USA Perpignan

USA Perpignan

Nome	Perpignanais
Fundación	1902
Sede	Perpiñán, Francia
Estadio(s)	Stade Aimé Giral
Capacidade	14.593 espectadores espectadores
Presidente	Daniel Besson
Adestrador	Marc Delpoux Giampiero De Carli Patrick Arlettaz
Liga(s)	Top 14
2011-12	11º
Casa Fóra
Na rede
http://www.usap.fr/

Seareiros da USAP

A Union Sportive des Arlequins Perpignanais (en francés) ou Unió Esportiva Arlequins de Perpinyà (en catalán), comunmente denominada como USAP en ambas linguas, é un equipo franco-catalán de rugby da cidade de Perpiñán, na comarca dos Pireneos Orientais. Na actualidade compite no Top 14, a máxima categoría do rugby francés.

Historia

Os comezos

O rugby chegou a Perpiñán en 1889, baixo o nome de Union Sportive du Lycée. O primeiro club civil, o Stade Roussillonnais foi fundado pouco despois, mais desaparece en 1902 para deixar paso aos que serían o comezo da USAP, ’Association Sportive Perpignanaise (ASP). Este equipo xogará coas cores vermello e ouro, cores da bandeira de Cataluña. En 1909, a ASP absorbe ao Perpignan Sportif, un club que foi fundado uns anos antes. En 1911, chega o primeiro título nacional, o da segunda división contra o equipo de Dole. Un ano despois prodúcese unha escisión dentro do club, así se crea o Stade Olympique Perpignanais (SOP). Este contratempo non impide á ASP facer boas tempadas na liga francesa de rugby, cunha semifinal en 1913 e sobre todo un título ao ano seguinte contra o Tarbes. A transformación que deu a vitoria ao equipo de Perpiñán a poucos instantes do final do partido xorede dun xove de 18 anos, chamado Aimé Giral, que morrerá na fronte durante a primeira guerra mundial, uns meses despois do falecemento, o club a xeito de homenaxe dálle o seu nome ao seu estadio, e se mantén na actualidade.

Por outro lado, o SOP, proclamouse campión de Francia na segunda división en 1913 (contra a AS Française 14-8).

A primeira idade de Ouro

A guerra interrompeu o desenvolvemento do club. En 1919, os dous clubs da cidade fusionáronse creando así a Union Sportive Perpignanaise (USP). O novo club adopta, as cores azul celeste para a camisola, o branco para os pantalóns e o vermello e amarelo nas medias. O motivo deste troco foi coma unha homenaxe aos xogadores mortos do club durante a guerra de 1914-1918, adoptando a cor azul dos uniformes franceses na guerra.

Iníciase unha época de éxito para o club de Perpiñán, que se consolidará como un dos máis importantes do campionato francés. O seu mellor ano foi 1921: os catro equipos que foron campións eran do Languedoc e os equipos I e II foron campións de Francia. Gañou o seu segundo campionato absoluto de Francia ante o Stade Toulousain en Béziers.

A USP disputou tres finais consecutivas (1924, 1925 e 1926), gañando a segunda contra a AS Carcassonne, e perdendo as outras dúas contra o seu grande rival occitano, o Stade Toulousain que durante aquela época, con 3 títulos era o dominador do rugby francés.

Durante aqueles anos, existía un segundo club de rugby en Perpiñán, o Club des Arlequins Perpignanais. O seu nome débese a que o club era moi pobre nos seus inicios, e decotío os xogadores, propietarios das súas camisolas, non as podían substituír cando estaban rotas e as arranxaban con anacos de tecido que non sempre eran da cor desexada, e de aí un parecido co vestido dun arlequín.

Da fusión USP-Arlequins ao penúltimo título

O 5 de maio de 1933, os dirixentes dos dous clubs deciden fusionarse. É así como nace a Union Sportive Arlequins Perpignan. En 1940, o nome é modificado, denominándose Union des Sports Athlétiques Perpignanais.

A USAP, que sería como se denominaría e se coñece na actualidade, disputa dúas novas finais, unha que perdeu en 1935, e outra que en cambio si gañou en 1938, estas dúas finais foron contra Biarritz. Un quinto título conclúe a etapa dourada da USAP, unha liga gañada contra o Bayona en 1944.

Porén, o Rosellón foi un lugar elixido para disputar partidos de rugby XIII, dende o final da Guerra. Este deporte, prohibido polo Réxime de Vichy, renaceu e atraeu ao cadro de xogadores da USAP. Dez campións de Francia de 1944 pasaron así a ser profesionais do rugby XIII.

A pesar de todo, a USAP reconstrúese e chega dúas veces máis ás finais. En 1952 foi derrotada polo FC Lourdes, que comezaba o seu período de dominación do rugby francés. Na segunda final, disputada en 1955 obtén o sexto título de liga, e terían que pasar 54 anos para que os seareiros da USAP disfruten do campionato de liga.

