ვნების კვირა

ვნების კვირა — დიდმარხვის ბოლო კვირა (7 დღე), აღდგომის წინა სადღესასწაულო დღეები. ქრისტიანული ეკლესია მარხვით აღნიშნავს ქრისტეს ვნების (ტანჯვის) მოსაგონებლად იმ ცოდვების გამოსასყიდად, რომლებიც ადამიანს აქვს უფლის წინაშე. ეკლესია დაბეჯითებით ამტკიცებს ამ დღეებში მარხვის აუცილებლობას. ეს მარხვა ქმნის ნაღვლიან განწყობილებას და წუხილს იმ წამების გამო, რაც იესომ ჩვენი ცოდვების გამოსასყიდად გადაიტანა. ვნების კვირის ღირსახსოვარი დღეებია:

• დიდი ორშაბათი – როდესაც იესომ დაწყევლა უნაყოფო ლეღვი;
• დიდი სამშაბათი – როდესაც იესომ ტაძარში ახალი მოძღვრება იქადაგა;
• დიდი ოთხშაბათი – როდესაც მოწაფეებმა იესოს სერობა მოუწყვეს;
• დიდი ხუთშაბათი – როდესაც იესომ თვითონ გაუმართა მოციქულებს სერობა, ამხილა იუდა და დაადგინა ზიარების საიდუმლო;
• დიდი პარასკევი – როდესაც იესო აწამეს და ჯვარს აცვეს;
• დიდი შაბათი – როდესაც იესო დაკრძალეს.
• აღდგომა - როდესაც იესო მკვდრეთით აღდგა.

დიდ ორშაბათს მოიხსენიება იესო ქრისტეს სასწაული ლეღვის ხის გახმობასთან დაკავშირებით; დიდ სამშაბათს იკითხება ქრისტეს უკანასკნელი საუბრები მოწაფეებთან და მისი უკანასკნელი იგავი; დიდი ოთხშაბათი უკავშირდება ქრისტეს ყოფნას ბეთანიაში, სიმეონ კეთროვნის სახლში; დიდ ხუთშაბათს მოიხსენიება საიდუმლო სერობა — ამ დღეს საკათედრო ეკლესიებში ბასილი დიდის ლიტურგიის შემდეგ სრულდება „ფერხთაბანის” წესი, საპატრიარქო ტაძრებში კი — მირონის კურთხევა; დიდ პარასკევს იკითხება „ათორმეტი სახარება” (მაცხოვრის ვნება), მწუხრზე იხსენიებენ მაცხოვრის დასაფლავებას, ხდება „გარდამოხსნის” შემოსვენება; დიდ შაბათს ცისკრისას სრულდება „გარდამოხსნის” თაყვანისცემა, ჟამნობას მოსდევს მწუხრი და მოჰყვება ბასილი დიდის ჟამისწირვა.

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. 283.