Χρήματα για την άμυνα ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Υπάρχουν όμως χρήματα για όλα τα άλλα... (ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΧΟΛΙΟ)

O πίνακας απεικονίζει την εξέλιξη του συνολικού Π/Υ του ΥΠΕΘΑ ανά μείζονα κατηγορία δαπάνης του τακτικού προϋπολογισμού και ανά σκέλος του ΠΔΕ για την περίοδο 2022-2025

Ο συνολικός Π/Υ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) ανέρχεται σε 6.130.0000.000 ευρώ, εκ των οποίων οι πιστώσεις του τακτικού Π/Υ ανέρχονται σε 6.061.000.000 ευρώ, του εθνικού σκέλους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) σε 45.000.000 ευρώ και του συγχρηματοδοτούμενου σκέλους του ΠΔΕ σε 24.000.000 ευρώ.

Σταθεροποίηση, για δεύτερο συνεχές έτος, των πιστώσεων του συνολικού Π/Υ στο επίπεδο των 6,1 δις ευρώ. Εξ αυτών ποσοστό 46,2% διατίθεται για τη μείζονα κατηγορία δαπάνης «παροχές σε εργαζόμενους», με το ύψος τους, τα δύο τελευταία έτη (2024 – 2025) να σταθεροποιείται στο επίπεδο των 2,83 δις ευρώ. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού που μισθοδοτείται από το ΥΠΕΘΑ ανέρχεται σε 89.631 άτομα, ενώ το 2024 ανερχόταν, σε 91.107 άτομα, δηλαδή καταγράφεται ελαφρά μείωση κατά 1,62%.

Οι πιστώσεις της κατηγορίας «πάγια περιουσιακά στοιχεία», που διατίθενται για τη χρηματοδότηση εξοπλιστικών προγραμμάτων, αντιπροσωπεύουν το 41,3% του συνολικού Π/Υ και για τρίτο συνεχές έτος (2023 -2025) διατηρούνται στο επίπεδο των περίπου 2,5 δις ευρώ. Από τον πίνακα προκύπτει επίσης ότι η διάθεση στον Π/Υ του 2022 πιστώσεων ύψους 3,39 δις ευρώ για τη συγκεκριμένη κατηγορία αποτελεί εξαίρεση. Με βάση τον απολογισμό του 2023 οι πληρωμές που πραγματοποιήθηκαν για τη συγκεκριμένη μείζονα κατηγορία δαπάνης ανήλθαν σε 1.627.494.647,09 ευρώ, δηλαδή παρουσιάζουν μείωση 33% σε σχέση με τις προϋπολογισθείσες. Αντίθετα με βάση τον απολογισμό του 2022, οι πληρωμές ανήλθαν σε 3.453.938.232,11 ευρώ, δηλαδή ελαφρά υψηλότερες (1,8%) από τις προϋπολογισθείσες. Επίσης για την κατηγορία αυτή θα πρέπει να συνυπολογιστεί το συνεχώς αυξανόμενο κόστος κάθε νέας τεχνολογικής γενεάς κύριων οπλικών συστημάτων, που αποτελεί κύριο πρόβλημα για όλες τις ένοπλες δυνάμεις ανά τον κόσμο.

Θα αφήσουμε τη "Γενεύη" να διαλύσει την Ευρώπη;

Τι είναι οι διεθνείς συνθήκες; Δεν είμαι σίγουρος ότι ο νομικός κόσμος της Ευρώπης (και της Ελλάδας) ξέρει την απάντηση. Από τις δημόσιες τοποθετήσεις πολλών τριβωνιανούτσικων και την αρθρογραφία τους, βγάζεις το συμπέρασμα ότι τις θεωρούν κάτι σαν τις Δέκα Εντολές: θέσφατα. Δεν τις αγγίζουμε. Τις εφαρμόζουμε τυφλά. Και, προς Θεού, δεν κρίνουμε το θεωρητικό τους υπόβαθρο. Γιατί; "Διότι αν αρχίσουμε να αναθεωρούμε τις διεθνείς συνθήκες είναι βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν, που θέλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης". Το επιχείρημα είναι κωμικό, αλλά μια που έχει διατυπωθεί πολλές φορές από πολλούς, αναγκάζομαι να το ανασκευάσω.

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλών ειδών διακρατικές συνθήκες, διμερείς, πολυμερείς, παγκόσμιες, θεσμικές, συνθήκες-πλαίσιο. Ο βασικός τους διαχωρισμός είναι το αν έχουν προκύψει ως συνθήκες ειρήνευσης μετά από κάποιον πόλεμο ή ως συνθήκες σε καιρό ειρήνης. Οι πρώτες σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν οριοθετήσεις συνόρων. Προφανώς, για να αλλάξουν θα πρέπει να γίνει νέος πόλεμος. Παράδειγμα η Συνθήκη των Σεβρών (1920) που αντικαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Αυτές, ναι, δεν τις αγγίζουμε. Οι δεύτερες διευθετούν θέματα διαχειριστικής ή και θεσμικής φύσεως και δεσμεύουν τα κράτη που τις υπέγραψαν, όσον καιρό συνεχίζουν να συμφωνούν με το περιεχόμενό τους. Αυτές είναι εργαλεία. Τις κάνουμε ό,τι θέλουμε. Τις απλώνουμε, τις μαζεύουμε, τις τροποποιούμε, όπως η ιδρυτική της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας Συνθήκη της Ρώμης (1957) που επεκτάθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), μέχρι και τις καταργούμε, όταν έχουν ξεπεραστεί από τα γεγονότα, όπως η Συνθήκη της Κοινωνίας των Εθνών (1919). Και φυσικά, όχι μόνο συζητούμε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από την εφαρμογή τους, αλλά και σηκώνουμε τον κόσμο στο πόδι για αναθεώρηση, σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι έχουν μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης, όπως η Σύμβαση της Γενεύης, που είναι το σημερινό θέμα μας.

Είναι εντυπωσιακό, το ότι επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή στον ελληνικό νομικό και ακαδημαϊκό κόσμο για ένα διεθνές νομικό πλαίσιο, η παθογένεια του οποίου είναι παραπάνω από εμφανής και οι τοξικές του παρενέργειες σοβαρότατες. Ψάχνοντας στο google "αναθεώρηση", "τροποποίηση", "αλλαγή", "κατάργηση" της "Σύμβασης της Γενεύης", στις πρώτες 20 σελίδες βρήκα μόνο δύο σχετικά κείμενα. Το ένα ζητάει να προστεθεί στη Σύμβαση και η έννοια του περιβαλλοντικού ή κλιματικού πρόσφυγα, κάποιου που θέλει να φύγει από την πατρίδα του γιατί η κλιματική αλλαγή τού δυσκολεύει τη ζωή. Βεβαίως το θέμα είναι πολύ σοβαρό για τους κατοίκους ορισμένων νησίδων του Ειρηνικού που η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί να τις καλύψει ολοσχερώς, αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, οι προπαγανδιστές του όρου θέλουν να τον επεκτείνουν ακόμα και σε εκείνους που δυσφορούν από έναν καύσωνα του Αυγούστου. Το άλλο, με τίτλο "Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες – Η κερκόπορτα της παράνομης μετανάστευσης" (2020)είναι του διδάκτορα Διοικητικού Δικαίου, Ιωάννη Γκιτσάκη. Από τους 45.000 νομικούς της χώρας, μόνο ένας ασχολήθηκε με το θέμα! (Αν υπήρξαν και άλλοι, θα χαρώ πολύ να το μάθω, αλλά το google δεν εμφανίζει κανένα άλλο κείμενο.)

Γιατί το κείμενο της Γενεύης δεν ονομάζεται Συνθήκη (Τreaty) αλλά Σύμβαση (Convention); Μολονότι και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται για νομικές συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ κρατών ή διεθνών οργανισμών, οι συμβάσεις είναι πιο εξειδικευμένες και αφορούν συνήθως συγκεκριμένους τομείς, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον ή η συνεργασία σε τεχνικά θέματα. Δεν έχουν την καθολικότητα των Συνθηκών, αφήνοντας στα κράτη περιθώριο για προσαρμογή των όρων τους σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, η δέσμευση των κρατών είναι οικειοθελής.

