Jump to content

խռովահույզ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խռովայոյզ

վանկեր՝ խ(ը)•ռո•վա•հույզ 

Կազմություն

[խմբագրել]

Արմատ՝ խռով, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ հույզ:

Ածական

  1. խռովք՝ հուզմուք ապրող, հուզված, ալեկոծ ◆ Խռովահույզ հոգի՝ բնություն՝ ծով։
  2. խռովող, խռովք՝ խռովություն՝ հուզմունք՝ պատճառող՝ հարուցող ◆ խռովահույզ երազ՝ վերաբերմունք՝ զգացում։
  3. խռովք՝ հուզմունք արտահայտող, հուզմունքով համակված ◆ Խռովահույզ ձայն՝ հայացք։
  4. խռովություն՝ անհաշտություն՝ վեճ ու կռիվ գցող ◆ Խռովահույզ մարդ։
  5. դեի խռովություն՝ կռիվ մղող, թշնամանք հրահրող ◆ Խռովահույզ ճառ՝ քարոզ՝ կոչ։
  6. երբ կամ որտեղ իրարանցում՝ խառնաշփոթություն՝ հուզումներ կան ◆ Խռովահույզ ժամանակներ՝ երկիր։
  7. հոգեկան հուզմունքի՝ տագնապների մեջ գտնվող, հուզված, շփոթված ◆ Մոտենում եմ միկրոֆոնին՝ լարված, խռովահույզ։ Սիլվա Կապուտիկյան
  8. (փխբ․) անկարգ, խառնագնաց ◆ նա խռովահույզ կյանք էր վարուս; (Ակսել Բակունց)
  9. (փխբ․) անհանգիստ, հուզված, կատաղի, մոլեգին ◆ Խռովահույզ նժույգ՝ գետ՝ հեղեղ

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. խռովալի, խռովալից, հուզումնալի, հուզումնալիր, հուզումնալից, ալեկոծ, տագնապալի, տագնապալիր, տագնապալից, աղզմկալի, աղմկալի, աղմկալից, վրդովալիր, վրդովալից, վրդովահույզ, տագնապահույզ, (հնց․)՝ խռովախույժ, խռովական, մարտամբոխ, ըմբոստահույզ, աշխարհահույզ
  2. տե՛ս խռովարար
  3. տե՛ս անկարգ
  4. տե՛ս անհանգիստ
  5. տե՛ս կատաղի, մոլեգին

Աղբյուրներ

[խմբագրել]