Jump to content

«Ավստրալիայի պատմություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Նոր էջ «'''Ավստրալիան''' բնակեցված է եղել մոտավորապես 50,000 տարի առաջ, և նրա բնիկ բնակչության մնացորդները Ավստրալիայի աբորիգեններն են: Ավստրալիայի փաստագրված պատմությունը սկսվում է 17-րդ դարի սկզբին եվրոպացիների կողմից դրա հայտնաբերմամբ: Ավստրալիայի ափերին ե...»:
(Տարբերություն չկա)

17:34, 14 Օգոստոսի 2024-ի տարբերակ

Ավստրալիան բնակեցված է եղել մոտավորապես 50,000 տարի առաջ, և նրա բնիկ բնակչության մնացորդները Ավստրալիայի աբորիգեններն են: Ավստրալիայի փաստագրված պատմությունը սկսվում է 17-րդ դարի սկզբին եվրոպացիների կողմից դրա հայտնաբերմամբ:

Ավստրալիայի ափերին եվրոպացու առաջին փաստագրված ժամանումը տեղի է ունեցել 1606 թվականին՝ դա եղել է հոլանդացի Վիլեմ Յանսզունը: Նրանից բացի, 17-րդ դարում ևս 29 հոլանդացի ծովագնացներ են ուսումնասիրել մայրցամաքի արևմտյան և հարավային ափերը՝ տալով նրան «Նոր Հոլանդիա» անվանումը։

Բրիտանական նավերի առաջին նավատորմը վայրէջք է կատարել Բոտանիում 1788 թվականի հունվարին[1] և այնտեղ հիմնել դատապարտյալների գաղութ։ Հաջորդ դարում բրիտանացիները այլ գաղութներ են հիմնել մայրցամաքում, և եվրոպացի հետախույզները ներթափանցել են Ավստրալիա ավելի խորը: Այս ժամանակահատվածում ավստրալական աբորիգենները լրջորեն թուլացել են ներմուծված հիվանդությունների պատճառով և նրանց թիվը նվազել է, այդ թվում՝ գաղութատերերի հետ հակամարտությունների ժամանակ։

Գյուղատնտեսությունը ծաղկում է ապրել, սկսվել է ոսկու տենդի դարաշրջանը։ 19-րդ դարի կեսերին Բրիտանական բոլոր վեց գաղութներում ձևավորվել են Ժողովրդավարական խորհրդարաններ։ 1901 թվականին տեղի է ունեցել հանրաքվե, որի ժամանակ գաղութները կողմ են արտահայտվել ֆեդերացիայի ձևավորմանը։ Այդ պահից սկսվել է Ավստրալիայ ՝ որպես պետության պատմությունը։ Ավստրալիան կռվել է Բրիտանիայի կողքին երկու համաշխարհային պատերազմներում և դարձել է Միացյալ Նահանգների երկարաժամկետ դաշնակիցը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ճապոնական կայսրության ներխուժման սպառնալիքից ի վեր: Ուժեղացել են առևտրային կապերը Ասիայի հետ, և հետպատերազմյան ներգաղթի ծրագիրը ներգրավել է ավելի քան 6,5 միլիոն միգրանտների բոլոր մայրցամաքներից: Ավելի քան 200 երկրներից միգրանտների հետպատերազմյան ներհոսքը թույլ է տվել մինչև 2014 թվականը բնակչությանը հասցնել 23 միլիոնի, իսկ ազգային տնտեսությունը դառնալ աշխարհում 12-րդը[2]:

Ավստրալիան մինչև եվրոպացիները

Մունգո մարդ

Ավստրալիան ենթադրաբար բնակեցված է եղել 40-60 հազար տարի առաջ[3][4]: Մարդիկ Ավստրալիա են ժամանել ծովով այն ժամանակ, երբ Նոր Գվինեան և Թասմանիան մայրցամաքի մաս են կազմել, ինչը նրանց դարձնում է աշխարհի ամենավաղ ծովագնացները[5]: Մարդկանց կողմից մայրցամաքի բնակեցումը սկսվել է 42-48 հազար տարի առաջ:

Մայրցամաքի ամենահին մարդկային մնացորդները, այսպես կոչված, Մունգո մարդը, մոտ 40 հազար տարեկան է: Այս մնացորդները Երկրի վրա հայտնաբերված դիակիզման ամենահին օրինակներից են, ինչը վկայում է Ավստրալիայի աբորիգենների շրջանում կրոնական ծեսերի վաղ գոյության մասին[6]: Ավստրալիայի առաջին բնակիչները չափազանց զանգվածային և շատ մեծ մարդիկ են եղել[7][8]:

Y քրոմոսոմի տվյալները հաստատում են տղամարդկանց մոտ 50000 տարի առաջ Սահուլ մուտք գործելու բազմաթիվ ուղիների վարկածը: Ավստրալիայի հատուկ Y-քրոմոսոմային հապլոգրոմների տարիքը (C-M347, K-M526*, S-P308) ենթադրում է, որ Նոր Գվինեացիները և Ավստրալիայի աբորիգենները մեկուսացված են եղել ավելի քան 30000 տարի[9]:

