trigo

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués triigo, do latín triticum.

• Pronuncia: [ˈtɾi.ɣʊ] (AFI)

Substantivo masculino

trigo (sg: trigo; pl: trigos)

1. (Botánica) Xénero (Triticum) de plantas da familia das gramíneas, cultivado polo home desde hai miles de anos polos seus grans, cos que se fai fariña para facer pan.
2. (Botánica, alimentación, agricultura) Por antonomasia, Triticum aestivum, a planta máis amplamente cultivada do xénero. Os seus grans forman parte da dieta básica dunha grande porcentaxe da poboación do mundo.
3. Gran desta planta.

Termos relacionados

• trigal
• trigo brando, trigo candeal
• trigo duro
• trigo mouro, trigo sarraceno
• tritíceo

Traducións

(1) Planta do xénero Triticum.

Africáner: koring (af) Alemán: Weizen (de) Alemán de Pensilvania: Weeze (pdc). Alto sorabo: pšeńca (hsb) Árabe: قمح (ar) Azarí: buğda (az) Baixo sorabo: pšenica (dsb) Búlgaro: пшеница (bg) Checo: pšenice (cs) Chinés: 小麥 (zh). Coreano: 밀 (ko) Escocés: wheat (sco). Eslovaco: pšenica (sk). Esloveno: pšenica (sl). Estoniano: nisu (et) Finés: vehnä (et) Francés: blé (fr). Frisón oriental: Weete (stq). Húngaro: búza (hu).

Italiano: frumento (it). Kurdo: genim (ku) Lao: ເຂົ້າບະເລ (lo) Letón: kvieši (lv). Limburgués: weit (li), terve (li), tarwe (li). Lituano: kvietys (lt). Luxemburgués: Weess (lb). Minnan: 麥仔 (nan) Macedonio: пченица (mk). Malaio: gandum (ms) Napolitano: rano (nap). Navajo: tłʼoh naadą́ą́ʼ (nv). Neerlandés: tarwe (nl). Noruegués: hvete (no). Noruegués nynorsk: kveite (nn). Occitano: blat (oc). Picardo: blèi (pcd). Polaco: pszenica (pl). Portugués: trigo (pt).

Romanés: grâu (ro). Ruso: пшеница (ru). Serbio: пшеница (sr) / pšenica (sr). Siciliano: furmentu (scn). Sueco: vete (sv). Tailandés: ข้าวสาลี (th) Tao: mogi (tao) Tártaro: бодай (tt). Telugú: గోధుమ (te) Turco: buğday (tr). Ucraíno: пшениця (uk). Urdú: گندم (ur). Usbeco: bugʻdoy (uz) / буғдой (uz). Valón: frumint (wa). Vepsio: nižu (vep). Vietnamita: lúa mì (vi), mì (vi). Xaponés: 小麦 (ja) Xeorxiano: ხორბალი (ka) Yiddish: ווייץ (yi).

Adxectivo

trigo (ms: trigo; mpl: trigos; fs: triga; fpl: trigas)

1. De trigo.

Termos relacionados

• trigá

Castelán

• Etimoloxía: do latín triticum.

Substantivo masculino

trigo (sg: trigo; pl: trigos)

1. (Agricultura) (Alimentación) (Botánica) Trigo.

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués triigo, do latín triticum.

Substantivo masculino

trigo (sg: trigo; pl: trigos)

1. (Agricultura) (Alimentación) (Botánica) Trigo.