Anna

Grafías semellantes:     anna

Catalán

• Etimoloxía: do latín Anna, do grego antigo Ἄννα (Ánna), do hebreo חַנָּה (kḥaná).

Nome propio

Anna

1. Definición impropia: nome propio feminino, cognado co galego «Ana».

Referencias

Albaigès i Olivart, Josep M (1993). Diccionario de nombres de personas. p. 36. Edicions Universitat de Barcelona. ISBN 9788447502646. C: Anna.

Checo

• Etimoloxía: do grego antigo Ἄννα (Ánna), do hebreo חַנָּה (kḥaná).

• Pronuncia: [ana] (AFI)

Nome propio

Anna

1. Definición impropia: nome propio feminino, cognado co galego «Ana».

Italiano

• Etimoloxía: do latín Anna, do grego antigo Ἄννα (Ánna), do hebreo חַנָּה (kḥaná).

Nome propio

Anna

1. Definición impropia: nome propio feminino, cognado co galego «Ana».