Աբորիգենյան արվեստը համարվում է աշխարհի ամենահին շարունակվող արվեստի ավանդույթը[10]: Ենթադրվում է, որ այն 30.000 տարեկան է և կարելի է գտնել ամբողջ Ավստրալիայում (մասնավորապես՝ Ուլուրու և Կակադու ազգային պարկ)[11][12]։ Տարիքով և նմուշների առատությամբ Ավստրալիայի ժայռային արվեստը համեմատելի է Եվրոպայի Լասկո և Ալտամիրա քարանձավների հետ[13][14]:

Պլեիստոցենի վերջում, մոտ 13000 տարի առաջ, ծովի մակարդակի բարձրացման պատճառով Ավստրալիայի ափերի մոտ ցամաքի մեծ տարածքները աստիճանաբար անհետացել են: Նոր Գվինեայի հետ կամուրջը ժամանակակից Տորես նեղուցի տեղում, Բասի հարթավայրը Վիկտորիայի և Վիկտորիայի միջև ինչպես նաև Կենգուրու կղզու հետ կամուրջը: Սրա պատճառով մ.թ.ա.10-12 հազար տարի Թասմանիան և նրա բնակչությունը մեկուսացված են եղել մայրցամաքից, ինչի հետևանքով քարե դարի որոշ տեխնոլոգիաներ, օրինակ՝ բումերանգի օգտագործումը, չի հասել հասնել Թասմանիայի աբորիգեններին[15]: Ավստրալիայի ամենավաղ պատմության ընթացքում հրաբխային ժայթքումները հաճախ են տեղի ունեցել Ավստրալիայի հարավ-արևելքում[16]: Ավստրալիայի հարավ-արևելքում՝ Վիկտորիա նահանգի Կոնդա լճում, հայտնաբերվել են սննդի մեծ պաշարներով բնակավայրեր[17]:

Մ.թ.ա 2-րդ հազարամյակում Ավստրոնեզիայի բնակեցման առաջին ալիքի ժամանակաշրջանում Ավստրալիայում հայտնաբերվել է դինգո շունը[18][19]։

Ավստրալիայի աբորիգենները ձեռք են բերել իրենց ժամանակակից մարդաբանական տեսքը մոտ 4 հազար տարի առաջ[20]:

Ավստրալիայի բնիկ բնակչության թվաքանակի վերաբերյալ գոյություն ունեցող գնահատականները մինչև գաղութացման սկիզբը՝ 18-րդ դարի վերջում, տատանվում են 315-ից 750 հազար մարդու միջև[21]: Այս բնակչությունը բաժանված է եղել մոտավորապես 250 ազգերի, որոնցից շատերը դաշինքների մեջ են եղել միմյանց հետ։ Յուրաքանչյուր ժողովուրդ խոսել է իր լեզվով, իսկ ոմանք նույնիսկ խոսել են մի քանի լեզուներով, այնպես որ ավստրալական աբորիգենների ավելի քան 250 լեզու է եղել: Այս լեզուներից մոտ երկու հարյուրն այժմ անհետացել են:

Տարբեր ժողովուրդների կյանքն ու նյութական մշակույթը զգալիորեն տարբերվել են։ Բնակչության խտությունն ամենաբարձրն եղել է Ավստրալիայի հարավում և արևելքում, մասնավորապես Մուրեյ գետի հովտում:

Ավստրալիայի աբորիգենների շփումները մակասարների և մելանեզացիների հետ

Ինչպես ցույց են տվել վերջին գենետիկական հետազոտությունները, Գրոտ Այլենդի աբորիգենների մոտ կան հազվագյուտ ժառանգական Մաչադո-Ջոզեֆ հիվանդության հապլոտիպի կրողներ, որը հանդիպում է նաև Թայվանի, Հնդկաստանի և Ճապոնիայի բնիկ բնակչության շրջանում: Բնիկ ավստրալացիների շրջանում SCA3 մուտացիան տեղի է ունեցել մոտ 7000 տարի առաջ[22]։

Եվրոպացիների ժամանումից շատ առաջ հյուսիսային ափի աբորիգեն ժողովուրդները երկարաժամկետ կապ են ունեցել իրենց մայրցամաքի սահմաններից դուրս գտնվող ժողովուրդների հետ: Ավստրալիայի հյուսիսային ցեղերը (Քիմբերլիի մարզում, Արնեմ-Լենդում, Կարպենտարիայի ծոցի և Քեյփ Յորքի շրջակայքում) հազարավոր տարիներ շարունակ կապ են պահպանել հարևան ժողովուրդների հետ (հիմնականում ավստրոնեզական լեզուներով խոսողներ): Նույնիսկ ծովի մակարդակի բարձրացման հետևանքով Տորեսի նեղուցի տեղում ցամաքային կամրջի վերջնական անհետացումից հետո մարդկանց և ապրանքների ակտիվ տեղաշարժը շարունակվել է Ավստրալիայի հյուսիսային ափերի և Նոր Գվինեայի միջև։ Կորալային խութերը ծառայել են որպես միջանկյալ կետեր նավագնացության ժամանակ։ Մոտ 2500 տարի առաջ Տորես նեղուցի կղզիները բնակեցվել են մելանեզյան մշակույթի մարդկանց կողմից, ինչի արդյունքում հայտնվել են Տորես նեղուցի կղզիների աբորիգենները, ովքեր խոսել են ավստրալիական և պապուական լեզուներով: Նրանք շարունակել են տարբեր կապեր պահպանել Ավստրալիայի հյուսիս-արևելյան աբորիգենների հետ։