Η Σύμβαση της Γενεύης αφορούσε αποκλειστικά τα προβλήματα που προέκυψαν από τις μετακινήσεις πληθυσμών λόγω του Β΄ΠΠ και των όσων επακολούθησαν. Γι’ αυτό περιόριζε το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου μόνο σε άτομα που εμπλέκονταν σε "γεγονότα επελθόντα προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 εν Ευρώπη ή αλλαχού" (άρθρο 1, §Β1). Μάλιστα, το "αλλαχού" ήταν προαιρετικό. Μπορούσε δηλαδή ένα κράτος να πει "δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται εκτός Ευρώπης, θα δέχομαι μόνο Ευρωπαίους ως πρόσφυγες". Στόχος της, καθώς οι περισσότεροι πρόσφυγες πολέμου είχαν ήδη επιστρέψει στις εστίες τους, ήταν να λύσει τα προβλήματα της μεταπολεμικής διαίρεσης της Ευρώπης σε ζώνες επιρροής. Είχαν περάσει πάνω από 6 χρόνια από τις Διασκέψεις της Μόσχας και της Γιάλτας, η Γερμανία είχε ήδη χωριστεί σε Δυτική και Ανατολική, και η Ευρώπη βίωνε τον ψυχρό πόλεμο ξέροντας ότι σημαντικός αριθμός ανθρώπων από χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος θα επέλεγε να μην επιστρέψει στον "σοβιετικό σοσιαλιστικό παράδεισο" ή θα προσπαθούσε να δραπετεύσει από εκεί. Αυτών των περιπτώσεων κυρίως τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ήθελε να καθορίσει η Σύμβαση.

Γι΄ αυτό, προέβλεπε ότι αν κάποιος μπει παράνομα σε μια χώρα, δεν επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις, υπό τρεις, όμως, προϋποθέσεις:
α) να έχει μπει στη χώρα υποδοχής ΑΠ’ ΕΥΘΕΙΑΣ από τη χώρα προέλευσης, δηλαδή οι δύο χώρες να συνορεύουν
β) να παρουσιασθεί ΤΟ ΤΑΧΥΤΕΡΟΝ ΔΥΝΑΤΟΝ (αμελλητί) στις αρχές
γ) να δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τον λόγο της παράνομης εισόδου (άρθρο 31).

Φυσικά, ο όρος που χρησιμοποιείται είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ είσοδος και όχι ΠΑΡΑΤΥΠΗ. Νόμος παραβιάζεται, όχι τύπος.

Μέχρι το κράτος υποδοχής να καταλήξει στο αν κάποιος δικαιούται άσυλο ή μέχρι να του χορηγήσει χαρτιά για να φύγει σε τρίτη χώρα, η Σύμβαση της Γενεύης τού δίνει τη δυνατότητα να εφαρμόσει όποια περιοριστικά μέτρα κρίνει αναγκαία (άρθρο 31, §2), όπως, για παράδειγμα, κράτηση σε κλειστές δομές. Αλλά ακόμα κι αν χορηγήσει άσυλο, μπορεί να αποφασίσει αργότερα την απέλαση οποιουδήποτε "διά λόγους εθνικής ασφαλείας ή δημοσίας τάξεως", χωρίς να πρέπει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν ούτε καν στον απελαυνόμενο, όταν οι λόγοι εθνικής ασφαλείας είναι επιτακτικοί (άρθρο 32, §2). Δεν ήταν δηλαδή η Σύμβαση της Γενεύης το κόκκινο χαλί υποδοχής που την παρουσιάζουν οι "αλληλέγγυοι". Προσπαθούσε να μην αποψιλώσει την εθνική κυριαρχία των χωρών υποδοχής και ταυτόχρονα να διευθετήσει ένα σημαντικό πρόβλημα που αφορούσε κατά κύριο λόγο Ευρωπαίους. Επιπλέον, άφηνε ελεύθερα τα κράτη να μην την υπογράψουν αν δεν θέλουν, ή, μολονότι την υπέγραψαν, να την καταγγείλουν αργότερα και να πάψουν να την εφαρμόζουν, χωρίς επιπτώσεις. Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Ομάν, Ινδία, Πακιστάν, Μπανγκλαντές και Βόρεια Κορέα είναι ανάμεσα στα κράτη που τράβηξαν την ουρά τους απ’ έξω και από τη Σύμβαση της Γενεύης και από το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης, που αργότερα την επέκτεινε.

Η συνέχεια της ιστορίας είναι ένα case study που επιβεβαιώνει το ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις: τα χρήματα της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες που κάθε χρόνο αυξανόντουσαν, αποτελούσαν κίνητρο δημιουργίας νέων, εντονότερων ροών, που απαιτούσαν περισσότερα χρήματα και περισσότερους υπαλλήλους. Η Ύπατη Αρμοστεία γιγαντώθηκε η ίδια, γιγαντώνοντας όμως και το πρόβλημα, σε έναν φαύλο κύκλο χωρίς τέλος! Από ένα γραφείο, το 1951, στη Γενεύη, με 34 υπαλλήλους και 300.000 δολάρια προϋπολογισμό, έφτασε να απασχολεί, το 2024, πάνω από 20.700 άτομα σε 136 χώρες και να προβλέπεται να ξοδέψει 10,5 περίπου δισεκατομμύρια δολάρια. Από πού προέρχονται αυτά; Από τον ΟΗΕ και από δωρεές κρατών, ιδρυμάτων, ιδιωτών και οργανισμών. Το ότι οι περισσότεροι από αυτούς, όπως ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) προωθούν την αντικατάσταση των πληθυσμών, θα είναι εντελώς συμπτωματικό. Το 1967, ο ΟΗΕ προσέθεσε στη Σύμβαση της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης, που αίρει κάθε χρονικό και γεωγραφικό όριο, επιτρέποντας να εφαρμοστεί η Σύμβαση οποτεδήποτε, σε ανθρώπους από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, που αποκτούν την ιδιότητα του πρόσφυγα, αν απλώς δηλώσουν ότι φοβούνται να μείνουν στην πατρίδα τους, επειδή είναι πιθανόν να υποστούν διώξεις "για λόγους πολιτικούς, θρησκευτικούς, φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων", δηλαδή στους πάντες!

Πλέον, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των δράσεων και των χρημάτων της Αρμοστείας κατευθύνονται όχι στον επαναπατρισμό των προσφύγων πολέμου αλλά στη μόνιμη εγκατάσταση εκατομμυρίων, οικονομικών κατά κανόνα, μεταναστών, από την Αφρική και την Ασία, σε χώρες της Ευρώπης. Πρακτικά είναι αδύνατον να διαχωρισθούν από τους πρόσφυγες, διότι όλοι, δασκαλεμένοι από ΜΚΟ και δικηγόρους του κυκλώματος, επικαλούνται φόβο για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, στους οποίους έχει προστεθεί και η σεξουαλική ταυτότητα, με διασταλτική ερμηνεία της "ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας", και είναι παντελώς ανέφικτο για τις ευρωπαϊκές αρχές να εξακριβώσουν τι ισχύει και τι όχι για τον καθένα.

Ο Γκιτσάκης θίγει στο άρθρο του τα νομικά προβλήματα του συστήματος και προτείνει νομικά εργαλεία αναμόρφωσης της Σύμβασης της Γενεύης. Εμένα θα μου επιτρέψετε να σκαλίσω κάποια άλλα θέματα, θεωρητικού υποβάθρου.

Τρεις ειδήσεις που αναπαράγουν στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος και της Ε.Ε

• Μειώθηκαν κατά 14% οι άμεσες ξένες επενδύσεις κατά το α’ εξάμηνο του τρέχοντος έτους
• Στα 17,46 δισ. ευρώ το εμπορικό έλλειμμα του πρώτου εξαμήνου, καταγράφοντας αύξηση περίπου 14% στο ίδιο διάστημα
• Κάτω από τη βάση παραμένει η Ελλάδα στην καινοτομία.

«Επιτυχία» νο.1: Σχετικά με την πρώτη είδηση, στα 2,097 δισ. ευρώ έφτασαν οι άμεσες ξένες επενδύσεις το α΄ εξάμηνο εφέτος, χαμηλότερα από τα 2,434 δισ. ευρώ της ίδιας περιόδου του προηγούμενου χρόνου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος. H υποχώρηση αυτή κατά 14% ακολουθεί μια ακόμη μεγαλύτερη, υψηλότερη του 50%, του α΄ εξαμήνου 2023 έναντι της αντίστοιχης περιόδου του 2022, κατά την οποία οι άμεσες ξένες επενδύσεις είχαν φτάσει τα 5,125 δισ. ευρώ. Συναφώς, ως προς την απορρόφηση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης και σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, η Ελλάδα έχει εκπληρώσει μέχρι στιγμής το 23% των οροσήμων και στόχων, για τα οποία έχει δεσμευθεί προκειμένου να εισπράξει τα 36 δισ. ευρώ. Απομένει, επομένως, το υπόλοιπο 77% που πρέπει να εκπληρωθεί τα επόμενα δύο χρόνια.

Κρήτη: Μοναδική για την νήσο, αρχαιολογική κατασκευή

Η ανακάλυψη έγινε κατά τις ανασκαφές πάνω σε λόφο στα έργα που γίνονται για την κατασκευή του αεροδρομίου Καστελλίου. Σύμφωνα με άκρως έμπειρους ειδικούς, δεν έχει βρεθεί κάτι ανάλογο στην Κρήτη, γεγονός που δίνει την ιδιαίτερη αξία στο εύρημα.

