chan

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués chão, do latín planum.

• Pronuncia: /ˈt͡ʃaŋ/ (AFI)

Adxectivo

chan (ms: chan; mpl: chans; fs: chá; fpl: chás)

1. Dise dunha superficie ou terreo que non ten case desniveis entre os seus puntos.
   • Sinónimos: chairego.
   • Antónimos: abrupto.
2. Dise do mar sen ondas.
3. (Figurado) Sinxelo, sen ningunha complicación, simple, natural.

Traducións

• Castelán: llano ^(es), plano ^(es)
• Portugués: chão ^(pt)

Substantivo

chan (sg: chan; pl: chans)

1. Superficie plana sobre a que se pode camiñar ou pousar obxectos.
2. Superficie plana do interior dunha vivenda, dun hórreo, dun carro etc.
3. Capa máis superficial da codia terrestre, especialmente empregada para cultivar.
   • Sinónimos: solo, terra.
4. Extensión de terra chaira.

Traducións

• Castelán: suelo ^(es), piso ^(es)
• Francés: sol ^(fr).
• Inglés: floor ^(en)
• Portugués: chão ^(pt)

Chortí

Substantivo

chan

1. (Zooloxía) Serpe.

Nafaanra

Substantivo

chan

1. (Anatomía) Vaxina.

Romanche

• Etimoloxía: do latín canis, do protoindoeuropeo *ḱwṓ.

Substantivo

chan

1. (Zooloxía) Can.

Tzotzil

Verbo

chan

1. Aprender.

Xudeu-español

Substantivo

chan

1. Campá.