Ulfilas

Ulfilas
	;
Nome orixinal	(got) 𐍅𐌿𐌻𐍆𐌹𐌻𐌰
Biografía
Nacemento	306 ↔ 311
Morte	383 (71/72 anos); Constantinopla, Turquía
Bispo
Datos persoais
Relixión	Cristianismo primitivo
Actividade
Ocupación	misioneiro, tradutor da Biblia, tradutor, sacerdote, escritor
Período de tempo	Baixo Imperio Romano
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Allgemeine Deutsche Biographie (pt) ; Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Ulfilas (en gótico Wulfila: pequeno lobo), nado cara ao 311 e finado cara ao 383, foi un bispo, misioneiro e tradutor da Biblia godo, que viviu no auxe da controversia ariana. Era de orixe grega, máis concretamente capadocia.

Traxectoria

Os seus avós, capadocios helenizados, foron vítimas dos ataques godos en Asia Menor na fin do século III a.n.e. e Ulfilas naceu no seu reino, na beira do Mar Negro. Ademais de aprender a lingua dos seus donos desde a máis tenra infancia, falaba tamén o grego, que aprendeu a escribir ao estar destinado probablemente á carreira eclesiástica.

O seu talento valeulle ser embaixador en favor do seu pobo adoptivo ante o Imperio romano de Oriente. Alí entrou en contacto co bispo ariano Eusebio de Nicomedia, que o consagrou bispo o ano 341. Co fin de evanxelizar os godos, dedicouse a traducir a Biblia á lingua gótica, coa axuda dun alfabeto que inventou para tal fin. Convertido en apóstolo dese pobo bárbaro, dirixiuse a Constantinopla en moitas ocasións, especialmente a un concilio sobre o arianismo, en 360, e en 383 para defender o Arianismo contra o emperador Teodosio I.

Morreu pouco despois.

O seu arianismo

Ignórase precisamente as circunstancias da conversión de Ulfilas ao arianismo: esta herexía era a relixión dominante baixo o emperador Constancio II. En calquera caso, Ulfilas mostrouse un ariano fiel ata a fin da súa vida e foi baixo a súa influencia cando os godos, e logo outros pobos xermánicos orientais adoptaron esta versión do cristianismo. A el débese, aínda que indirectamente, o rexurdimento do arianismo en Occidente nos séculos VII e VIII, por medio dos godos, dos vándalos e dos burgundios, e finalmente dos longobardos.

A Biblia de Ulfilas

*Codex Argenteus*, ode se conserva a súa tradución da Biblia.

A tradución da Biblia que el fixo consérvase ata hoxe e constitúe un dos documentos dos que dispomos para o coñecemento da lingua gótica.

Véxase tamén

Bibliografía

Heather, Peter (2005). La caída del imperio romano. Barcelona: Crítica/Círculo de Lectores. ISBN 978-84-672-3049-9.
Villar, Francisco (1996). Los indoeuropeos y los orígenes de Europa. Lenguaje e historia. Madrid: Gredos. ISBN 84-249-1787-1.