Մի փոքր այլ, հիմնականում առևտրային բնույթ են կրել մակարների՝ Ավստրոնեզյան ընտանիքի լեզվով խոսող և ժամանակակից Ինդոնեզիայի տարածքում ապրող մարդկանց շփումները Ավստրալիայի Հյուսիսային ափի աբորիգենների հետ։ Նրանք, սկսած 17-րդ դարից, մի քանի դար առևտուր են արել Ավստրալիայի աբորիգենների, մասնավորապես՝ Առնեմ Լենդի հյուսիս-արևելքում գտնվող յոլնգուի մարդկանց հետ։ Ավստրալիայի հեռավոր հյուսիսում գտնվող մակասարների և Ավստրալիայի աբորիգենների և Նոր Գվինեայի և հարակից կղզիների բնակչության միջև կապերը երկարատև են եղել, բայց այդ շփումները, ինչպես ենթադրվում է, սահմանափակվել են միայն առևտրով, խառնամուսնությունների թիվը չափազանց փոքր է եղել, զանգվածային գաղութացում չի եղել: Մակասարի և Ավստրալիայի աբորիգենների միջև կապը, ինչպես նաև Նոր Գվինեայի և հարակից կղզիների բնակչության միջև կապը երկար ժամանակ պահպանվել է, բայց այդ կապերը, ինչպես ենթադրվում է, սահմանափակվել են միայն առևտրով: Ավստրալիայի հյուսիսային ափին եղել են Մակասարի ժամանակավոր բնակավայրեր՝ չինական առևտրականների կողմից բարձր գնահատված տրեպանգ որսալու համար: Առնեմլենդում հայտնաբերվել են մակասարների աճյունի մնացորդներ[23]: Մակասարների հետ աբորիգենների շփումները միակողմանի չեն եղել, հայտնի են դեպքեր, երբ ավստրալական աբորիգենների առանձին խմբեր տեղափոխվել են Սուլավեսի կղզում[24]: Մակասարի և բնիկ Ավստրալիայի բնակչության միջև մշակութային և տեխնոլոգիական փոխանակման մասին վկայում են աբորիգեն արվեստի մի շարք դրդապատճառներ այնպիսի առարկաների տեսքը, ինչպիսիք են Կանոե-դաբլենկիները, ծխախոտը և ծխելու խողովակները, աբորիգեն լեզուներում Մակասարի առանձին բառերի առկայությունը (օրինակ՝ Բալանդան՝ որպես սպիտակ մարդ): Մակասարի և Ավստրալիայի բնիկ բնակչության միջև մշակութային և տեխնոլոգիական փոխանակումները ցույց են տալիս, որ աբորիգեն արվեստի մի շարք պատմաբանների մեծ մասը կարծում է, որ թամարինդը մակասարներն են բերել են Ավստրալիա։  Ապացուցված է նաև մալայական ենթաշերտի սերունդների առկայությունը Ավստրալիայի աբորիգենների շրջանում ինչը տեղի է ունեցել խառը ամուսնությունների և միգրացիայի արդյունքում:

Ինդոնեզիայի միջոցով Ավստրալիա մայրցամաքի գոյության մասին հազվագյուտ տեղեկություններ են հասել նույնիսկ Չինաստան: Պեկինում ճիզվիտական առաքելության հիմնադիր Մատեո Ռիչիի 1603 թվականի աշխարհի քարտեզի վրա, որտեղ գտնվում է Ավստրալիան, գրված է՝ «Ոչ ոք երբևէ չի եղել այս հարավային երկրում, ուստի մենք ոչինչ չգիտենք դրա մասին»: Նույն քարտեզը չինարենով գրված է «Կրակի և թութակների երկիր», ուստի ենթադրաբար չինացիները իմացել են Ավստրալիայի գոյության մասին: Այնուամենայնիվ, կան այլընտրանքային բացատրություններ, որ կրակը վերաբերում է Զոնդյան կղզիների հրաբուխներին, և թութակներ կարելի է տեսնել նաև Ավստրալիայի հյուսիսում գտնվող կղզիներում:

Ավստրալիայի եվրոպական հետախուզում և զարգացում

Ավստրալիայի եվրոպական հետախուզում (մինչև 1812 թվական):
     1606՝ Վիլեմ Յանսզոն      1606 — Луис Ваэс де Торрес      1616 — Дерк Хартог      1619 — Фредерик де Хаутман      1644 — Абел Тасман      1696 — Виллем де Вламинк      1699 — Уильям Дампир      1770 — Джеймс Кук      1797—1799 — Джордж Басс      1801—1803 — Мэтью Флиндерс

Կա վարկած, որ պորտուգալացի նավաստիները Ավստրալիյում եղել են դեռևս 16-րդ դարում, բայց այս պահին դա բավականաչափ հիմնավորված չէ: Քենեթ Մակինթերը և այլ պատմաբաններ պնդում են, որ պորտուգալացիները Ավստրալիան հայտնաբերել են դեռ 1620-ականներին[25]: Դիեպի քարտեզների մակագրության առկայությունը հաճախ ընդունվել է նրանց կողմից որպես «պորտուգալական հայտնագործության» ապացույց։ Այնուամենայնիվ, Դիեպի քարտեզներն արտացոլում են այդ դարաշրջանի աշխարհագրական գիտելիքների անավարտ վիճակը ՝ ինչպես փաստական, այնպես էլ տեսական[26]: Չնայած 17-րդ դարից առաջ եվրոպական այցելությունների տեսությունները շարունակում են մեծ հետաքրքրություն առաջացնել Ավստրալիայում և այլուր, դրանք ընդհանուր առմամբ համարվում են հակասական և չունեն ապացույցներ:

