Yuri Andrujovich

Yuri Andrujovich
Biografía
Nacemento	13 de marzo de 1960 (64 anos); Ivano-Frankivsk, Ucraína (pt)
Educación	Instituto de Literatura Maxim Gorki ; Ukrainian Academy of Printing (en)
Actividade
Campo de traballo	Poesía, Ukrainian literature (en) , ensaio, tradución e Ukrainian poetry (en)
Ocupación	escritor, tradutor, poeta, ensaísta
Partido político	People's Movement of Ukraine (en)
Membro de	Academia Alemá da Lingua e a Literatura ; National Writers' Union of Ukraine (en)
Familia
Fillos	Sofia Andrukhovych
Premios
	(2016) Medalla Goethe; (2014) Hannah Arendt Prize (en) ; (2006) Leipzig Book Award for European Understanding (en) ; (2001) Premio Herder; Antonovych prize (en) ; Golden Writers of Ukraine (en) ;
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Yuri Andrujóvich (en ucraíno: Ю́рій І́горович Андрухо́вич), nado en Stanislav, Ucraína o 13 de marzo de 1960, é un escritor ucraíno, xornalista e tradutor, que se destacou polas súas novelas, poemas e ensaios.

Traxectoria

Estudou xornalismo no Instituto de Poligrafía de Ucraína en Lviv, onde se diplomou en 1982; posteriormente terminou tamén os Cursos Superiores Literarios do Instituto de Literatura Maksim Gorki de Moscova (1991).

Fixo o servizo militar no exército soviético en 1983-84 e esa experiencia foi reflectida máis tarde nos seus contos.

Comezou a súa carreira literaria con poesías que apareceron en diversas revistas e o primeiro libro que publicou foi un poemario —Небо і площі (en galego, Ceo e nubes)—, en 1985. Ese mesmo ano cofunda, cos escritores Víctor Neborak e Oleksandr Irvanets, o grupo poético BuBaBu —cuxas siglas están tomadas das primeiras sílabas das palabras ucraínas para "Bufonería", "Farsa" e "Burlesco"—, do que é considerado patriarca. En 1987 saíu o seu primeiro libro de narrativa, unha recompilación de contos, e en 1992 publicou a súa primeira novela.

Aínda que promotor da lingua e identidade ucraína, non se lle adoita considerar dentro dos nacionalistas. En entrevistas, proclamou que respecta tanto o ruso como o ucraíno no seu país e autotraduciuse ao ruso.

Foi vicepresidente da Asociación de Escritores Ucraínos desde a súa fundación en 1997 —como alternativa á Unión de Escritores de Ucraína, de tradición soviética— até o ano 2000.

As súas obras foron traducidas a numerosos idiomas.

Obras

Небо і площі, poemario, 1985 (Ceo e nubes)
Зліва, де серце, contos, 1987 (Á esquerda, onde está o corazón)
Середмістя, poemario, 1989 (O centro da cidade)
Екзотичні птахи і рослини, poemario, 1991 (Aves e plantas exóticas)
Рекреації, novela, 1992 (Recreacións)
Московіада, novela, 1993 (Moscoviada)
Перверзія, novela, 1996 (Perversión)
Екзотичні птахи і рослини з додатком «Індія»: Колекція віршів, poemario, 1997 (Aves e plantas exóticas co engadido de India: colección de poemas)
Дезорієнтація на місцевості, ensaios, 1999 (Desorientación de lugar)
Моя Європа, ensaio, 2000 (A miña Esuropa)
Центрально-східна ревізія, ensaios, 2000 (Revisión central-europea)
Дванадцять обручів, novela, 2003 (Doce aneis)
Пісні для мертвого півня, poemario, 2004 (Cantos para o galo morto)
Диявол ховається в сирі, ensaios, 2006 (O diaño escóndese no queixo)
Таємниця. Замість роману, novela, 2007 (Misterio. En lugar dunha novela)

Traducións

Traduciu a Shakespeare e a autores alemáns, estadounidenses e rusos. Traduciu do polaco, entre outros, a poesía de Czesław Milosz , así como aos escritores Tadeusz Konwicki e Bruno Schulz.

Premios e distincións

Premio Blahovist 1993
Premio da Fundación Helen Shcherban-Lapika 1996 (xunto co resto de poetas do grupo BuBaBu e a Oksana Zabuzhko)
Premio da revista literaria Suchasnist 1997
Premio Lesia & Petró Kovalev 1998
Premio Herder 2001
Premio da Paz Erich Maria Remarque 2005
Premio Angelus de Literatura Centroeuropea 2006 (Polonia) por Doce anillos
Premio ó Acercamento Europeo 2006 (Leipzig) por Дванадцять обручів (en galego, Doce aneis)

Véxase tamén

Ligazóns externas

Yuri Andrujovich Arquivado 17 de abril de 2009 en Wayback Machine.
Andrujovich na editorial Acantilado
La emotiva 'geopoética' de Yuri Andrujóvich traza las fronteras de Kosmopolis edición dixital de El País Cataluña, 18.10.2006; acceso 04.08.2011
Ignacio Vidal-Folch. El último territorio, de Yuri Andrujóvich, Letras Libres, xaneiro 2007; acceso 04.08.2011
Juan Forn. El muerto que habla, Página/12, 27.06.2007; acceso 04.08.2011
José María Guelbenzú. Miedo al ayer y al mañana, El País, 17.11.2007; acceso 04.08.2011
Víctor Andresco. Cóctel 'vitriolov', sobre Moscoviada, El País, 11.06.2011; acceso 04.08.2011
Camilo Marks. Medianoche en Moscú, recensión de Moscoviada na Revista de Libros de El Mercurio, 31.07.2011; acceso 04.08.2011
Biografía de Andrujovich, en ucraíno
Biografía de Andrujovich Arquivado 18 de setembro de 2017 en Wayback Machine., en inglés
Páxina dedicada a Andrujovich Arquivado 04 de novembro de 2008 en Wayback Machine., en ucraíno, aínda que a súa biografía está tamén en inglés e alemán
Artigos de Andrujovich no semanario Zérkalo Nedeli (O Espello da Semana) en ucraíno e ruso Arquivado 12 de xaneiro de 2012 en Wayback Machine.