Στον ελλαδικό χώρο ανάλογό του μπορεί να θεωρηθεί το μοναδικό, έως σήμερα, στην κατηγορία του «Κυκλικό Κτήριο» στην Τίρυνθα.  Tο θεμέλιο του κτηρίου στην Τίρυνθα αποτελούν ένας κύκλος με διάμετρο 6 μέτρα διαμορφωμένος στο βράχο και ομόκεντροι κυκλικοί τοίχοι από ωμόπλινθους. Η κολοσσιαία αυτή κατασκευή, συνολικής διαμέτρου 27,9 μέτρων είναι μοναδική στο Αιγαίο.

Η διάμετρος της κατασκευής που βρέθηκε στο Καστέλλι στο στενό πάνω μέρος είναι 12 μέτρα, ενώ η συνολική διάμετρός του είναι  60 μέτρα. Φέρεται να ανήκει στην παλαιοανακτορική περίοδο 1900-1700 π.Χ., ενώ πρόκειται για όσους το είδαν από κοντά για εύρημα όχι μόνο πολύ εντυπωσιακό, αλλά και καλά σωζόμενο. Αυτή η ανακάλυψη στην Κρήτη, μπορεί ν΄αλλάξει τον χάρτη της ιστορίας της νήσου.

https://www.patris.gr/kriti/arxaiologoi-to-evrima-sto-kastelli-einai-monadiko-gia-tin-kriti/

"ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ"

- "ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΧΩΡΙΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ."

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ-ΧΩΡΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΕΜΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝ, ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΥΡΥΤΑΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ.

ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΩΣ "ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ". ΕΙΚΑΖΩ ΠΩΣ ΕΝΝΟΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΩΣΟΥΝ ΣΟΒΑΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, ΑΝ ΚΑΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΟΣ ΣΤΗΝ Β.ΗΠΕΙΡΟ) ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΕΝΟΧΛΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΩΡΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ 2-3 ΜΕΓΑΛΑ ΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ, ΑΡΚΕΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΟΥΣ.

ΣΤΙΣ "ΕΛΑΦΡΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ" ΕΝΤΑΣΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ Ε.Ε ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΑΟΖ , ΤΗΝ ΜΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ/ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ 12 Ν.Μ, ΤΟΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ (ΜΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΜΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ, ΜΗ ΕΚΣΥΧΓΡΟΝΙΣΜΟ, ΜΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ-ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗ ΟΧΛΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ-ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ-ΔΙΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΛΛΟΥΝ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΙΩΝ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ.   

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΝ ..."ΔΟΓΜΑ" ΠΟΥ ΑΡΓΑ ΑΛΛΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1996 (ΙΜΙΑ). ΑΥΤΟ ΤΟ "ΔΟΓΜΑ" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ... "ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ".

- "ΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΣΣΙΤΙΑ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ".

"Ένοπλη Απάντηση": Ανάληψη ευθύνης για τον φάκελο-βόμβα στην πρόεδρο εφετών Αναστασία Ανθοπούλου

"Το έργο των δικατικών λειτουργών είναι ξεκάθαρο πως στοχεύει στο βασανισμό και την εξαθλίωση όλων των κρατούμενων και γενικά σε όλους εκείνους που δυστυχώς θα πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με το σινάφι τους. Δικαστές, εισαγγελείς, εφέτες, όλοι μαζί έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια μια κλειστή ομάδα βασανιστών, φυσικά με τη βοήθεια και συγκάληψη των εκάστοτε κυβερνήσεων. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, οδηγούν τη χώρα στα βήματα της χούντας και της καταστολής.

Οι αποφάσεις που παίρνονται στις αίθουσες των δικαστηρίων και στα γραφεία τους είναι ξεκάθαρα εκδικητικές και απάνθρωπες για το λαό. Τα καθάρματα που φέρουν τον "τίτλο" του προέδρου, του ανώτατου εφέτη κ.λ.π., είναι αυτοί που δίνουν τις εντολές για τις κατασχέσεις των σπιτιών ανθρώπων με προβλήματα υγείας, ηληκιωμένων, αλλά και όσων έρχονται αντιμέτωποι με την οικονομική κρίση. Είναι αυτοί που κρίνουν με το έτσι θέλω για πόσο θα κάτσουν άνθρωποι στις φυλακές, ανεξαρτήτως αποδείξεων και στοιχείων, επειδή μόνο και μόνο αρέσκονται να παίρνουν εκδικητικές αποφάσεις κατά τη δήθεν κρίση τους και να απονέμουν τη δική τους "δικαιοσύνη", χωρίς να υπολογίζουν κανέναν και τίποτα. Νομίζουν ότι βρίσκονται σε ένα ανώτερο στρώμα ανθρώπων και πως μπορούν να παίζουν με τις ζωές όλων. Η άμεση διασύνδεσή τους με ανώτατους μπάτσους και πολιτικούς, τους εντάσσουν σε ένα πλαίσιο αυτοδυναμίας και διαφθοράς χωρίς έλεγχο από κανέναν. Υπογράφουν και κανονίζουν νόμους για τους διεφθαρμένους "φίλους τους", δίνουν εντολές για παρακολουθήσεις ανθρώπων, με σκοπό το προσωπικό όφελος.

F-35: Καταστροφικό πλήγμα για την ελληνική άμυνα και την εξωτερική πολιτική;

• Άοπλα F-35A με δυσθεώρητο δυνητικό κόστος τη στιγμή που βασικές προτεραιότητες τελούν σε εκκρεμότητα.
• Πάνοπλα F-16 Block 70 για την Τουρκία σε αριθμό που αποκαλύπτει μεγάλη ισχυροποίηση και ομογενοποίηση του στόλου των μαχητικών F-16 της τουρκικής Αεροπορίας (ΤΗΚ).

Η Ελλάδα είχε την ευκαιρία της, αλλά την έχει σχεδόν πετάξει στα σκουπίδια, καθώς το παράθυρο ευκαιρίας για τη μη απαξίωση των 38 F-16 Block 50 κλείνει. Μαζί με τη δυνατότητα ομογενοποίησης στόλου μαχητικών 121 αεροσκαφών, δηλαδή του βασικού της κορμού. Με αυτά τα δεδομένα, δυστυχώς προκύπτει, ότι αυτό που αρνήθηκε επίμονα να πράξει η Ελλάδα τα τελευταία πέντε τουλάχιστον χρόνια, το εξασφάλισε η τουρκική εξωτερική πολιτική μέσα από μία και μόνο αδειοδότηση του State Department! Μαχητικά, κρίσιμα συστήματα αποστολής και φυσικά… όπλα. Σύμφωνα με τις αδειοδοτήσεις του State Department όπως αυτές περιγράφονται μέσα από τις επίσημες ανακοινώσεις της DSCA (Defense & Security Cooperation Agency) στην Ελλάδα παρέχεται η δυνατότητα αγοράς μέχρι 40 μαχητικών 5ης γενιάς τύπου F-35A έναντι δυνητικού κόστους 8,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. ΧΩΡΙΣ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΦΟΡΑ, άρα και αδειοδότηση, για την αγορά αεροφερόμενων όπλων για τα μαχητικά αυτά ή για τα F-16V, τα οποία σταδιακά εντάσσονται σε υπηρεσία στην Πολεμική Αεροπορία.

Με την ίδια ημερομηνία (κάτι που εκθέτει, για να μην χρησιμοποιηθεί άλλη λέξη, ακόμη περισσότερο την ελληνική εξωτερική πολιτική έναντι των ΗΠΑ και της Τουρκίας…), το State Department αδειοδοτεί όχι μόνο την πώληση 40 νέας κατασκευής μαχητικών F-16V και τον εκσυγχρονισμό άλλων 79 που βρίσκονται ήδη σε υπηρεσία στην ΤΗΚ, στο ίδιο επίπεδο, αλλά και τον εξοπλισμό τους με σύγχρονα, ολοκληρωμένα συστήματα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου (IVEWS – Integrated Viper Electronic Warfare Suites), ατρακτίδια στοχοποίησης και επιτήρησης SNIPER και φυσικά όπλα. Το 30% του στόλου των τουρκικών F-16, εκσυγχρονίζεται στο επίπεδο Viper και παράλληλα ενισχύεται με 40 νέας κατασκευής μονάδες. Πλήρως εξοπλισμένες με συστήματα αποστολής και όπλα.