Եվրոպացիների կողմից Ավստրալիայի տարածքի դիտարկման առաջին հավաստի զեկույցը թվագրվում է 1606 թվականին, երբ հոլանդացի Վիլեմ Յանսզունի արշավախումբը «Դյուեյֆկեն» նավով ուսումնասիրել է Կարպենտարիայի ծոցը և հանգրվանել է Քեյփ Յորք թերակղզում[27]: 1616 թվականին մեկ այլ հոլանդացի՝ Դերկ Հարթոգը, դուրս է եկել Արևմտյան Ավստրալիայի Շարկի ծովածոցի ափ: Ավստրալիայի ափը կոչվել է Նոր Հոլանդիա և հայտարարվել է Նիդեռլանդների սեփականությունը, բայց այն երբեք չի տիրապետվել հոլանդացիների կողմից: Այնուամենայնիվ, դեռևս 1606 թվականին Պեդրո Ֆերնանդես Կիրոսի իսպանական արշավախումբը հանգրվանել է Նոր Հեբրիդներում և, հավատալով, որ դա հարավային մայրցամաքն է, այն անվանել է Սուրբ Հոգու հարավային երկիր (իսպ.՝ Austrialis del Espiritu Santo)[28][29]։ Նույն տարում ավելի ուշ Կիրոսի տեղակալ Լուիս Վաես դե Տորեսը նավարկել է Տոռեսի նեղուցով և հավանաբար հայտնվել Ավստրալիայի հյուսիսային ափը[30]։

Աբել Յանսզուն Թասմանը (հոլ.՝ Abel Janszoon Tasman) եղել է հոլանդացի ծովագնաց, հետախույզ և վաճառական համաշխարհային ճանաչում է ստացել 1642-1644 թվականներին իր ղեկավարած ծովային ճանապարհորդությունների համար: Առաջինն է եղել եվրոպացի հայտնի հետախույզներից, որը հասել Նոր Զելանդիայի, Տոնգայի և Ֆիջիի ափեր: Հայտնաբերել է Վան Դիմենի երկիրը (հետագայում նրա պատվին կոչվեց Թասմանիա, նավատորմի անունը նույնպես Թասմանյան ծով): Նրա արշավների ընթացքում հավաքված տվյալները օգնել են ապացուցել այն փաստը, որ Ավստրալիան առանձին մայրցամաք է[31][32]: 18-րդ դարի սկզբին հոլանդացի, անգլիացի և ֆրանսիացի ծովագնացների ջանքերով ուսումնասիրվել և քարտեզագրվել է Ավստրալիայի արևմտյան ափը։ Տարածքը բնակեցնելու փորձեր չեն արվել։

Բացառությամբ արևմտյան ափին հոլանդական ուսումնասիրությունների, Ավստրալիան մնացել է չբացահայտված մինչև Ջեյմս Քուքի առաջին ճանապարհորդությունը[33]:

Այս աշխարհը պետք է մեզ բոլորովին նոր բաներ տրամադրի, քանի որ մինչ այժմ մենք այնքան քիչ գիտելիք ունեինք դրա մասին, ասես այլ մոլորակի վրա լինեինք։

1769 թվականին լեյտենանտ Ջեյմս Կուկը մեկնել է Թաիթի՝ դիտարկելու Վեներայի անցումը Արեգակի վրայով: Կուկը նաև իրականացրել է ծովակալության գաղտնի հրահանգները Հարավային մայրցամաքի որոնումների համար[34][35]:

Պատճառ կա, թե ինչու կարելի է պատկերացնել, որ զգալի չափերի մայրցամաք կամ երկիր կարող է հայտնաբերվել ավելի վաղ նավաստիների ճանապարհորդություններից հարավ։
Ինդեոր նավի վերակառուցում:

1770 թվականի ապրիլի 19-ին Ինդեոր նավի անձնակազմը հասել է Ավստրալիայի արևելյան ափը և տասը օր անց հասել Բոտանի ծովածոց: Կուկը ուսումնասիրել է արևելյան ափը, այնուհետև նավի բնագետ Ջոզեֆ Բենքսի հետ միասին զեկուցել է Բուսաբանական ծոցում գաղութ ստեղծելու համար բարենպաստ իրավիճակի մասին: 1770 թվականին Ջեյմս Կուկի բրիտանական արշավախումբ ուսումնասիրել և քարտեզագրել է Ավստրալիայի արևելյան ափը:

Գաղութացում

Գաղութացման պլաններ

Շղթաներով դատապարտվածներ շարք Սիդնեյում, նկար Ջեյմս և Էդվարդ Բեքհաուս, 1842 թվական:

