შინაარსზე გადასვლა

ეჟენ დელაკრუა

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ეჟენ დელაკრუა
დაიბადა 26 აპრილი, 1798(1798-04-26)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18]
დაბადების ადგილი სენ-მორისი[19]
გარდაიცვალა 13 აგვისტო, 1863(1863-08-13)[20] [1] [2] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] (65 წლის)
გარდაცვალების ადგილი პარიზი[21] [19]
ჟანრი ისტორიული ფერწერა[19] , პეიზაჟი[19] , ნატურმორტი[19] და ճակատամարտ պատկերող գեղանկար[19]

ფერდინან ვიქტორ ეჟენ დელაკრუა (ფრანგ. Ferdinand Victor Eugène Delacroix; დ. 26 აპრილი, 1798, სენ-მორისი, პარიზთან — გ. 13 აგვისტო 1863, პარიზი) — ფრანგი ფერმწერი და გრაფიკოსი. ფრანგული რომანტიზმის ფუძემდებელი.

ბავშვობა და სიყმაწვილე

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ეჟენ დელაკრუა დაიბადა პარიზის გარეუბანში 1798 წლის 26 აპრილს. ოფიციალურად მის მამად ითვლება საშუალო რანგის მოხელე შარლ დელაკრუა, თუმცა დადიოდა ჯიუტი ხმები, რომ სინამდვილეში ეჟენი ყოვლისშემძლე ტალეირანის უკანონო შვილი იყო.

ფრანგული რომანტიზმი 1820 წლის დასაწყისში აღმოცენდა, ახალი რევოლუციური აღმავობის წინაპერიოდში. ფრანგ მხატვრებს აინტერესებდათ ძლიერი და აქტიური გმირები, ღრმა განცდებისა და მგზნებარე ტემპერამენტის ადამიანები. ამ გმირებს ისინი ეძებდნენ თავიანთ თანამედროვეებს შორის, ლიტერატურაში, თავისი ქვეყნის ისტორიაში. „ბუნების, სამართლისა და შთაგონების მორჩილება“, – ეს იყო რომანტიკოსების ძირითადი კანონი.

ფერწერაში ფრანგული რომანტიზმის მამამთავარი იყო ეჟენ დელაკრუა (1798-1863). ამ მხატვრის უსაზღვრო წარმოსახვის უნარმა შექმნა მთელი სამყარო მებრძოლი, ვნებათაღელვით აღსავსე სახეებისა, აქ ნახავთ სცენას დანტეს ჯოჯოხეთიდანაც, ძლიერი განცდებით შეპყრობილ გმირებს გოეთეს, შექსპირისა და ბაირონის ნაწარმოებებიდან. დელაკრუამ მრავალი აღმოსავლელის სახე შექმნა, განსაკუთრებით ალჟირელებისა და მაროკოელებისა, რომლებსაც აფრიკაში მოგზაურობისას ხვდებოდა. ტილოზე „სისხლისღვრა კუნძულ ქიოსზე“ დელაკრუამ ასახა ბერძენთა ბრძოლა თურქეთის ბატონობის წინააღმდეგ, რომელიც მაშინ მთელ ევროპას აღელვებდა. სურათის წინა პლანზე ტანჯულ ბერძენ ტყვეთა ჯგუფს, რომელთა შორისაა შეშლილი ქალიც, ბავშვიც მკვდარი დედის მკერდისაკენ რომ მიიწევს, მხატვარმა დაუპირისპირა დამცინავ, გულქვა ჯალათთა ფიგურები. სურათმა განაცვიფრა თანამედროვენი ადამიანური ტანჯვის ასახვის სიძლიერით.

ახალგაზრდობა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
"თავისუფლება უძღვება ხალხს", 1830

1830 წელს საფრანგეთში ჩამოაგდეს ხალხისათვის საძულველი ბურბონთა დინასტიის უკანასკნელი წარომომადგენელი შარლ X. ივლისში მომხდარმა მოვლენებმა ააღელვა ფრანგი მხატვარი ეჟენ დელაკრუა. ცნობილი მწერლის ა. დიუმას გადმოცემით, ღვთისმშობლის ტაძარზე მოფრიალე რესპუბლიკის ალამმა მხატვარს სურვილი აღუძრა „სამი ღირსშესანიშნავი დღე“ დიდ ტილოზე აღებეჭდა.

