Սովորել է Լոնդոնի գծանկարչության դպրոցում (1843 թվականից) և Գեղարվեստի ակադեմիայում (1845 թվականից)։ Մերժելով իր ժամանակի արվեստի վուլգար պրոզաիկությունը՝ Ռոսսետտին դիմել է իտալացի պրիմիտիվիստների գեղանկարչությանը թեմաներ և սյուժեներ վերցրել իտալական միջնադարյան և Վաղ Վերածննդի պոեզիայից (հատկապես՝ Դանթեից), միջնադարյան առասպելներից և քրոնիկներից, անգլիական ռոմանտիկ գրականությունից, կերպարներին հաղորդելով զգայական բնույթ միաժամանակ՝ միստիկական երանգ («Մարիամի մանկությունը» նկարը, 1849 թ. Թեյթ պատկերասրահ, Լոնդոն, «Երկնային ընկերուհի» բանաստեղծությունը, 1850 թ.)։ Ռոսսետտի կոմպոզիցիաներում ֆիգուրների ծավալային պատկերումն ու դեկորատիվ պայմանական ֆոնի միահյուսումը, վառ բազմազանությունն ու նուրբ գծայնությունը շատ բանով նախորդել են <մոդեռն> ոճին (Թեյթ պատկերասրահ, «Դանթեի երազը», 1870-1871 թթ., Ուոկերի գեղարվեստական պատկերասրահ, Լիվերպուլ)։ Ռոսսետտիի գրական երկերն աչքի են ընկնում կերպարների կենսալիությամբ և հավաստիությամբ, լեզվի պլաստիկությամբ («Բանաստեղծություններ», 1870 թ., «Բալլադներ և սոնետներ», հ․ 1-2, 1881 թ., ժողովածուները)։ Ռոսսետտիի մի շարք բանաստեղծություններ նվիրված են իտալացի ժողովրդի ազատագրական պայքարին։ Ձևավորել է նաև գրքեր, կատարել (Ու․ Մորիսի հետ) վիտրաժների և պաննոների էսքիզներ, դեկորատիվ մոնումենտալ երփնագրեր։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
.svg){kind=small}