Ας δούμε ξανά ποια είναι αυτά:

Απαιτούνται Ρηξικέλευθες Πρωτοβουλίες για την Προάσπιση των Εθνικών Συμφερόντων στις Ελληνικές Θάλασσες

Δεν θα μοιραστούμε την αισιοδοξία της κυβέρνησης, η οποία διοχετεύεται συστηματικά τις τελευταίες ημέρες στα ΜΜΕ, αναφορικά με τις τελευταίες επαφές σε επίπεδο υπουργών εξωτερικών και την λαμπρή προοπτική μιας ομαλοποίησης, εάν όχι αναγέννησης, των σχέσεων μας με την Τουρκία. Σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, απώτερος στόχος του νέου κύκλου επαφών μεταξύ της Ελληνικής και της Τουρκικής ηγεσίας είναι η συμφωνία και υπογραφή «συνυποσχετικού» για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο με παραπομπή του όλου θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, (ΔΔΧ). Ένα χιλιοειπωμένο ευχολόγιο που, όμως, δεν οδηγεί πουθενά, δεδομένων των παγιωμένων Τουρκικών θέσεων. Πέραν του γεγονότος ότι το εν λόγω Δικαστήριο δεν είναι το ενδεδειγμένο δικαιοδοτικό όργανο να εκδικάσει μια τέτοια υπόθεση- με πλέον αρμόδιο το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) καθώς έχει ενσωματώσει το νέο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (ΝΔΔΘ) στην νομολογία του και η Τουρκία έχει υπογράψει συμφωνία προσχώρησης στην ΕΕ- υπάρχουν σημαντικά ανοικτά θέματα με την Τουρκία που δεν επιτρέπουν την άνευ όρων διπλωματική και πολιτική προσέγγιση από πλευράς Ελλάδος. Αυτό, όμως, είναι ακριβώς αυτό που επιχειρείται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Τα θέματα αυτά δεν είναι άλλα από τις συνεχείς διεκδικήσεις και απαγορευτικά της γείτονος που κάθε άλλο παρά αφηρημένες έννοιες είναι (όπως υποστηρίζουν αφελώς ορισμένοι στην Αθήνα) και σκοπό έχουν να περιορίσουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο την Ελληνική κυριαρχία στον δικό της ιστορικό θαλάσσιο χώρο, στο Αιγαίο και τις πέριξ θάλασσες. Με διαδοχικές κυβερνήσεις να μην έχουν τολμήσει, ως όφειλαν,να οριοθετήσουν έστω χαρτογραφικά τα όρια της Ελληνικής ΑΟΖ - σε Αιγαίο, Κρητικό Πέλαγος και Ανατ. Μεσόγειο - ώστε να γνωρίζουν όλοι, urbi et orbit, τις θέσεις της χώρας μας και να μην μιλάμε για δυνητική ΑΟΖ και άλλα φαιδρά, που μάς εκθέτουν σε διεθνή φόρα δίδοντας το δικαίωμα σε τρίτους να μας σχολιάζουν δηκτικά ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θελουμε. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από διαφάνεια και ταχεία διάδοση της πληροφόρησης, αποτελεί τουλάχιστον αναχρονισμό η Ελληνική κυβέρνηση να θέλει να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις και ο υπόλοιπος κόσμος να μην γνωρίζει τι ακριβώς διεκδικεί. (βλέπε σχετικό αναλυτικό άρθρο μας στην Εστία της 20/8/ 2023).

Ως προς την στόχευση της κυβέρνησης να θέσει το θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ - διότι περί αυτού πρόκειται όταν ομιλεί για θαλάσσιες ζώνες- στο επίκεντρο της προσέγγισης με την Άγκυρα, υπάρχουν εγγενείς δυσκολίες και σοβαρά προβλήματα τα οποία η Αθήνα προσποιείται ότι δεν υπάρχουν. Τα οποία όμως στην πορεία θα αποδειχθεί ότι όχι μόνο δεν θα εξαφανιστούν κατά κάποιο μαγικό τρόπο, αλλά θα παραμείνουν εν ισχύ εκτροχιάζοντας κάθε προσπάθεια.

Και για να είμαστε πλέον συγκεκριμένοι αναφερόμαστε:

Ανοικτή Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Κυριάκο Μητσοτάκη σχετικά με επικείμενες υποχωρήσεις προς την Τουρκία

Με πρωτοβουλία πολλών και καταξιωμένων μελών του International Hellenic Association (ΙΗΑ), ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού εθελοντών που υποστηρίζει τα συμφέροντα του Ελληνισμού με έδρα το Delaware των ΗΠΑ, απεστάλη Ανοιχτή Επιστολή προς τον Έλληνα πρωθυπουργό σχετικά με τις δηλώσεις του στις 13 Ιουλίου 2023 για τις επικείμενες πολιτικές συζητήσεις με την Τουρκία. Μέχρι την ημέρα της αποστολής της (27/7/2023), η επιστολή είχε υπογραφεί από Έλληνες πατριώτες χωρίς κομματικούς χρωματισμούς τόσο από την Ελλάδα όσο και από την παγκόσμια Διασπορά. Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται και μετά την αποστολή της ανοιχτής επιστολής, με την αποστολή e-mail στην διεύθυνση [email protected] (με τις ενδείξεις ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, ΕΠΩΝΥΜΟ, ΟΝΟΜΑ, ΙΔΙΟΤΗΤΑ, ΧΩΡΑ), από όποιον θα ήθελε να την προσυπογράψει.

Το πλήρες κείμενο της επιστολής, με τις υπογραφές που την συνοδεύουν, έχει ως εξής:

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

Στην συνέντευξη που παραχωρήσατε σε τηλεοπτικό σταθμό στις 13 τρέχοντος και απαντώντας σε ερώτηση αναφορικά με τις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας, αναφέρατε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Oποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου, μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης.»

Θα θέλαμε να παρατηρήσουμε τα εξής αναφορικά με τις δηλώσεις σας, αλλά και ως προς την σκοπιμότητα έναρξης διαπραγματεύσεων υπό τις παρούσες τουρκικές θέσεις:

1. Θεωρούμε πως αποστέλλεται λάθος μήνυμα προς την Τουρκία όταν κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τον σκληρό πυρήνα των εθνικών ζητημάτων, επικρέμεται η απειλή του casus belli στην περίπτωση επέκτασης των χωρικών μας υδάτων, ακόμη και νοτίως της Κρήτης, στα όρια που η Σύμβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ προβλέπει ως αναφαίρετο δικαίωμα μονομερούς ενέργειας της Ελλάδας. Εκτός του ότι επίσημος διάλογος υπό την απειλή πολέμου είναι κάτι το άκρως αντιδεοντολογικό και θίγει την αξιοπρέπεια της χώρας μας, η παραπάνω απειλή επηρεάζει επίσης αρνητικά την διαπραγματευτική μας θέση ως προς την μόνη αποδεκτή διαφορά με την γείτονα που είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ.

2. Πώς μπορεί να υπάρχουν υποχωρήσεις εκ μέρους μας την στιγμήν που η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα από την Τουρκία. Συνεπώς, όποια υποχώρηση από πλευράς μας σημαίνει παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, πράγμα που είναι αδιανόητο για οποιανδήποτε Ελληνίδα η Έλληνα. Η ανωτέρω δήλωσή σας θα έχει νόημα μόνο εάν διεκδικήσουμε κάτι από την Τουρκία, όπως —μεταξύ άλλων— την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κυπριακή Δημοκρατία, την εφαρμογή των προβλεπόμενων από την Συνθήκη της Λωζάνης για τον Ελληνικό πληθυσμό των Νήσων Ίμβρου και Τενέδου, την άρση του casus belli σε περίπτωση άσκησης διεθνώς κατοχυρωμένων ελληνικών δικαιωμάτων, την αναγνώριση νομικής προσωπικότητας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως —έναν θρησκευτικό θεσμό 17 αιώνων— ώστε αυτό να απολαμβάνει δικαιώματα ιδιοκτησίας, διοίκησης και διαχείρισης της περιουσίας του, την άνευ όρων επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που λειτουργούσε μέχρι το έτος 1971, τον πλήρη σεβασμό των θρησκευτικών μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς με κορυφαίο παράδειγμα εκείνο της μετατροπής του Ιερού Ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως σε τέμενος, και την αποκατάσταση όλων των βιαίως παραβιασθέντων δικαιωμάτων των εκατοντάδων μειονοτικών ιδρυμάτων της Τουρκίας.

Ας μάθει η Αθήνα ότι η πολεμική ρητορική οδηγεί σε πόλεμο…

Σε ένα χωρίς προηγούμενο φασιστικού χαρακτήρα ανθελληνικό παραλήρημα αποδύθηκε πριν μερικές ώρες ο υπερεθνικιστής Γκρίζος Λύκος και κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Ο εκφραστής του ναζιστικής υφής παντουρκισμού, απείλησε ξεκάθαρα τους Έλληνες… με σφαγή. Μπορεί ορισμένοι να το αντιμετωπίζουν ως τουρκική γραφικότητα, αλλά δεν είναι έτσι. Η Ιστορία έχει αποδείξει πως η πολεμική ρητορική, όταν διαρκεί και κλιμακώνεται, οδηγεί κατά κανόνα σε πόλεμο. Αυτό είναι κάτι που δεν θέλει να συνειδητοποιήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα, γεγονός που αποδεικνύει πόσο κατώτερο των περιστάσεων είναι.

Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ο Μπαχτσελί επιτέθηκε ξανά, προσωπικά στον Έλληνα πρωθυπουργό. Αφορμή το σχόλιο Μητσοτάκη για τους τουρκικούς λεονταρισμούς «θα έρθουμε κάποια νύχτα» των Τούρκων. «Όσοι λένε ότι θα έρθουν νύχτα στα νησιά μας, τους περιμένουμε στο φως της ημέρας. Εκεί που φαίνεται ξεκάθαρα ποιος έχει το δίκιο και την αληθινή ισχύ με το μέρος του» δήλωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός και σιγά την αιχμηρή δήλωση! Αφού είχαν προηγηθεί οι πολεμικές απαντήσεις του Τσαβούσογλου και του αντιπροέδρου Οκτάι πως «όταν η Τουρκία αντιδράσει, η μέρα της Ελλάδας θα γίνει νύχτα… και θα χιονίσει στα νησιά», ήρθε η σειρά του Μπαχτσελί να υπερθεματίσει, κάνοντας δώρο στην Ελλάδα. Ας απολαύσουμε τη φρασεολογία που χρησιμοποίησε: «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Μητσοτάκης δήλωσε αντί τη νύχτα, να έρθουμε μέρα. Ευχαρίστως και θα έρθουμε, τρέχοντας να καλύψουμε τη μέρα σας, σαν να είναι νύχτα και να σας κάνουμε να πληρώσετε για τις παρενοχλήσεις σας με το αίμα και τις ζωές μας. Τότε δεν θα μπορέσουν να σας προστατέψουν ούτε τα αφεντικά σας, ούτε οι συνεργάτες σας», είπε χαρακτηριστικά.

...η οδυνηρή αλήθεια

Λόγω της έντασης που υπάρχει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ακούγονται διάφορες φωνές από απόστρατους αξιωματικούς, γεωπολιτικούς αναλυτές και απλούς δημοσιογράφους που διαβεβαιώνουν τον ελληνικό λαό ότι σε περίπτωση που αποτολμήσουν κάτι οι Τούρκοι εναντίον μας «η όποια κρίση δεν θα είναι σημειακή», ότι «θα τους δώσουμε ένα μάθημα που θα το θυμούνται», ότι «αν μπορούσαν οι Τούρκοι να μας νικήσουν και να αρπάξουν κάποιο νησί μας θα το είχαν ήδη κάνει», ότι όχι μόνο μπορούμε να τους αποκρούσουμε αλλά και να αντεπιτεθούμε, να καταστρέψουμε ολοσχερώς τον στόλο τους και κρίσιμες υποδομές τους και «να τους γυρίσουμε 30 χρόνια πίσω», ότι «το Αιγαίο θα γίνει ο τάφος της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας», ότι «η Κωνσταντινούπολη απέχει από τον Έβρο 2,5 ώρες με το Leopard 2» και άλλα παρόμοια. Αν κάποιος θέλει να νιώσει μία τόνωση του εθνικού του φρονήματος, καλά κάνει και τα ακούει όλα αυτά διότι και η εξύψωση του ηθικού είναι απαραίτητη στους καιρούς που ζούμε. Αν όμως παίρνει τέτοιες δηλώσεις τοις μετρητοίς και νομίζει ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, θα πρέπει να το ξανασκεφτεί πιο σοβαρά.

Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι Έλληνες όταν σκέφτονται διάφορα σενάρια ελληνοτουρκικού «θερμού επεισοδίου» ή γενικότερης σύρραξης και προσπαθούν να μαντέψουν την πιθανή έκβασή της, είναι να νομίζουν ότι θα υπερισχύσει αυτός που είναι στρατιωτικά δυνατότερος ή καλύτερα προετοιμασμένος, διότι αυτά ακούν συνεχώς από τους «ειδικούς» που παρελαύνουν από τα κανάλια και τα ενημερωτικά sites. Δεν θα ακούσετε και δεν θα διαβάσετε ΠΟΤΕ από τα ΜΜΕ την αλήθεια, ότι δηλαδή ένας ενδεχόμενος πόλεμος (οποιασδήποτε κλίμακας) με την Τουρκία δεν θα κριθεί ουσιαστικά στο στρατιωτικό πεδίο αλλά στο πολιτικό, όπως ακριβώς έγινε στην Κύπρο το 1974 και στα Ίμια το 1996.  Όταν ο Κλαούζεβιτς έγραφε ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» δεν το έλεγε για να κάνει φιγούρα στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής του. Το έλεγε επειδή αυτό ήταν το απόσταγμα της μακράς προσωπικής εμπειρίας και μελέτης του πάνω στον πόλεμο.

Στο ελληνικό πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 40 χρόνια, ο πρωθυπουργός (και ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ) είναι αυτός που θα ορίσει το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί μία ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία. Αν δεν οριστεί πρώτα σαφώς αυτό το πολιτικό πλαίσιο της στρατιωτικής δράσης, οι ένοπλες δυνάμεις δεν πρόκειται να ρίξουν ούτε τουφεκιά – να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Το ζήτημα λοιπόν έγκειται στο πού ορίζει η πολιτική ηγεσία το πολιτικό πλαίσιο της στρατιωτικής της αντίδρασης. Στην περίπτωση της σημερινής Ελλάδας, δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Γνωρίζουμε μόνο τι βρίσκεται εκτός αυτού του πολιτικού πλαισίου. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι οι παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων, οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών ή UAV πάνω από εθνικό έδαφος, η διενέργεια σεισμικών ερευνών εντός της υφαλοκρηπίδας μας και η αποβίβαση Τούρκων καταδρομέων σε ακατοίκητη βραχονησίδα μας, δεν επισύρουν την ελληνική στρατιωτική απάντηση – και το γνωρίζουν και οι Τούρκοι αυτό. Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει δείξει επανειλημμένα ότι θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο που έχει προκειμένου να αποφύγει να πολεμήσει. Ουσιαστικά «κόκκινη γραμμή» που θα αντιδράσουμε βίαια αν την περάσουν οι Τούρκοι, δεν φαίνεται να υπάρχει.

Aνακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων της λεγόμενης «ελληνικής PISA».

Επιβεβαίωσαν τις χαμηλές επιδόσεις των μαθητών και στα δύο γνωστικά αντικείμενα που εξετάστηκαν (Γλώσσα, Μαθηματικά), ιδιαίτερα όσον αφορά τον χειρισμό ερωτήσεων που απαιτούν πιο σύνθετη, συνδυαστική και κριτική σκέψη. Ειδικότερα, στα Μαθηματικά και σε σχέση με τη Γλώσσα εντοπίστηκε σημαντική έκπτωση των επιδόσεων των μαθητών της Γ’ Γυμνασίου σε σχέση με αυτές της Στ’ Δημοτικού. Επιπροσθέτως, οι συγκεκριμένες εξετάσεις δεν συμπεριέλαβαν τη διερεύνηση του επιπέδου των γνώσεων στις Φυσικές Επιστήμες επειδή η πρόσφατη θεσμοθέτηση της ελληνικής PISA, παρεκκλίνοντας από την «κλασική», δεν προέβλεπε κάτι τέτοιο. Αν είχαν συμπεριληφθεί κι αυτές, είναι εξαιρετικά πιθανόν η εικόνα να ήταν πολύ χειρότερη, αφού προηγούμενες έρευνες της PISA έχουν δείξει ότι υπάρχει κι εδώ σημαντικό πρόβλημα.

Oι ερωτήσεις που τέθηκαν στους μαθητές οργανώθηκαν σε τρία επίπεδα δυσκολίας, η δε ανάλυσή τους ομαδοποιήθηκε σε τέσσερις ομάδες απαντήσεων (λάθος, μερικώς σωστή, σωστή, καθόλου ή μη έγκυρη). Η συγκεκριμένη μεθοδολογία επέτρεψε και κάποιες επιμέρους συγκρίσεις.

Στα 14,7 δισ. ευρώ έφτασε το το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο - Στο 12,1% ο πληθωρισμός

Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου κατά το χρονικό διάστημα Ιανουαρίου-Μαΐου 2022 ανήλθε σε 14.702,1 εκατ. ευρώ (16.022,0 εκατ. δολάρια) έναντι 8.262,0 εκατ. ευρώ (9.806,7 εκατ. δολάρια) κατά το ίδιο διάστημα του έτους 2021, παρουσιάζοντας αύξηση, σε ευρώ, 77,9%. Το αντίστοιχο μέγεθος χωρίς τα πετρελαιοειδή παρουσίασε αύξηση κατά 3.846,2 εκατ. ευρώ, δηλαδή 55,7% και το αντίστοιχο μέγεθος χωρίς τα πετρελαιοειδή και τα πλοία παρουσίασε αύξηση κατά 3.809,5 εκατ. ευρώ, δηλαδή 55,4%.

