Ներո
| Ներո | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | լիճ և Ռուսաստանի հատուկ պաշտպանվող տարածք |
| Երկիր |  Ռուսաստան[1] |
| Վարչատարածք | Յարոսլավլի մարզ |
| Երկարություն | 13 կմ |
| Լայնություն | 8 կմ |
| ԲԾՄ | 93 մետր |
| Խորություն | 3,6 մետր |
| Մակերես | 54,4 կմ² |
| Ավազանի տարածք | 1220 կմ² |
| Ավազանի երկիր | Ռուսաստան |
| Լիճ հոսող գետ | Kuchebesh?, Ishnya? և Sara? |
 | |
 | |
Ներո կամ Ռոստովյան լիճ (ռուս.՝ Не́ро, Росто́вское о́зеро, устар. Каово[2]), քաղցրահամ լիճ Ռուսաստանի Դաշնության եվրոպական մասում՝ Յարոսլավլի մարզի հարավարևմտյան մասում։ Այդ մարզի խոշորագույն լիճն է։ Համարվում է տարածաշրջանային նշանակության բնության հուշարձան[3]։
Բնութագիր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Լճի հայելու մակերեսը՝ 51,3-ից 54,4 կմ²[4], ջրահավաք ավազանի մակերեսը՝ 1220 կմ²[5]։ Լճի մակարդակի տարեկան տատանումները միջին հաշվով կազմում են 230 սմ։ Երկարությունը 13 կմ է, լայնությունը՝ 8 կմ, առավելագույն խորությունը՝ մինչև 3,6−4 մետր (միջին խորությունը կազմում է 1 մետր)[6]։ Ափերը ցածրադիր են, հատակը պատված է սարոպելի՝ բազմադարյա հատակային նստվածքի հզոր շերտով[4], որի առավելագույն հաստությունը հասնում է մինչև 12 մետրի, միջին հաստությունը կազմում է 1,5-2,5 մ[7] (այլ տվյալներով՝ 4-5 մ)։ Ջրի կտրվածքը գտնվում է 93-ից 95 մետրի վրա[4][8]։ Լիճը նոյեմբերին սառչում է, ապրիլին սառցազերծվում։ Սնուցումը խառն է՝ ձնհալի ջրերի գերակայությամբ։ Լճի ջուրն ունի գերազանցապես հիդրոկարբոնատային կազմ, նկատվում են քլորի և սուլֆատների իոնների անսովոր մեծ խտացումներ, ինչը բացատրության կարիք ունի[9]։ Լիճը ենթարկվում է էվտրոֆիկացիայի, որը վերջին հարյուրամյակներում մշտապես աճում է։
Լճում կան մի շարք կղզիներ, որոնցից համեմատաբար ընդարձակ են Լվովյանը («Անտառային կղզին») և Սուրբծննդյանը (Քաղաքայինը)։ Լիճ են թափվում 20-ից ավելի վտակներ[8], դրանցից առավել մեծ են Սարան, Իշնյան, Կուչեբեշը, Մազիխան, Վարուսը, Չուչերկան, Ունիցան, Սուլան։ Լճից սկիզբ է առնում մեկ գետ՝ Վյոքսան[10]։ Անցյալում լիճ է թափվել նաև Ուսիե գետը[11]։
Ներոյի ափերին ընկած են հետևյալ բնակավայրերը. Ռոստով քաղաքը, Պորեչյե-Ռիբնոյե քաղաքատիպ ավանը, Ուգոդիչի[12], Վորժա, Լվի գյուղերը։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Պետրոս Առաջինը ծրագրել էր իր առաջին նավատորմն ստեղծել այստեղ[13], սակայն պարզելով, որ փոքր խորություններով հատվածներ կան, հրաժարվել է այդ մտքից և առաջին նավը ջուր է իջեցրել Պլեշչեևո լճում[14]։
Ներոյի ջրերում առաջին շոգենավը հայտնվել է 1883 թվականին։
Պատկերասրահ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]-
-
-
-
-
-
Ռոստով քաղաքի տեսքը լճից (2006 թ. լուսանկար) -
Ռոստովի Սպասո-Յակովլևսկի վաքի տեսքը լճից (2006 թ. լուսանկար)
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ GEOnet Names Server — 2018.
- ↑ «Ростовское озеро». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - ↑ ООПТ|Озеро-Неро|Озеро Неро|2019-12-16
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Կաղապար:Вода России
- ↑ Государственный водный реестр (2009-03-29). «Неро». textual.ru (ռուսերեն). Минприроды России. Արխիվացված օրիգինալից 2009-03-29-ին. Վերցված է 2018-12-20-ին.
- ↑ Москвитин А. И. Стратиграфия плейстоцена Европейской части СССР. — Тр. ГИН АН СССР. №. 156. — М.: Наука, 1967. — 236 с.
- ↑ Константинов Е. А., Карпухина Н. В., Захаров А. Л., Бричёва С. С., Украинцев В. Ю., Лазукова Л. И., Рудинская А. И. Колебания уровне озера Неро в голоцене // Геоморфология и палеогеография. — 2023. — Т. 54, № 2. — С. 51-60. — .
- ↑ 8,0 8,1 Алёшинская З. В., Гунова В. С. Плейстоценовые озера Ростовской котловины и её окрестностей // История плейстоценовых озер Восточно-Европейской равнины. — СПб.: Наука, 1998. — С. 345—350. — 406 с. — ISBN 5-02-024848-7
- ↑ Гунова В. С., Лефлат О. Н. Голоценовое и современной состояние экосистемы озера Неро(ռուս.) // Вестник Московского университета. Серия 5: География. — 1997. — № 4. — С. 42–45.
- ↑ карта|O-37-103
- ↑ Ukraintsev V. Yu., Konstantinov E. A., Zakharov A. L. Drainage changes in the Nero Lake Basin, central European Russia // Limnology and Freshwater Biology. — 2020. — В. 4. — Т. 4. — № 1. — С. 476–477. —
- ↑ Ширяев С. О. (1890–1907). «Угодичи». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - ↑ Чижиков Н. В. Геоморфология и почвы бассейна озера Неро и реки Устье-Которосль. — Труды лаборатории сапропелевых отложений. №. VI. — М.: Издательство АН СССР, 1956. — С. 130—144. — 215 с.
- ↑ Бикбулатов Э. С., Литвинов А. С. Необходимость и целесообразность реконструкции экосистемы озера Неро // Чистая вода: проблемы и решения. — 2011. — № 3—4. — С. 63—65.
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Состояние экосистемы озера Неро в начале XXI века / Ред. колл.: А. И. Копылов, В. И. Лазарева, Ю. В. Герасимов; Отв. ред. В. И. Лазарева; Рец.: Е. А. Курашов, Н. М. Минеева; Институт биологии внутренних вод им. И. Д. Папанина РАН. — М.: Наука (издательство), 2008. — 408 с. — 3407 экз. — ISBN 978-5-02-036070-9
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ներո» հոդվածին։ |
| ||||||||||
