fortuna

Galego

• Etimoloxía: do latín fortūna.

• Pronuncia: /foɾ.'tu.na̯/ (AFI)

Substantivo feminino

fortuna
(sg: fortuna; pl: fortunas)

1. Cousa indeterminada á que se lle atribúen sucesos bos ou malos
2. Encadenamento de sucesos, considerado como fortuíto.
3. Sorte favorábel.
4. Conxunto de bens que ten unha persoa ou un grupo de persoas.

Termos relacionados

facer fortuna, golpe de fortuna, por fortuna, pobar fortuna, valer unha fortuna