vidro

Galego

• Etimoloxía: do latín vitrum.

• Pronuncia: /ˈbiðɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

vidro (sg: vidro; pl: vidros)

1. Material duro, fráxil e transparente. A pesar de comportarse como sólido, é un líquido arrefecido, amorfo (sen estrutura cristalina). O común obtense por fusión, arredor dos 1.250 ºC, de dióxido de silicio , (SiO₂), carbonato de sodio (Na₂CO₃) e carbonato de calcio (CaCO₃).
2. Obxecto feito con este material.

Termos relacionados

• cristal
• fibra de vidro
• vidrado
• vidrar
• vidraría
• vidreira
• vidreiro
• vidrería
• vidrosidade
• vidroso
• vitrificábel
• vitrificable
• vitrificación
• vitrificar

Traducións

• Alemán: Glas ^(de)
• Castelán: vidrio ^(es)
• Catalán: vidre ^(ca)
• Chinés: 玻璃 ^(zh)
• Francés: verre ^(fr)
• Inglés: glass ^(en)
• Italiano: vetro ^(it)
• Polaco: szkło ^(pl)
• Portugués: vidro ^(pt)
• Ruso: стекло ^(ru)
• Vasco: beira ^(eu)
• Valón: veule ^(wa)

Portugués

• Etimoloxía: do latín vitrĕum.

Substantivo masculino

vidro (sg: vidro; pl: vidros)

1. Vidro.