Νέο άλμα στο 12,1% έκανε ο πληθωρισμός τον Ιούνιο, επιστρέφοντας στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από 30 χρόνια. Σε ετήσια βάση η μεγαλύτερη αύξηση τιμών καταγράφηκε: στο φυσικό αέριο 117,7%, και ακολουθούν ο ηλεκτρισμός με 70,4% και το πετρέλαιο με 65,1%.

Οι πληθωριστικές πιέσεις θα ενταθούν τους επόμενους μήνες, καθώς οι τιμές των βιομηχανικών προϊόντων (εγχωρίων και εισαγομένων) συνεχίζουν να κινούνται έντονα ανοδικά. Χθες η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι ο Γενικός Δείκτης Τιμών Παραγωγού στη Βιομηχανία (σύνολο εγχώριας και εξωτερικής αγοράς), αυξήθηκε τον περασμένο Μάιο κατά 43%, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Μαΐου 2021.

Οι προβλέψεις του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, της Κομισιόν και άλλων διεθνών οικονομικών οργανισμών για το φετινό πληθωρισμό έχουν ήδη «ακυρωθεί» από τις εξελίξεις, με τον πήχη του πληθωρισμού να μπαίνει τώρα υψηλότερα. Το πιθανότερο είναι να επιβεβαιωθούν τα ακραία σενάρια, τα οποία ανεβάζουν το μέσο πληθωρισμό το 2022 ακόμα και άνω του 7%, όπως για παράδειγμα η Τράπεζα της Ελλάδος. Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή μάλιστα έχει πρόβλεψη ακόμη και για ποσοστό πάνω από 11%.

"...κατά πάσα πιθανότητα το φετινό καλοκαίρι θα ξαναζήσουμε τον εξευτελισμό της Ελλάδας που ζήσαμε επί 4,5 μήνες το 2020"

Αν λάβουμε υπ' όψιν μας μόνο τα γεγονότα και όχι τις κραυγές, τους κομπασμούς και τις κινήσεις εντυπωσιασμού που εκδηλώνονται εκατέρωθεν στο πεδίο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, μπορούμε νομίζω να εκτιμήσουμε με σχετική ακρίβεια πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο προσεχές διάστημα (εκτός αν αλλάξει κάτι δραματικά).

Γεγονός 1ο: Ο Μητσοτάκης δεν φαίνεται να ανησυχεί καθόλου για ενδεχόμενο πολεμικό επεισόδιο μεγάλης έκτασης με τους Τούρκους. Δείχνει χαρακτηριστικά άνετος και απροβλημάτιστος στις δημόσιες εμφανίσεις του, η κρατική αμυντική βιομηχανία συνεχίζει την καθοδική πορεία της προς την πλήρη απαξίωση, στις ένοπλες δυνάμεις δεν γίνεται απολύτως κανένα βήμα θεραπείας των καίριων δομικών αδυναμιών τους, και επίσης δεν γίνεται καμία προετοιμασία του ελληνικού λαού όπως θα ανέμενε κανείς αν πράγματι διαγραφόταν στον ορίζοντα πολεμική θύελλα.

Γεγονός 2ο: Παρά την απαράδεκτη και άνευ προηγούμενου επιθετική ρητορική της Άγκυρας εναντίον της Ελλάδας, η χώρα μας δεν έχει προβεί σε καμία πρακτική αντίδραση η οποία να δείχνει έστω και λίγο την ενόχλησή της. Ενώ έχουμε επιβάλει αυστηρότατες κυρώσεις στη Ρωσία η οποία ουδέποτε μας απείλησε ή μας έβλαψε, ουδεμία κύρωση έχουμε επιβάλει στην Τουρκία η οποία κυριολεκτικά έχει πάθει το τελευταίο διάστημα αμόκ εθνικιστικού παροξυσμού και έχει ενορχηστρώσει το σύνολο των δικών της ΜΜΕ σε μία εκστρατεία ψεύδους, ύβρεων και κατασυκοφάντησης σε βάρος της Ελλάδας.

Γεγονός 3ο: Είναι σίγουρο ότι οι Αμερικανοί δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση μία στρατιωτική σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας τη στιγμή που μαίνεται ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας και επαπειλείται ραγδαία κλιμάκωση της σύρραξης με αφορμή τον αποκλεισμό του θύλακα του Καλίνινγκραντ από τη ΝΑΤΟϊκή Λιθουανία. Επομένως η Τουρκία γνωρίζει πως αν ανάψει φωτιά στο Αιγαίο αυτή την περίοδο θα έχει τους Αμερικανούς απέναντί της.

Γεγονός 4ο: Δεν έχουν παρατηρηθεί μέχρι τώρα ανησυχητικές στρατιωτικές κινήσεις εκ μέρους των Τούρκων. Όσο αιφνιδιαστικά κι αν επιλέξουν να ενεργήσουν εναντίον κάποιων νησιών ή βραχονησίδων μας, θα πρέπει αναγκαστικά να προηγηθεί μία χρονική περίοδος προπαρασκευής και συγκέντρωσης χερσαίων και αεροναυτικών δυνάμεων η οποία είναι αδύνατον να ξεφύγει της προσοχής της ελληνικής πλευράς, πολύ δε περισσότερο αφού υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι το Ισραήλ μάς συνδράμει ενεργά στον τομέα της παροχής στρατιωτικών πληροφοριών τις οποίες συλλέγει με τα προηγμένα μέσα που διαθέτει. Επιπλέον, υπάρχει η δεδηλωμένη πρόθεση του Ερντογάν να ξεκινήσει νέα στρατιωτική επιχείρηση κατά των Κούρδων στη βόρεια Συρία, οπότε είναι πολύ απίθανο να επιδιώξει να έχει ταυτόχρονα πολεμική εμπλοκή με την Ελλάδα.

Κ. Γκίνης (Στρατηγός ε.α. – Επίτιμος Α/ΓΕΣ): «Η Τουρκία και η Ελλάδα βρίσκονται στην τελική φάση μιας τροχιάς πολέμου»

Είναι οριστικό, αμετάκλητο και πέραν πάσης αμφιβολίας. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί σε όλα τα επίπεδα της ηγεσίας της Ελλάδος, καλό είναι να αναστοχασθούν τάχιστα την κατάσταση, καθώς πλέον ο χρόνος εξαντλείται και οι βολικές αιτιάσεις του παρελθόντος (δεκανέας της CIA, αμερικανοί, ευρωπαίοι, οικονομική κρίση κτλ) δεν παρέχουν πλέον καμία εύσχημη δικαιολογία.

Η Τουρκία έχει θέσει ως στρατηγικό της στόχο, από το 1974, τον έλεγχο των ελληνικής κυριαρχίας περιοχών ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, ο οποίος έλαβε προοδευτικά την τελευταία του εκδοχή(Θράκη, Αιγαίο και Κρήτη) με την καλούμενη «γαλάζια πατρίδα» και το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το 2019, ανεξαρτήτως της εκάστοτε ελληνικής οπτικής επί του ζητήματος. Η Τουρκία θεωρεί ότι έχει «θεμελιώσει» τις «διεκδικήσεις» της μέσα από ένα πλέγμα απαιτούμενων διμερών διευθετήσεων, εναέριος χώρος, υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, γκρίζες ζώνες, αποστρατικοποίηση νήσων, καταπίεση μουσουλμανικής μειονότητας Θράκης και Δωδεκανήσου (ανύπαρκτης από τις διεθνείς συνθήκες), έρευνα – διάσωση κτλ.
Επίσης, «είδε» ότι η Ελλάδα δεν αντέδρασε, ως εγγυήτρια δύναμη όπως και η Τουρκία, στις παράνομες ενέργειές της που καταπατούσαν βάναυσα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας (παράνομες τουρκικές έρευνες και γεωτρήσεις, εκδίωξη γεωτρύπανων κτλ), στο πρόσφατο παρελθόν και εκτίμησε ότι η Ελλάδα δεν έχει την ισχύ και τη βούληση να αντισταθεί στις τουρκικές επιδιώξεις.

