Fara í innihald

Grjótagjá

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Baðstaður Grótagjáar að sumri til.

Grjótagjá er lítill hellir við Mývatn, en inni í hellinum er lághitavatn. Grjótagjá var vinsæll baðstaður á áttunda áratuginum þar til vatnið hitnaði það mikið að ekki var hægt að baða sig þar. Grótagjá opnaði þó aftur árið 2004 þegar hitastig vatnsins lækkaði aftur.

Baðstaðurinn varð fyrst þekktur þegar að enskir stúdentar fundu op í gjánni þar sem hægt var að baða sig, árið 1938.[1] Baðstaðurinn hefur þó tekið í sig hitabreytingar við gos í nærliggjandi gosstöð, Kröflu. Árið 1975-1980 voru þrenn eldgos í Kröflu. Á sama tímabili hækkaði hitastig vatnsins upp í 60 gráður, en Grótagjá situr á sprungubelti, á milli fleka Ameríku og Evrópu. Grótagjá opnaði síðar, árið 2004 aftur sem baðstaður.[2]

Í tengslum við fyrirhugaða Bjarnarflagvirkjun var magn joðíðs á baðstöðum Grótagjár mælt. Sú mæling sýndi að í október til desember mánuði fjórfaldast joðíð magn í vatninu.[3] Í sömu rannsókn sést að vatnið var langan tíma að kólna frá eldgosunum frá Kötlu, og hitastig vatnsins fór ekki niður fyrir 45 gráður fyrr en á miðju ári 1992 á baðstað kvenna, og á árinu 1998 gerðist hið sama á baðstað karla.[4]

Tilvísanir

[breyta | breyta frumkóða]
  1. Tómas Einarsson, Helgi Magnússon (ritstj.) Íslands Handbókin, 1 bindi (Örn og Örlygur, 1989) blaðsíða 476
  2. Grjótagjá að verða baðfær að nýju
  3. Jarðhitavirkjanakostir á Norðausturlandi og Hágöngur (bls 52)
  4. Jarðhitavirkjanakostir á Norðausturlandi og Hágöngur (bls. 54)
  Þessi Íslandsgrein sem tengist landafræði er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.