1788 թվական. Նոր Հարավային Ուելս

1788 թվականի հունվարի 26-ին կապիտան Արթուր Ֆիլիպը հիմնել է Սիդնեյ Քով բնակավայրը, որը հետագայում դարձել է Սիդնեյ քաղաքը։ Այս իրադարձությունը նշանավորել է Նոր Հարավային Ուելսի բրիտանական գաղութի պատմության սկիզբը, և Ֆիլիպի վայրէջքի օրը Ավստրալիայում նշվում է որպես ազգային տոն՝ Ավստրալիայի օրը: Գաղութը ներառել է ոչ միայն Ավստրալիան, այլև Նոր Զելանդիան։ Վան Դիմենի հողի բնակեցումը, որն այժմ հայտնի է որպես Թասմանիա, սկսվել է 1803 թվականին, 1825 թվականին դարձել է առանձին գաղութ։

Արթուր Ֆիլիպ. Ֆրենսիս Ուիթնիի դիմանկարը (1786): Ազգային դիմանկարների պատկերասրահ, Լոնդոն:
Հենրի Պարկս,1893 թվական

Բրիտանիան պաշտոնապես հաստատել է իր հավակնությունը արևմտյան Ավստրալիայի նկատմամբ 1829 թվականին: Նոր Հարավային Ուելսը բաժանվել է և ստեղծվել են նոր գաղութներ՝ 1836 թվականին Հարավային Ավստրալիան, 1840 թվականին Նոր Զելանդիան, 1851 թվականին Վիկտորիան, 1859 թվականին Քվինսլենդը: 1863 թվականին հիմնադրվել է Հյուսիսային տարածքը, որը նախկինում գտնվել է Հարավային Ավստրալիայի նահանգի մեջ։

1829 թվականին հիմնադրվել է Կարապի գետի գաղութը՝ դառնալով Արևմտյան Ավստրալիայի ապագա նահանգի կորիզը։ Արևմտյան Ավստրալիան հիմնադրվել է որպես ազատ գաղութ, բայց հետո, աշխատուժի խիստ պակասի պատճառով, սկսել է ընդունել նաև դատապարտյալներ։ Դատապարտյալների Ավստրալիա ուղարկելը սկսել է նվազել 1840 թվականին և ամբողջությամբ դադարել 1868 թվականին։

Գաղութացումն ուղեկցվել է ամբողջ մայրցամաքում բնակավայրերի հիմնադրմամբ և ընդլայնմամբ։ Այսպիսով, այս ժամանակ հիմնադրվել են Սիդնեյը, Մելբուրնը և Բրիսբենը: Մեծ տարածքներ են մաքրվել անտառից ու թփերից ու սկսեցին օգտագործվել գյուղատնտեսական նպատակներով։ Սա լուրջ ազդեցություն է ունեցել ավստրալացի աբորիգենների կենսակերպի վրա և ստիպել նրանց նահանջել ափերից։ Բաբորիգենների թիվը զգալիորեն նվազել է՝ կապված այն հիվանդությունների հետ, որոնց նկատմամբ նրանք իմունիտետ չունեին։ 1800-ականների կեսերին մնացած բնիկ բնակչությունը հեռացվել է՝ ոմանք կամավոր, իսկ ոմանք բռնի ուժով:

Ինքնավարությունից մինչև դաշնություն

Գաղութային ինքնակառավարում և ոսկու տենդ

Էվրիկայի ապստամբություն, Չարլզ Դուդիե:

Ոսկու տենդերը Ավստրալիայում սկսվել են 1850-ական թվականներին: 1854 թվականին ոսկու հանքերում տեղի ունեցավ Էվրիկա ապստամբությունը, որը դարձավ ազգային գաղափարի արտահայտություն։ Ապստամբների կողմից օգտագործվող դրոշը համարվում էր Ավստրալիայի ազգային դրոշի թեկնածու։ Ոսկու տենդը Ավստրալիա ներգաղթյալների հոսք բերեց Մեծ Բրիտանիայից, Իռլանդիայից, եվրոպական այլ երկրներից, Հյուսիսային Ամերիկայից և Չինաստանից։

1855 թվականին Նոր Հարավային Ուելսը դարձել է առաջին ավստրալական գաղութը, որը ձեռք է բերել ինքնակառավարում։ Այն մնացել է Բրիտանական կայսրության կազմում, սակայն կառավարությունը վերահսկել է նրա ներքին գործերի մեծ մասը։ 1856 թվականին Վիկտորիան, Թասմանիան և Հարավային Ավստրալիան ստացել է ինքնակառավարում: Բրիտանական կառավարությունը ղեկավարել է արտաքին քաղաքականությունը, պաշտպանությունը և արտաքին առևտուրը։

Ոսկու հայտնաբերմամբ առաջացած տնտեսական բումին հաջորդել են բարգավաճ տասնամյակներ, սակայն Ավստրալիայի տնտեսությունը անկում է ապրել 1890-ականներին: Եղել է բանվորական շարժման աճը, և 1899 թվականին Քվինսլենդում տեղական լեյբորիստները դարձել է աշխարհում առաջին սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությունը, որը ձևավորել է տեղական կառավարություն:

Ֆեդերացիա

Ավստրալիայի խորհրդարանի բացումը 1901 թվականին, Թոմ Ռոբերտսի նկարը:

1901 թվականի հունվարի 1-ին, տասը տարվա նախապատրաստությունից հետո, ավստրալական գաղութները միավորվել են՝ ձևավորելով Ավստրալիայի Համագործակցությունը, որը եղել է Բրիտանական կայսրության գերիշխանությունը :