Κατόπιν αυτών, πέρασε στη φάση της εφαρμογής του σχεδίου της προς επίτευξη του στόχου της στο Αιγαίο, με πολιτικές, διπλωματικές, επικοινωνιακές και υβριδικές ενέργειες. Εκτόξευσε μια ασύμμετρη επίθεση εναντίον της Ελλάδος με χρησιμοποίηση των παρανόμων μεταναστευτικών ροών το 2015, εν μέσω της οικονομικής κρίσεως, χωρίς ελληνική αντίσταση, με αποτέλεσμα να εξουθενώσει την Ελλάδα. Συνέχισε την πίεση με ενέργειες χαμηλότερης εντάσεως και επανήλθε με νέες επιθετικές ασύμμετρες ενέργειες το 2020. Τον Μάρτιο, με παράνομες μεταναστευτικές ροές στον Έβρο και για ένα τρίμηνο το καλοκαίρι - φθινόπωρο με υποθαλάσσιες έρευνες με το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis στην Αν. Μεσόγειο. Η Ελλάδα αφυπνισθείσα από το βαθύ λήθαργο, αντέδρασε δυναμικά, χωρίς αυτή τη φορά να οδηγηθεί σε πολιτική διευθέτηση με υποχωρήσεις και περιορισμό των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν (1976, 1987,1996).

Ανεξαρτήτως του εκτιμωμένου βαθμού επιτυχίας των ελληνικών ενεργειών, αυτές, σε συνδυασμό με τις διμερείς και πολυμερείς συμμαχίες και την έναρξη του επανεξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, οδήγησαν την Τουρκία στο συμπέρασμα ότι η συγκεκριμένη τακτική δεν αποδίδει. Οπότε η Τουρκία άλλαξε το επίπεδο και το πλαίσιο του σχεδιασμού της. Με προμετωπίδα τον κίνδυνο ασφαλείας της Τουρκίας και υποστηρικτικά εργαλεία τον ιστορικό αναθεωρητισμό («αδικίες» Συνθήκης Λωζάννης), την «πολιορκία» της Τουρκίας από τη Δύση, της οποίας η Ελλάδα αποτελεί την εμπροσθοφυλακή και εκτιμώντας ότι οι συνθήκες του διεθνούς περιβάλλοντος την ευνοούν (Δύση: κόπωση με Ουκρανία για επιβολή κυρώσεων, ανοχή Τουρκίας λόγω γεωπολιτικών παραγόντων, δεν θα πολεμήσει στο πλευρό της Ελλάδος. Ρωσία και κάποιες χώρες του Καυκάσου και Μ. Ανατολής θα ταχθούν στο πλευρό Τουρκίας) προχώρησε στη φάση που βιώνουμε σήμερα, δηλαδή της ρητορικής αλλαγής συνόρων και της απροκάλυπτης απειλής χρησιμοποιήσεως στρατιωτικής ισχύος εναντίον της Ελλάδος, έχοντας δείξει με το δάχτυλο και τα πιθανά σημεία τουρκικής επεμβάσεως.

Ένα άλλο ερώτημα που τίθεται είναι πότε θα λάβει χώρα η σύγκρουση. Την πρωτοβουλία την έχει η Τουρκία και αυτή θα αποφασίσει το χρόνο, καθώς αυτή θα κρίνει πότε οι συνθήκες την ευνοούν. Έχει προετοιμάσει την κοινή της γνώμη, το διεθνές περιβάλλον, τις ένοπλες δυνάμεις της και θεωρεί ότι έχει και τη νομιμοποίηση. Ισχυρό συμβολισμό για την Τουρκία έχουν τα έτη 1922 και 1923. Το πρώτο, ειδικά το καλοκαίρι – φθινόπωρο, λόγω της εκατονταετίας του τερματισμού των στρατιωτικών επιχειρήσεων της Μικρασιατικής Εκστρατείας και το δεύτερο λόγω της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης.

Κάποιος λοιπόν θα αναρωτηθεί και μάλιστα πολύ ευλόγα γιατί να οδηγηθούμε σε πόλεμο, δεν υπάρχει περιθώριο ειρηνικής διευθέτησης; Μια απλή παρατήρηση των χαρτών Νο15 και 16 του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίοι απεικονίζουν τις συνολικές τουρκικές διεκδικήσεις θα οδηγήσει αβίαστα στο συμπέρασμα, ότι οποιοσδήποτε Τούρκος πολιτικός επιχειρήσει να χαμηλώσει τον πήχη των διεκδικήσεων ή αν δεν πάρει κάτι από αυτά, θα θεωρηθεί αυτομάτως προδότης, ενώ από ελληνικής πλευράς δεν υπάρχει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης με βάση το τουρκικό πλαίσιο. Σημειωτέον, η επίσημη Ελλάδα δεν έχει καταθέσει ποτέ και πουθενά χάρτες διεκδικήσεων, αν και θα μπορούσε να το κάνει και αφήνει πάντοτε το πεδίο ανοικτό καλώντας την Τουρκία για τελική επίλυση του καθεστώτος του Αιγαίου με βάση το διεθνές δίκαιο και την προσφυγή σε διεθνή δικαστικά όργανα, χωρίς ωστόσο θετική ανταπόκριση. Επομένως, η τουρκική συμπεριφορά και πρακτική, ο μαξιμαλισμός και η ανελαστικότητα των τουρκικών επιδιώξεων, έχουν διαμορφώσει μια αδιέξοδη κατάσταση, η οποία φαίνεται ότι είναι αδύνατο να διευθετηθεί ειρηνικά.

Όλα αυτά έχουν προκαλέσει την ανησυχία και τον προβληματισμό της ελληνικής ηγεσίας αλλά και της κοινωνίας συνολικά, οι οποίοι παρατηρούν ότι το αφήγημα περί διεθνώς απομονωμένου Ερντογάν, καταρρέουσας τουρκικής οικονομίας, τουρκικής ρητορικής για εσωτερική κατανάλωση, διεθνών ραπισμάτων στην Τουρκία, Ελλάδα με ισχυρές συμμαχίες, παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας και ψύχραιμη δύναμη, δεν λειτουργεί αποδοτικά και πάνω από όλα αποτρεπτικά. Επομένως, προκύπτει η ανάγκη να επανεξετασθεί η ελληνική στρατηγική. Η κυβέρνηση χωρίς να ανεβάσει του τόνους, όπως πολύ σωστά πράττει, πρέπει να εκπέμψει ισχυρό μήνυμα ετοιμότητας και αποφασιστικότητας αντιμετωπίσεως της τουρκικής απειλής, το οποίο δεν πρέπει να είναι επικοινωνιακό αλλά ουσιαστικό και ορατό. Για να το επιτύχει αυτό είναι απαραίτητο να προβεί κατ’ ελάχιστο στις παρακάτω ενέργειες και δράσεις.

"Η Σουηδία και η Φινλανδία να τα βρουν με τη Ρωσία όπως θέλουν να τα βρούμε εμείς με την Τουρκία"

"Η Αθήνα δικαιούται να δίνει πανομοιότυπες απαντήσεις στη Συμμαχία με αυτές που λαμβάνει όταν θέτει το πρόβλημα των τουρκικών παραβιάσεων. Να απαντάει, δηλαδή, ότι η Σουηδία και η Φινλανδία πρέπει να τα βρουν με τη Ρωσία! Τότε πολλοί σύμμαχοι, που άλλα μας έλεγαν τις τελευταίες δεκαετίες θα υποχρεωθούν να έλθουν αντιμέτωποι με την υποκρισία τους.  Κι αν υποτεθεί ότι προβάλλεται το επιχείρημα πως Ελλάδα και Τουρκία είναι σύμμαχοι, ενώ η Ρωσία είναι αντίπαλος, η απάντηση είναι απλή. Εάν τέτοια συμπεριφορά γίνεται ανεκτή στο εσωτερικό της Συμμαχίας, με ποια νομιμοποίηση να απαιτείται η συμμόρφωση τρίτων…"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: https://www.defence-point.gr/news/i-soyidia-kai-i-finlandia-na-ta-vroyn-me-ti-rosia-opos-theloyn-emeis-me-tin-toyrkia

ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ και ΠΑΡΑΚΜΗ

Η στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο ζήτημα της Ουκρανίας έχει θέσει στο τραπέζι το ζήτημα της μόνιμα φοβικής αντιμετώπισης των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά από το πολιτικό σύστημα και τους «καθεστωτικούς» απολογητές και προπαγανδιστές του στα ΜΜΕ. 

