calumnia

Galego

• Etimoloxía: do latín calumnia.

• Pronuncia: /kaˈlumnja̝/ /kaˈluŋnja̝/ (AFI)

Substantivo feminino

calumnia (sg: calumnia; pl: calumnias)

1. Crítica ou acusación inxustificada feita para danar a reputación de alguén.
2. (Dereito) Delito consistente na imputación ou atribución falsa dun feito a alguén.

Termos relacionados

• calumniador
• calumniar
• calumniosamente
• calumnioso
• sacramento de calumnia

Traducións

• Alemán: Verleumdung ^(de)
• Castelán: calumnia ^(es)
• Catalán: calúmnia ^(ca)
• Chinés: 诽谤 ^(zh)
• Francés: calomnie ^(fr)
• Grego: συκοφαντία ^(el)
• Inglés: calumny ^(en), slander ^(en)
• Italiano: calunnia ^(it)
• Polaco: kalumnia ^(pl), oszczerstwo ^(pl)
• Portugués: calúnia ^(pt)
• Romanés: calomnie ^(ro), calomniere ^(ro)
• Ruso: хула ^(ru)
• Songhai oriental: alfaasikitaray ^(ses)
• Sueco: smädelse ^(sv), förtal ^(sv)
• Turco: iftira ^(tr), bühtan ^(tr)

Castelán

• Etimoloxía: do latín calumnia.

Substantivo feminino

calumnia (sg: calumnia; pl: calumnias)

1. Calumnia.