1911 թվականին Դաշնային մայրաքաղաքային տարածքը (1938 թվականից՝ Ավստրալիայի մայրաքաղաքային տարածքը) կտրվել է Նոր Հարավային Ուելսից, որտեղ սկսվել է ապագա նոր մայրաքաղաքի՝ Կանբերայի շինարարությունը։ 1901-1927 թվականներին Միության մայրաքաղաքը եղել է Մելբուրնը։ 1911 թվականին Հյուսիսային տարածքը Հարավային Ավստրալիայի նահանգի վերահսկողությունից փոխանցվել է դաշնային վերահսկողության (1927-1931 թվականներին այն բաժանվել է Հյուսիսային և Կենտրոնական Ավստրալիայի տարածքների): Բացի այդ, համաշխարհային պատերազմների միջև ընկած ժամանակահատվածում Ավստրալիան Մեծ Բրիտանիայից ստացել է որոշ տարածքներ, որոնք նախկինում ուղղակիորեն ենթակա են եղել Լոնդոնին, օրինակ՝ Նորֆոլք կղզին, Աշմոր և Կարտյե կղզիները:

Ավստրալիան, արտահանումից իր ուժեղ կախվածության պատճառով (հիմնական արտահանվող ապրանքներն էին հացահատիկը և բուրդը)[36], զգալիորեն տուժել է համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամին։ 1932 թվականին գործազրկության մակարդակը հասել է ռեկորդային բարձր մակարդակի՝ 29%[37]։

1931 թվականի Վեստմինստերի կանոնադրության համաձայն, որը Ավստրալիան վավերացրել է միայն 1942 թվականին, այն փաստացի անկախացել է Մեծ Բրիտանիայից: Մեծ Բրիտանիայի արքան մնացել է որպես պետության ղեկավար։

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում Ավստրալիան կռվել է երկու ճակատով՝ Եվրոպայում Գերմանիայի և Իտալիայի դեմ՝ որպես Բրիտանական Համագործակցության անդամ, և Խաղաղ օվկիանոսում ՝ Ճապոնիայի կայսրության դեմ: Չնայած Ճապոնիան չի կարողացել ցամաքային գործողություն իրականացնել Ավստրալիայում, սակայն անընդհատ սպառնացել է ներխուժել, և ճապոնական ինքնաթիռները ռմբակոծել են Ավստրալիայի հյուսիսում գտնվող քաղաքները:

Ավստրալիայի ժամանակակից պատմություն

Ռոբերտ Մենցիես, լուսանկարը՝ Լյուկ Մոնտի: 1930-ական թվականներ

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո Ավստրալիայի կառավարությունը սկսել է Եվրոպայից ներգաղթյալներ ընդունելու լայնածավալ ծրագիր։ Ենթադրվում է, որ երկիրը հազիվ է խուսափել ճապոնական ներխուժումից, և ապագայում նմանատիպ խնդիրներից խուսափելու համար պետք է միջոցներ ձեռնարկել՝ ապահովելու նրա բնակչության ավելացումը։ Բրիտանական կղզիներից ավանդական միգրանտներից բացի, Կենտրոնական և Հարավային Եվրոպայի բնակիչները մեծ թվով Ավստրալիա են տեղափոխվել իր պատմության մեջ առաջին անգամ: Բարգավաճող տնտեսությունը, որը գրավել է միգրանտներին պատերազմից տուժած Եվրոպայից, կառավարությանը թույլ է տվել բացել զբաղվածության բազմաթիվ ծրագրեր նոր ժամանողների համար: 1948-1975 թվականներին Ավստրալիա է ժամանել երկու միլիոն ներգաղթյալ:

Մինչ պատերազմի ժամանակ և անմիջապես հետո (1941–1949 թվականներ) կառավարությունը գլխավորել է Ավստրալիայի լեյբորիստական կուսակցությունը, երկրի հետպատերազմյան քաղաքական կյանքում մեծապես գերիշխել է Ավստրալիայի աջ կենտրոնամետ Լիբերալ կուսակցությունը, որը հիմնադրվել է 1945 թվականին: Լիբերալների առաջնորդ Ռոբերտ Մենզիսը դարձել է Ավստրալիայի ամենաերկարակյաց վարչապետը պատերազմից ի վեր: Նրա օրոք Ավստրալիայի տնտեսությունը դինամիկ զարգացում է ապերլ և արդյունաբերությունը դարձել է նրա հիմնական ոլորտը։ 1970-ականներին ավարտվել է Սպիտակ Ավստրալիայի քաղաքականությունը, որը հուսահատել է Երրորդ աշխարհից միգրանտներին մուտք գործել Ավստրալիա, և 1973 թվականից սկսվել է ասիական միգրանտների հոսքը, որը զգալիորեն փոխել է երկրի ժողովրդագրական և մշակութային ցուցանիշները:

1951 թվականին Ավստրալիան ԱՄՆ-ի և Նոր Զելանդիայի հետ միասին ստեղծել է Ավստրալիա, Նոր Զելանդիա, Միացյալ Նահանգների անվտանգության պայմանագիր ռազմական բլոկը։ Ավստրալական զորքերը ծառայել են Կորեայի և Մալայայի պատերազմներում։ Մեծ Բրիտանիան և Ավստրալիան համատեղ միջուկային փորձարկումներ և հրթիռային արձակումներ են անցկացրել Հարավային Ավստրալիայում: 1959 թվականին բնակչությունը հասել է 10 միլիոնի։

