guindastre

Galego

• Etimoloxía: do francés antigo guindas, do nórdico antigo vindâss, composto de vinda ("ventear") e ass ("pau"), do protoxermánico *windaną ("ventear") e *astaz ("póla").

• Pronuncia: /ɡinˈdastɾe̝/ (AFI)

Substantivo masculino

guindastre (sg: guindastre; pl: guindastres)

1. Aparello de elevación de cargas, do que existen moitos modelos, cun gancho ou culler no cabo dun cable, que se enrola arredor dun torno de tracción e levanta a carga que logo pode mover.
   • Sinónimos: grúa (menos recomendable).
2. Vehículo con este tipo de mecanismo, que pode levar outros vehículos.
   • Sinónimos: grúa (menos recomendable).
3. (Mobiliario) Cilindro de madeira que se adoita enganchar nunha trabe do faiado e do que saen radialmente e a diferentes alturas múltiples varas das que á súa vez se penduran os chourizos para afumar na lareira. Da angarela pende a gramalleira.
   • Sinónimos: andante, angarela, asnelo, burro.

Traducións

• Alemán: Kran ^(de)
• Castelán: grúa ^(es)
• Chinés: 起重机 ^(zh)
• Francés: grue ^(fr)
• Grego: γερανός ^(el)
• Inglés: crane ^(en)
• Italiano: gru ^(it)
• Portugués: guindaste ^(pt)
• Vasco: garabi ^(eu)