bolígrafo

Galego

• Etimoloxía: de bóla e o sufixo -́grafo.

• Pronuncia: /bɔˈliɣɾa̝fo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

bolígrafo

1. Instrumento de escritura similar a un lapis, que contén un depósito de tinta e unha esfera na punta, que distribúe a tinta sobre o papel.

Traducións

• Alemán: Kugelschreiber ^(de)
• Árabe: قلم جاف ^(ar)
• Búlgaro: химикалка ^(bg)
• Castelán: bolígrafo ^(es)
• Checo: propiska ^(cs)
• Chinés: 圓珠筆 ^(zh)
• Danés: kuglepen ^(da)
• Esperanto: globkrajono ^(eo)
• Estoniano: pastapliiats ^(et)
• Finés: mustekynä ^(fi), biro ^(fi)
• Francés: stylo à bille ^(fr)
• Hebreo: עט כדורי ^(he)
• Indonesio: pulpen ^(id)
• Inglés: ballpoint pen ^(en)
• Italiano: penna a sfera ^(it)
• Lituano: tušinukas ^(lt)
• Neerlandés: balpen ^(nl)
• Polaco: długopis ^(pl)
• Portugués: caneta esferográfica ^(pt)
• Sueco: kulspetspenna ^(sv)
• Vasco: bolaluma ^(eu)
• Vietnamita: bút bi ^(vi)
• Xaponés: ボールペン ^(ja)
• Xeorxiano: ბურთულიანი კალამი ^(ka)