Salò o le 120 giornate di Sodoma

Salò o le 120 giornate di Sodoma
Ficha técnica
Título orixinal	Salò o le 120 giornate di Sodoma
Director	Pier Paolo Pasolini
Produtor	Alberto Grimaldi
Guión	Pier Paolo Pasolini Sergio Citti
Baseado en	Os 120 días de Sodoma do Marqués de Sade
Intérpretes	Paolo Bonacelli Giorgio Cataldi Umberto Paolo Quintavalle Aldo Valletti Caterina Boratto Elsa De Giorgi Hélène Surgère Sonia Saviange Inès Pellegrini
Música	Ennio Morricone
Fotografía	Tonino Delli Colli
Montaxe	Nino Bragli Tatiana Casini Morigi Enzo Ocone
Estudio	Les Productions Artistes Associés
Distribuidora	United Artists
Estrea	Festival de París: 22 de novembro de 1975
Duración	116 minutos 145 minutos (corte orixinal)
Orixe	Italia Francia
Xénero	Drama
Recadación	SEK 1 786 578
Na rede

Salò o le 120 giornate di Sodoma é un filme franco-italiano escrito e dirixido por Pier Paolo Pasolini que se estreou en 1975. Baséase no libro Os 120 días de Sodoma do Marqués de Sade. Contén varias referencias e diálogos extraídos do libro Zur Genealogie der Moral de Friedrich Nietzsche, do poema Os Cantos de Ezra Pound e de Á busca do tempo perdido de Marcel Proust. Foi o derradeiro filme de Pasolini xa que foi asasinado pouco despois da estrea de Salò. Por mor da representación de mozos menores sendo obxecto de violencia, sadismo, depravacións sexuais e asasinatos, o filme foi extremadamente controvertido dende a súa estrea, e segue a estar prohibido en moitos países.

Sinopse

A historia está dividida en catro anacos, inspirados na Divina Comedia de Dante: o Anteinferno, o Círculo das Manías, o Círculo da Merda e o Círculo do Sangue.

A historia céntrase en catro ricos e libertinos fascistas despois da caída da Italia de Benito Mussolini en xullo de 1943. Os libertinos secuestran dezaoito rapaces e sométenos a catro meses de extrema violencia, sadismo e tortura sexual e mental. O filme explora os temas da corrupción política, do abuso do poder, do sadismo, da perversión, da sexualidade e do fascismo.

Versións

Existen varias versións do filme. Nun comezo duraba 145 minutos, pero o propio Pasolini eliminou 25 minutos para axudar a manter o ritmo. A versión máis extensa dispoñible é o DVD vendido polo British Film Institute, que inclúe unha breve escena non incluída noutras copias: durante a primeira cerimonia de vodas, un dos mestres cita un poema de Gottfried Benn.

Os dereitos para distribuír o filme na maior parte do mundo están en mans de Metro-Goldwyn-Mayer.

Véxase tamén

Bibliografía

• Gary Indiana. Salò o le 120 giornate di Sodoma. Londres: British Film Institute, 2000.
• Jack Fritscher. "Toward an Understanding of Salo" Arquivado 03 de setembro de 2014 en Wayback Machine., Drummer, 20, xaneiro de 1978, pp, 66–67, reprinted in Jack Fritscher, Mapplethorpe, Assault with a Deadly Camera, Palm Drive Publishing, 1988, ISBN 1-890834-29-7; reprinted with historical introduction in Jack Fritscher, Gay San Francisco: Eyewitness Drummer, Palm Drive Publishing 2008, ISBN 1-890834-38-6, pp. 619–642.
• Roland Barthes. Sade/Fourier/Loyola. Trans. Richard Miller. Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press, 1997.
• Maurice Blanchot. Lautréamont and Sade. Trans. Stuart Kendell e Michelle Kendell. Stanford, California: Stanford University Press, 2004.
• Simone de Beauvoir. Must We Burn Sade? Trans. Annette Michelson. In Donatien Alphonse François Marquis de Sade, The 120 Days of Sodom and Other Writings, tradutores e editores Austryn Wainhouse e Richard Seaver. Nova York, Nova York: Grove Press, 1966, pp. 3–64.

Ligazóns externas

• Salò o le 120 giornate di Sodoma na IMDb (en inglés).
• Ficha en RottenTomatoes (en inglés)