მხატვარმა მუშაობა დაიწყო 1830 წლის 20 სექტემბერს, ხოლო მომდევნო წლის აპრილში სურათი უკვე გამოფინა კიდეც. ასე შეიქმნა „თავისუფლება ბარიკადებზე“ — დელაკრუას ერთ-ერთი ყველაზე სახელგანთქმული ნაწარმოები, მიძღვნილი 1830 წლის რევოლუციისადმი.

მოქმედება ვითარდება პარიზის შუაგულში. დენთის ბოლში გახვეულ ბარიკადებზე ადის მშვენიერი ქალი. მას ანტიკური ქიტონი მოსავს, თავზე ფრიგიული ქუდი ახურავს — თავისუფლების უძველესი სიმბოლო. ივლისის კაშკაშა მზის სხივებში ქალის ფიგურა, მისი კლასიკური პროფილი განსაკუთრებულად დიდებულია. ქალი თავისუფლებას განასახიერებს. რესპუბლიკის სამფერი ალამი ხელში მაგრად უჭირავს და ამბოხებულთ მიუძღვის წინ. და თუმცა გასავლელი გზა მათ წამებასა და სიკვდილს უქადის, მას მოჰყვებიან დაჭრილი კაცი, იარაღმომარჯვებული მაღალქუდიანი სტუდენტი, ხალათიანი მუშები და პარიზელი ბიჭუნა. ქარში ფრიალებს ალამი და მისი სამი ფერი — წითელი, ლურჯი და თეთრი, კიაფობს სურათის სხვადასხვა კუთხეში, დაჭრილის ტანსაცმელზე და შორს, ტაძრის კოშკზე აღმართულ პატარა დროშაზე.

ფრანგ რევოლუციონერთა მრავალი თაობისათვის დელაკრუას სურათი რჩება რესპუბლიკის სიმბოლოდ, რევოლუციური ტრადიციებისა და ფრანგი ხალხის ვაჟკაცობის შესანიშნავ ძეგლად.

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ვიკიციტატაში არის გვერდი თემაზე:
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ 1.0 1.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  2. ↑ 2.0 2.1 Eugène Delacroix
  3. ↑ Ferdinand Victor Eugène Delacroix — ministère de la Culture.
  4. ↑ 4.0 4.1 Ferdinand Victor Eugène Delacroix — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
  5. ↑ 5.0 5.1 SNAC — 2010.
  6. ↑ 6.0 6.1 Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7
  7. ↑ 7.0 7.1 Huyghe R. Encyclopædia Britannica
  8. ↑ 8.0 8.1 Nationalencyklopedin — 1999.
  9. ↑ 9.0 9.1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  10. ↑ 10.0 10.1 National Museum of Visual Arts
  11. ↑ 11.0 11.1 Discogs — 2000.
  12. ↑ 12.0 12.1 ბროკჰაუზის ენციკლოპედია
  13. ↑ 13.0 13.1 Store norske leksikon — 1978. — ISSN 2464-1480
  14. ↑ 14.0 14.1 Harrison C. Delacroix, (Ferdinand-)Eugène(-Victor) // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T021888
  15. ↑ 15.0 15.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  16. ↑ 16.0 16.1 GeneaStar
  17. ↑ 17.0 17.1 The Fine Art Archive — 2003.
  18. ↑ 18.0 18.1 Base biographique — BIU Santé.
  19. ↑ 19.0 19.1 19.2 19.3 19.4 19.5 RKDartists
  20. ↑ L'Humanité, l'humanité, لومانيتي — RF: 1998. — ISSN 0242-6870; 2496-8617
  21. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118524461 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
ხ • გ • რ
ქვეყნები
მოძრაობები
ლიტერატურა
მუსიკა
თეოლოგები და
ფილოსოფოსები
სახვითი ხელოვნება
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ეჟენ_დელაკრუა&oldid=4701116“-დან