 

Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας έκθεση της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία που ανέλυε από την αμερικανική οπτική γωνία τις αιτίες απόρριψης του Σχεδίου Ανάν πριν σχεδόν 20 χρόνια. Οι τότε απόψεις των Αμερικανών αποκαλύπτουν πολλά όταν διαβάζονται σήμερα. Αλήθεια, στην Ουάσιγκτον θεωρούν ακόμα σοφές τις προτάσεις για παρέμβαση στην κυπριακή κοινωνία με σκοπό να καταπολεμηθούν οι αιτίες που οδήγησαν στη μεγαλοπρεπή απόρριψη του Σχεδίου Ανάν; Θεωρούν ακόμα ότι το Σχέδιο αυτό που προώθησαν λυσσαλέα εξυπηρετούσε τα αμερικανικά συμφέροντα; Βέβαια, είναι εύκολη η απάντηση γιατί οι παρεμβάσεις αφορούσαν μόνο τους Ελληνοκύπριους. Δεν θα έτρεχε τίποτα εάν τα «καλά παιδιά» με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον έπεφταν θύμα ξανά των γενοκτόνων ισλαμιστών της Άγκυρας! Μόνο στους Έλληνες υπήρχε δυνατότητα παρέμβασης. Με τους Τούρκους να μην μετακινούνται ούτε εκατοστό και την Ουάσινγκτον να καίγεται, οι Αμερικανοί πίεζαν ασφυκτικά τους Ελληνοκύπριους να υποχωρήσουν για να πλησιάσουν την άλλη πλευρά! Και γιατί να μην το έκαναν, όταν έβρισκαν πρόθυμους και στην Ελλάδα και στην ελεύθερη Κύπρο απολογητές του νεοραγιαδισμού που συνεχίζουν και επιβιώνουν ακόμα και σήμερα;

Ερευνάται ΚΕΚ που προσφέρει δωρεάν διαδικτυακά «σεμινάρια» για την εκμάθηση τουρκικών σε στρατιωτικούς και αστυνομικούς

Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Πενταγώνου έχουν θέσει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ) που δραστηριοποιείται σε νησί του Αιγαίου παραδίδοντας δωρεάν διαδικτυακά σεμινάρια εκμάθησης της τουρκικής γλώσσας για το προσωπικό που υπηρετεί στα Σώματα Ασφαλείας, στην ΕΥΠ, στις Ε.Δ. και στα δικαστήρια. Η έναρξη των σεμιναρίων προβλεπόταν να ξεκινήσει στις 22 Μαρτίου, ενώ οι ενδιαφερόμενοι θα χωρίζονταν σε δύο τμήματα, προχωρημένων και αρχαρίων. Η όλη διαδικασία θα υλοποιούνταν μέσω μιας εξειδικευμένης πλατφόρμας τηλεκπαίδευσης, με τους συμμετέχοντες να καλούνται να συμπληρώσουν νωρίτερα όχι μόνο τα πλήρη προσωπικά στοιχεία τους, αλλά και πληροφορίες οι οποίες ήταν περιττές και άσχετες με τη διαδικασία εκμάθησης της τουρκικής γλώσσας, όπως η επαγγελματική τους ιδιότητα και η θέση που κατέχουν στην υπηρεσία τους. Οι ενδιαφερόμενοι καλούνταν να συμπληρώσουν έναν ηλεκτρονικό σύνδεσμο εγγραφής οφείλοντας αρχικά να συνδεθούν με το προσωπικό τους προφίλ στην Google και ακολούθως να συμπληρώσουν υποχρεωτικά πεδία της φόρμας εγγραφής δηλώνοντας προσωπικά τους στοιχεία όπως τόπος εργασίας, ΑΦΜ, κινητό τηλέφωνο, e-mail και φορέας/θέση εργασίας. Εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι το συγκεκριμένο ΚΕΚ απέφυγε να αναρτήσει το εν λόγω δωρεάν πρόγραμμα εκμάθησης τουρκικών στην επίσημη ιστοσελίδα του, επιλέγοντας να στείλει επιστολή ενημέρωσης των ενδιαφερομένων στους φορείς του νησιού όπου δραστηριοποιείται.

Η μοιρολατρική τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας για Τουρκία-ΝΑΤΟ ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτική…

Αλγεινές εντυπώσεις προκάλεσε η τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση του Μνημονίου μεταξύ του ελληνικού υπουργείου Άμυνας, με τα αντίστοιχα της Τουρκίας και της Ρουμανίας, αναφορικά με την ίδρυση, διοίκηση και λειτουργία του «Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας» (Maritime Security Center of Excellence Operational Memorandum of Understanding) με έδρα την Τουρκία.

Αντικείμενο του σχολιασμού που ακολουθεί δεν είναι η συμμετοχή της Ελλάδας στο «Κέντρο Αριστείας», αλλά ο ατυχέστατος τρόπος, με τον οποίο επέλεξε να αιτιολογήσει την απόφαση ο υπουργός Άμυνας. Χωρίς να το αντιληφθεί, αφενός αποκάλυψε τη συνέχιση της ελληνικής πρακτικής δεκαετιών απέναντι στην Τουρκία, αφετέρου ακύρωνε την αιτιολογική βάση της διακηρυγμένης κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Ωστόσο, θα ήταν παράλειψη εάν δεν υπενθυμιστεί η συνολικότερη εικόνα της πολιτικής έναντι της Τουρκίας της παρούσας κυβέρνησης, στη διαμόρφωση της οποίας προφανώς έχει συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό ο υπουργός Άμυνας.

Υπενθυμίζεται, η αντίσταση επί του πεδίου τον Μάρτιο του 2020 στον Έβρο και το θέρος του ιδίου έτους στο Αιγαίο. Στη συνέχεια, τις προσπάθειες επανεξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων μετά από υπερδεκαετή εγκατάλειψη, ώστε να ενισχυθεί ουσιαστικά η ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό. Κατά συνέπεια, οι σκληρές επισημάνσεις που ακολουθούν, πηγάζουν από την ειλικρινή αγωνία αποτροπής του ενδεχομένου επιστροφής της χώρας σε πρακτικές του παρελθόντος, λόγω της ανασφάλειας που προκαλεί η αρνητική διεθνής συγκυρία. Η λανθασμένη επιχειρηματολογία του υπουργού Άμυνας θα πρέπει να καταγραφεί απλά ως μια ατυχής κοινοβουλευτική παρουσία, που δεν θα επαναληφθεί και η κυβέρνηση θα αποδείξει στην πράξη ότι δεν εγκατέλειψε τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές που έχουν χαραχθεί από το 2020.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ανέφερε ότι:
«οι γεωπολιτικές εξελίξεις άλλαξαν λίγο τον τρόπο με τον οποίον πολλοί Σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ βλέπουν τη θέση της Τουρκίας». Κατά τη γνώμη του, «αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να συνηγορήσει για έναν ακόμα λόγο υπέρ της σύναψης και της προώθησης από τη Βουλή αυτής της Συμφωνίας».

NATO: Προγράμματα DIANA

Στις 7 Απριλίου το NATO αποφάσισε μια πρωτοβουλία (δείτε ΕΔΩ), ένα ερευνητικό πρόγραμμα για τεχνολογίες αιχμής, οι οποίες, εκτιμά το NATO, θα συμβάλουν στη διατήρηση του τεχνολογικού πλεονεκτήματος της Συμμαχίας. Συγκεκριμένα, οι Υπουργοί Εξωτερικών των κρατών-μελών του NATO ενέκριναν τη χάρτα DIANA (Defence Innovation Accelerator for the North Atlantic). Τα προγράμματα DIANA θα επικεντρωθούν σε νέες και αναδυόμενες τεχνολογίες, τις οποίες το NATO έχει χαρακτηρίσει προτεραιότητα. Τα προγράμματα DIANA θα ενώσουν, σε καθεστώς συνεργασίας, το στρατιωτικό προσωπικό με νεοφυείς επιχειρήσεις, ερευνητές και εταιρείες υψηλής τεχνολογίας των χωρών-μελών της Συμμαχίας για την επίλυση κρίσιμων προκλήσεων στην άμυνα και την ασφάλεια.

Οι συμμετέχοντες στα προγράμματα της DIANA θα έχουν πρόσβαση στο δίκτυο των δεκάδων τοποθεσιών (κέντρα με επιταχυντές και κέντρα δοκιμών) σε περισσότερες από 20 χώρες-μέλη της Συμμαχίας. Τα προγράμματα DIANA θα διαχειρίζονται από δύο περιφερειακά γραφεία, ένα στην Ευρώπη (κοινό στη Μεγάλη Βρετανία και την Εσθονία) και ένα στη Βόρεια Αμερική (πιθανότατα στον Καναδά). Οι τομείς έρευνας που θα απασχολήσουν τα προβλήματα DIANA είναι: Η τεχνητή νοημοσύνη, η επεξεργασία μεγάλου όγκου δεδομένων (γρήγορα και με ασφάλεια), οι κβαντικές τεχνολογίες, οι τεχνολογίες της αυτονομίας, η βιοτεχνολογία, η τεχνολογία νέων υλικών και οι τεχνολογίες που σχετίζονται με το διάστημα. Τα προγράμματα αυτά θα χρηματοδοτηθούν από το πολυεθνικό Ταμείο Καινοτομίας του ΝΑΤΟ (NATO Innovation Fund). Το ταμείο θα επενδύσει € 1 δισεκατομμύριο σε νεοφυείς επιχειρήσεις (Start-Up) αρχικού σταδίου και σε προγράμματα νέων τεχνολογιών, τα οποία ευθυγραμμίζονται με τους στρατηγικούς στόχους του NATO.