1986 թվականին, Ավստրալիայի ակտի ընդունմամբ, Ավստրալիայի և Մեծ Բրիտանիայի միջև բոլոր սահմանադրական կապերն ավարտվել են, չնայած Մեծ Բրիտանիայի թագավորը դեռևս պաշտոնապես մնում է Ավստրալիայի պետության ղեկավարը: 1999 թվականին հանրաքվե է անցկացվել հանրապետության ստեղծման վերաբերյալ, սակայն այս առաջարկը մերժվել է ձայների փոքր մեծամասնությամբ (55%)[38]։ 1972 թվականին[39] վարչապետ Գուֆ Ուիթլամի ընտրվելուց ի վեր, ժամանակակից Ավստրալիայի արտաքին քաղաքականության հիմնական նպատակը եղել է Ասիա-Խաղաղօվկիանոսյան տարածաշրջանում իր հարևանների հետ կապեր հաստատելն ու զարգացնելը՝ միաժամանակ սերտ կապեր պահպանելով Ավստրալիայի ավանդական դաշնակիցների և առևտրային գործընկերների հետ[40]:

Գրականություն

անգլ.] / пер. В. А. Жернова, В. М. Кудинова; Под ред. О. Ю. Артемовой; Отв. ред. и авт. предисл. В. Р. Кабо. — М. : Наука, Главная редакция восточной литературы, 1981. — 448 с.

  • Материк, переставший быть легендой = Z zapartym tchem : [пер. с 

польск.] / пер. Е. Грищенко. — М. : Наука, Главная редакция восточной литературы, 1990. — 344 с. — (Рассказы о странах Востока).

  • Кабо В. Р. Происхождение и ранняя история Австралии. — М.: Наука, 1969. — 408 с.
  • Краткая история Австралии = A Concise History of Australia : [пер. с 

անգլ.] / пер. Т. И. Есиповой, Н. Л. Некрасовой. — М. : Весь мир, 2011. — 360 с. — (Национальная история). — ISBN 978-5-7777-0421-4.

  • Свет, Яков Михайлович История открытия и исследования Австралии и Океании. — М.: Мысль (издательство, Москва), 1966. — 408 с. — (Открытие Земли).
  • Шульман, Соломон Ефимович Австралия — Terra Incognita. Когда звери ещё были людьми. — М.: Альпина нон-фикшн, 2011. — 248 с. — ISBN 978-5-91671-109-7
  • Малаховский, Ким Владимирович История Австралии / Отв. ред.: П. И. Пучков. — 2-е, дополненное. — М.: Наука, 1980. — 400 с.
  • Малаховский К. В. История Австралийского Союза. — М.: Наука, 1971. — 372 с.
  • Davison Graeme, Macintyre Stuart The Oxford Companion to Australian History. Revised Edition. — South Melbourne: Oxford University Press, 2001. — 744 p. — ISBN 9780195515039