A época contemporánea

Salvando unha final perdida durante o ano 1977 contra a AS Béziers, a USAP convértese nun clásico do Top 14. Non desenvolve ningún papel importante. O último grande título do club será unha Challenge Yves du Manoir en 1994. A partir de 1997, o club volve aos postos importantes do rugby francés, mais sen chegar a impoñerse. En 1998 disputa unha nova final. É a primeira final que se disputa no Stade de France, a USAP foi vestida para a ocasión co amarelo e vermello, mais perdeu contra o Stade Français París. Logo no ano 2000, baixo a dirección de Olivier Saïsset, antigo adestrador e xogador da AS Béziers (o grande rival occitano de proximidade), o club chega sistematicamente ás fases finais do campionato. Disputa unha nova final, perdida en 2004 unha vez máis, contra o Stade Français París.

O USAP disputa regularmente a Heineken Cup. Logo dunha experiencia na tempada 1998-99, o club participa sistematicamente dende o ano 2001, a destacar a final perdida no 2003 contra o Stade Toulousain.

Saïsset marcha do club logo da derrota na final do campionato de 2004, e é substituído por Philippe Boher e Philippe Ducousso, que levan á USAP ata a semifinal do campionato contra Biarritz na tempada 2005-06 (perdendo por 9 a 12). En maio de 2006, Ducousso cede a súa praza a Franck Azéma.

En 2002 a USAP firmou un convenio de colaboración co Barcelona Universitari Club (BUC), a partir do cal o equipo de Barcelona pasouse a denominar USAP-Barcelona, este club estivo 2 tempadas en División de Honra, e na actualidade o club encóntrase en División de Honra B.

O 6 de xuño de 2009, no Stade de France de París, a USAP volveu a alzar o escudo de Brennus logo de gañar a súa sétima liga, desta vez contra a ASM Clermont Auvergne, por 22 a 13. Nun estadio cheo e miles de seareiros cataláns nas bancadas, o equipo de Jacques Brunel rompeu a seca de títulos do club, cunha magnífica segunda parte. A USAP, que quedara primeira durante a fase regular, xogaba a súa 15a final da liga nos máis de cen anos de historia que ten, das cales só gañara seis.

Na tempada seguinte, a 2009-10, o equipo volveu a acadar a final, novamente contra a ASM Clermont Auvergne, que desta vez foi o gañador.

Catalanismo

O catalanismo da USAP queda patente na simboloxía, cancións, peñas etc do club. Mantén unha forte relación co Fútbol Club Barcelona, con TV3 -patrocinador-, e ten un equipo filial en Barcelona (BUC-USAP-Barcelona), xogando na División de Honra B de rugby. A canción máis popular entre os seus seareiros é L'Estaca, de Lluís Llach, cantada a modo de himno.

Palmarés

• 1 Campión de Francia : 1914, 1921, 1925, 1938, 1944, 1955 e 2009
• 1 Copa de Francia (Challenge Yves du Manoir)(3) : 1935, 1955, 1994
• 1 Challenge Antoine Béguère : 1988
• 1 Challenge Paul Roca : 1953

Tempada actual

Top 14 — Tempada 2012/13
Posto	Equipo	Puntos	Xogados	Gañ.	Emp.	Per.	PF	PC	BO	BD
1º	ASM Clermont	91	26	19	1	6	779	418	8	5
2º	RC Toulon	90	26	18	1	7	779	456	11	5
3º	Stade Toulousain	79	26	17	0	9	702	501	7	4
4º	Castres Olympique	74	26	15	2	9	599	489	4	6
5º	Montpellier Hérault	73	26	16	0	10	570	520	5	4
6º	Racing Métro 92	73	26	16	0	10	512	431	2	7
7º	USA Perpignan	61	26	13	0	13	593	607	2	7
8º	Aviron Bayonnais	57	26	12	1	13	467	609	1	6
9º	Biarritz Olympique	57	26	12	1	13	505	540	2	5
10º	Stade Français	54	26	12	1	13	578	691	2	2
11º	FC Grenoble	54	26	12	0	14	480	606	1	5
12º	Union Bordeaux Bègles	47	26	8	1	17	561	584	4	9
13º	SU Agen	31	26	6	0	20	423	709	0	7
14º	Stade Montois	16	26	2	0	24	374	761	1	7
Cada encontro gañado (Gañ.) supón 4 puntos para a clasificación, e cada empate (Emp.) outros 2. Os puntos bonus ofensivos (BO) acádanse cada vez que un equipo anota 3 ensaios ou máis nun encontro, mentres que os puntos bonus defensivos (BD) acádanse cando o equipo perde un encontro por 7 puntos de diferenza ou menos. Estes puntos bonus engádense ós acadados polas vitorias ou empates. <<<< 2011/12 — Tempadas — 2013/14 >>>> En azul      as posicións que clasifican para semifinais (1º e 2º). En verde      as posicións que clasifican para cuartos de final (3º, 4º, 5º e 6º). En vermello      as posicións de descenso directo (13º e 14º).

Ligazóns

• USAP