონმა რეკონსტრუქციის (ფაქტობრივად მისი დემონტაჟისა და ხელახლა აშენების) შემდეგ, პირველად 2009 წლის 28 ოქტომბერს უმასპინძლა ფეხბურთის გულშემატკივრებს. მისი წინამორბედი, „ესტადიო დე ინდეპენდიენტე“ (ესპ. Estadio de Independiente) ჯერ კიდევ 1928 წლის 4 მარტს გაიხსნა (პირველი შეხვედრა „ინდეპენდიენტეს“ და „პენიაროლს“ შორის შედგა და ფრედ 2–2 დასრულდა). სწორედ ეს სტადიონი მასპინძლობდა წლების განმავლობაში სხვადასხვა მაღალი დონის საერთაშორისო საფეხბურთო ტურნირების ფინალებს (მათ შორის, აქ გაიმართა საკონტინენტთაშორისო თასის ოთხი და ლიბერტადორესის თასის შვიდი ფინალური მატჩი).

2021 წლის 5 დეკემბერს „ესტადიო ლიბერტადორეს დე ამერიკას“ სახელწოდებას დაემატა „ინდეპენდიენტეს“ ისტორიაში უდიდესი ფეხბურთელის — რიკარდო ენრიკე ბოჩინის სახელი.

გალერეა

• 
  არსენიო ერიკო
• 
  „რასინგი“ - „ინდეპენდიენტეს“ დერბი
• 
  „ინდეპენდიენტე“ 1967 წელს
• 
  ლიბერტადორესის თასის ფინალის ეპიზოდი
• 
  „ინდეპენდიენტეს“ საშინაო არენა
• 
  რიკარდო ბოჩინი

მიღწევები

• არგენტინის პრიმერა დივიზიონი (14): 1938, 1939, 1948, 1960, 1963, 1967, 1970, 1971, 1977, 1978, 1983, 1988/89, 1994, 2002
• ლიბერტადორესის თასი (7): 1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1984
• სამხრეთ ამერიკის თასი: 2010
• ლიბერტადორესის სუპერთასი (2): 1994, 1995
• სამხრეთ ამერიკის რეკოპა: 1995
• კოპა ინტერამერიკანა (3): 1973, 1974, 1976
• საკონტინენტთაშორისო თასი (2): 1973, 1984
• რიკარდო ალდაოს თასი (2): 1938, 1939

ცნობილი ფეხბურთელები

ადრეული პერიოდი

• რაიმუნდო ორსი (1920–1928; 1935)
• მანუელ სეოანე (1931–1933)
• რობერტო პორტა (1931–1934)
• ანტონიო სასტრე (1931–1942)
• არსენიო ერიკო (1934–1946)
• ვისენტე დე ლა მატა (1937–1950)
• ერნესტო გრილიო (1949–1957)
• როდოლფო მიჩელი (1952–1957)
• ხოსე ვარაკა (1952–1960)

1960-იანი და 1970-იანი

• რუბენ ნავარო (1952–1966)
• რობერტო ფერეირო (1958–1968)
• რაულ ემილიო ბერნაუ (1961–1971)
• მიგელ ანხელ სანტორო (1962–1974)
• რიკარდო პავონი (1965–1976)
• ლუის არტიმე (1966–1968)
• ანიბალ ტარაბინი (1966–1970)
• ხოსე ომარ პასტორისა (1966–1972)
• ექტორ იასალდე (1967–1971)
• ედუარდო კომისო (1968–1975)
• მიგელ ანხელ რაიმონდო (1969–1974)
• ედუარდო მალიონი (1969–1973)
• ლუის გარისტო (1971–1974)
• აგუსტინ ბალბუენა (1971–1975)
• ფრანსისკო სა (1971–1976)
• რუბენ გალვანი (1971–1980)
• რიკარდო ბოჩინი (1972–1991)
• დანიელ ბერტონი (1973–1978)
• პერსი როხასი (1975–1976)
• ელეასარ სორია (1975–1976)
• ენსო ტროსერო (1975–1979; 1981–1985)
• ომარ ლაროსა (1977–1980)
• ანტონიო ალსამენდი (1978–1982)

1980-იანი და 1990-იანი

• უგო ვილავერდე (1976–1991)
• ხორხე ოლგინი (1979–1983)
• ნესტორ კლაუსენი (1980–1988; 1995–1996)
• რიკარდო ჯუსტი (1980–1991)
• გაბრიელ კალდერონი (1981–1983)
• ოსკარ ორტისი (1982–1983)
• ხორხე ბურუჩაგა (1982–1985; 1995–1998)
• კარლოს ენრიკე (1982–1988)
• კლაუდიო მარანგონი (1982–1988)
• ხოსე პერკუდანი (1982–1988)
• მიგელ ოვიედო (1983–1986)
• ხერარდო რეინოსო (1983–1987; 1992)
• ლუის ისლასი (1986–1995; 2003)
• რიკარდო ალტამირანო (1988–1992)
• კარლოს მორენო (1988–1991; 1993–1994)
• გუსტავო ლოპესი (1991–1995)
• ნესტორ კრავიოტო (1991–1995)
• სებასტიან რამბერტი (1991–1995; 2000–2001)
• ებერ მოასი (1992–1994)
• პაბლო როჩენი (1992–1999)
• ალბერტო უსურიაგა (1994–1995; 1996–1998)
• რობერტო აკუნია (1995–1997)
• ფარიდ მონდრაგონი (1995–2000)
• ხოსე ლუის კალდერონი (1996–1997; 1998–1999; 2003)
• გაბრიელ მილიტო (1997–2003)
• ესტებან კამბიასო (1998–2001)

2000-იანი

• დიეგო ფორლანი (1998–2002)
• მარიანო პერნია (1999–2003)
• პაბლო გინიასუ (2001–2003)
• დანიელ მონტენეგრო (2001–2003; 2006–2007)
• ანდრეს სილვერა (2001–2003; 2009–2011)
• ფედერიკო ინსუა (2002–2003; 2004–2005)
• ლუკას პუსინერი (2002–2003; 2007–2010)
• სერხიო აგუერო (2003–2006)
• კარლოს მატეუ (2004–2008; 2009–2012)
• ოსკარ უსტარი (2005–2007)
• მარიანო ერონი (2005–2010)
• ხერმან დენისი (2006–2008)
• ედუარდო ტუციო (2009–2013)

რესურსები ინტერნეტში

ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

ინდეპენდიენტე (საფეხბურთო კლუბი)

• კლუბის მოკლე ისტორია
• ფიფა-ს ოფიციალურ საიტზე
• კლუბის მოკლე ისტორია და სტატისტიკა
• Las competiciones oficiales de la CONMEBOL
• კლუბის ოფიციალური საიტი
• სტატიები და სიახლეები კლუბის შესახებ