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Венди Льюис, Balderstone and Bowan (2006) стр. 25
  2. ↑ «DFAT.gov.au». DFAT.gov.au. 2014. Արխիվացված է օրիգինալից 2011-02-16-ին. Վերցված է 2014-11-27-ին.
  3. ↑ Peter Hiscock (2008). Archaeology of Ancient Australia. Routledge: London. ISBN 0-415-33811-5.
  4. ↑ John Mulvaney and Johan Kamminga (1999). Prehistory of Australia. Allen and Unwin, Sydney. ISBN 1 864489502.
  5. ↑ Ron Laidlaw «Aboriginal Society before European settlement» in Tim Gurry (ed) (1984) The European Occupation. Heinemann Educational Australia, Richmond. p. 40. ISBN 0 85859 2509.
  6. ↑ Bowler, J. M. 1971. Pleistocene salinities and climatic change: Evidence from lakes and lunettes in southeastern Australia. In: Mulvaney, D. J. and Golson, J. (eds), Aboriginal Man and Environment in Australia. Canberra: Australian National University Press, pp. 47—65.
  7. ↑ Дробышевский С. «Европейский папуас», или «Человек мира»: мужчина с Маркиной горы Արխիվացված է Օգոստոս 28, 2017 Wayback Machine-ի միջոցով:
  8. ↑ Дробышевский С. Древнейшие находки людей в Австралии Արխիվացված է Հուլիս 15, 2018 Wayback Machine-ի միջոցով:
  9. ↑ Nano Nagle et al. Antiquity and diversity of aboriginal Australian Y-chromosomes Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով: // American Journal of Physical Anthropology. Volume 159, Issue 3 p. 367-381
  10. ↑ «The Indigenous Collection». The Ian Potter Centre: NGV Australia. National Gallery of Victoria. Արխիվացված է օրիգինալից 2010-12-06-ին. Վերցված է 2010-12-06-ին.
  11. ↑ «Environment.gov.au». Environment.gov.au. 2011-07-08. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-02-ին. Վերցված է 2011-07-14-ին.
  12. ↑ «Environment.gov.au». Environment.gov.au. 2011-07-08. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-02-ին. Վերցված է 2011-07-14-ին.
  13. ↑ «Indigenous art». Australian Culture and Recreation Portal. Australia Government. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-02-ին. Վերցված է 2010-09-26-ին.
  14. ↑ Australia (2011-07-01). «Australianmuseum.net.au». Australianmuseum.net.au. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-02-ին. Վերցված է 2011-07-14-ին.
  15. ↑ Julia Clark (c. 1992) «Aboriginal People of Tasmania», p. 3 in Aboriginal Australia, produced by Aboriginal and Torres Strait Islander Commission (ATSIC) ISBN 0-644-24277-9.
  16. ↑ Richard Broome (1984) Arriving, p. 6.
  17. ↑ Richard Broome (1984) Arriving, p. 8.
  18. ↑ Дробышевский С. Освоение Австралии Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով:
  19. ↑ «Динго оказались в Австралии всего 3500 лет назад». Արխիվացված օրիգինալից 2018-07-29-ին. Վերցված է 2018-08-05-ին.
  20. ↑ «Антрополог Дробышевский: «В полиморфизме — наша сила»». Արխիվացված օրիգինալից 2018-07-15-ին. Վերցված է 2018-07-15-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 41 (օգնություն)
  21. ↑ 1301.0 — Year Book Australia, 2002 Արխիվացված է Ապրիլ 10, 2011 Wayback Machine-ի միջոցով: Австралийское бюро статистики, 25 января 2002.
  22. ↑ Martins, Sandra; Bing-Wen Soong Mutational Origin of Machado-Joseph Disease in the Australian Aboriginal Communities of Groote Eylandt and Yirrkala(անգլ.) // JAMA : journal. — 2012. — Т. 69. — № 6. — С. 746—751.
  23. ↑ Macknight C. C., Thorne A. G. Two Macassan burials in Arnhem Land // Archaeology & Physical Anthropology in Oceania, 1968, V.3, № 3, pp.216-222
  24. ↑ «Максим Руссо: Ещё одно открытие Австралии». Արխիվացված օրիգինալից 2018-12-02-ին. Վերցված է 2018-12-01-ին.
  25. ↑ McIntyre, K. G. (1977) The Secret Discovery of Australia, Portuguese ventures 200 years before Cook, Souvenir Press, Menindie ISBN 028562303 6.
  26. ↑ Robert J. King, «The Jagiellonian Globe, a Key to the Puzzle of Jave la Grande», The Globe: Journal of the Australian Map Circle, no. 62, 2009, pp. 1—50.
  27. ↑ J. P. Sigmond and L. H. Zuiderbaan (1979) Dutch Discoveries of Australia. Rigby Ltd, Australia. p. 19—30 ISBN 0-7270-0800-5.
  28. ↑ «ADB.online.anu.edu.au». ADB.online.anu.edu.au. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-02-ին. Վերցված է 2011-07-14-ին.
  29. ↑ «NLA.gov.au». NLA.gov.au. Արխիվացված է օրիգինալից 2006-09-06-ին. Վերցված է 2011-07-14-ին.
  30. ↑ «ADBonline.anu.edu.au». ADBonline.anu.edu.au. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-02-ին. Վերցված է 2011-07-14-ին.
  31. ↑ Serle, Percival (1949). «Tasman, Abel». Dictionary of Australian Biography. Sydney: Angus and Robertson. Արխիվացված է օրիգինալից 2014-02-17-ին. «Источник». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-02-17-ին. Վերցված է 2016-04-18-ին.
  32. ↑ Edward Duyker (ed.) The Discovery of Tasmania: Journal Extracts from the Expeditions of Abel Janszoon Tasman and Marc-Joseph Marion Dufresne 1642 & 1772, St David’s Park Publishing/Tasmanian Government Printing Office, Hobart, 1992, pp. 106, ISBN 0-7246-2241-1.
  33. ↑ Terra Australia Cognita, Edinburgh, 1766, Vol. I, pp. 10, 20—23.
  34. ↑ Andrew Cook, Introduction to An account of the discoveries made in the South Pacifick Ocean / by Alexander Dalrymple; first printed in 1767, reissued with a foreword by Kevin Fewster and an essay by Andrew Cook, Potts Point (NSW), Hordern House Rare Books for the Australian National Maritime Museum, 1996, pp. 38—9.
  35. ↑ Admiralty instructions cited in A. G. L. Shaw (1972) The Story of Australia. p. 32 Faber and Faber, London. ISBN 0-571-04775-0.
  36. ↑ L.F. Giblin (1930-04-28). «Australia, 1930: An inaugural lecture». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-03-25-ին. Վերցված է 2009-04-05-ին.
  37. ↑ A Century of Change in the Australian Labour Market Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով:, Australian Bureau of Statistics
  38. ↑ «1999 Referendum Report and Statistics — Key results». Australian Electoral Commission. 2007-06-08. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-02-02-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 38 (օգնություն)
  39. ↑ Woodard, Garry (2005-11-11). «Whitlam turned focus on to Asia». Melbourne: The Age. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-23-ին. Վերցված է 2010-03-30-ին.
  40. ↑ Thompson, Roger C. The Pacific Basin since 1945: A history of the foreign relations of the Asian, Australasian, and American rim states and the Pacific islands. — Longman, 1994. — ISBN 0-582-02127-8
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ավստրալիայի_պատմություն&oldid=10080344» էջից