Paulo Coelho

Paulo Coelho

Biografía
Nacemento	24 de agosto de 1947 (77 anos) Río de Xaneiro (Brasil)
Educación	Colexio Santo Inácio
Actividade
Lugar de traballo	Brasilia Tarbes
Ocupación	escritor, poeta avogado, escritor de ciencia ficción, letrista, compositor de cancións, compositor, blogueiro, actor, novelista, investigador
Empregador	ONU
Membro de	Academia Brasileira de Letras
Xénero artístico	Música do Brasil (pt)
Influencias	Jorge Amado, Henry Miller, William Blake, Christina Lamb (pt) e Jorge Luis Borges
Participou en
21 de xaneiro de 2015	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2015
23 de xaneiro de 2013	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2013
21 de xaneiro de 2004	Reunión Anual do Foro Económico Mundial de 2004
8 de xullo de 1995	apresentação da Timbalada no Festival de Jazz de Montreux em 8 de julho de 1995 (pt)
Obra
Obras destacables (1988) O alquimista (1990) Brida (pt) (1994) Na Margem do Rio Piedra Eu Sentei e Chorei (pt) (1996) O Monte Cinco (pt) (1998) Veronika Decide Morrer (pt) (2000) O Demônio e a Srta. Prym (pt) (2003) Onze Minutos (pt) (2005) O Zahir (pt) (2006) A Bruxa de Portobello (pt) (2016) The Spy (en)
Familia
Cónxuxe	Christina Oiticica (1980–)
Parella	Christina Oiticica
Premios
(2007)  Premio literario Hans Christian Andersen (2005)  Premio Pluma Dourada (1999)  Medalla de Ouro de Galicia  cabaleiro da orde das Artes e as Letras  Cabaleiro da Lexión de Honra  oficial da Orde das Artes e as Letras
Descrito pola fonte	Obálky knih,
Sitio web	paulocoelhoblog.com

Paulo Coelho de Souza, nado no Río de Xaneiro o 24 de agosto de 1947, é un escritor e compositor brasileiro. A súa obra O alquimista é o libro brasileiro máis vendido no mundo en toda a historia, e é considerado un importante fenómeno literario do século XX.

Traxectoria

Paulo Coelho de Souza naceu no Río de Xaneiro o 24 de agosto de 1947, fillo de Lygia Araripe con Pedro Paulo Queima Coelho de Souza. É descendente de Bárbara de Alencar, avoa do tamén escritor José de Alencar e unha das líderes da Revolución Pernambucana. Oriúndo dunha familia de clase alta, Paulo Coelho ingresou aos 7 anos no tradicional Colexio Santo Inácio na súa cidade natal, entón capital do Brasil.

Desde cedo, gustáballe escribir e mantiña un diario. No colexio, participaba de concursos de poesía e cursos de teatro co seu compañeiro Paulo Cunha. No entanto, seu pai quería que el fose enxeñeiro e súa nai desestimulábo a seguir a carreira de escritor. As batallar cos pais eran constantes e Paulo tivo moitas crises de depresión e rabia na adolescencia, sendo internado tres veces nunha clínica de repouso, onde foi tratado por psicólogos.

Na década de 1960, entra para o mundo do teatro, como director e actor, creando pezas voltas ao teatro experimental e de vangarda, mais obtendo pouca expressividade. No inicio da década seguinte, en 1970, Paulo entra de cabeza no movemento hippie, ao mesmo tempo en que coñece o mundo das drogas e do ocultismo, incluíndo o chamado Caminho da Mão Esquerda. Profesionalmente, alén de director e actor teatral, exerce tamén a función de xornalista en publicacións alternativas coas revistas A Pomba e 2001, cando, en 1972, coñece a Raul Seixas, entón executivo da grabadora CBS. Os dous fanse socios en diversas músicas que exercerían influencia no rock brasileiro (consta na biografía de Paulo Coello, O Mago, do escritor Fernando Morais, que Raul Seixas, para incentivar o amigo a compor, colocouno como socio na súa participación na banda sonora da novela O Rebu da Rede Tupi - erroneamente confundida coa Rede Globo no libro - sen que Paulo escribise unha única liña). Nesa época, Paulo Coelho envólvese con Marcelo Ramos Motta, coñece a Lei de Thelema e, o día 19 de maio de 1974, asina o xuramento do grao de Probacionista da Astrum Argentum, baixo o alcume máxico de Frater Luz Eterna. Pouco tempo despois, desconectouse da Orde. Foi o responsábel por presentar a Lei de Thelema a Raul Seixas, que fixo xurdir, a partir dela, a Sociedade Alternativa. Compuxo tamén para diversos intérpretes, tales como Elis Regina, Rita Lee e outros.

O día 29 de marzo de 2019, Coelho publicou no The Washington Post e no seu blog persoal a narrativa de cando foi prendido pola Ditadura Militar do Brasil o día 28 de abril de 1974 e posteriormente torturado, en resposta ao discurso de Jair Bolsonaro sobre conmemorar os 55 anos do Golpe de Estado no Brasil en 1964.

A edición do seu primeiro libro foi en 1982, Arquivos do inferno, que non tivo a repercusión desexada. Lanzou o seu segundo libro O Manual Práctico do Vampirismo en 1985, que pronto mandou recoller, considerando o traballo de má calidade. Conforme ás súas propias palabras, confesa: "O mito é interesante, o libro é pésimo".

Católico non practicante, en 1986, Paulo Coelho coñeceu a viaxe de peregrinación polo Camiño de Santiago. Percorreu case 800 quilómetros do sur da Francia até a cidade de Santiago de Compostela, na Galiza, experiencia de que retirou detalles para o seu libro O diário de um mago, editado en 1987.

O ano seguinte, 1988, publicou O Alquimista, que -a pesar da súa lenta venda inicial, o que provocou a desistencia do seu primeiro editor- se transformaría no libro brasileiro máis vendido de todos os tempos. O Alquimista é un dos máis importantes fenómenos literarios do século XX. Chegou ao primeiro lugar da lista dos máis vendidos en 18 países e leva vendidos 83 millóns de exemplares. O Guinness Book of Records colócao como o autor vivo máis traducido da historia.

Os anos seguintes, foron lanzados os seguintes libros: Brida (1990), As Valkírias (1992), Na Margem do Rio Piedra Eu Sentei e Chorei (1994), Maktub (1994), O Monte Cinco (1996), Manual do Guerreiro da Luz (1997), Veronika Decide Morrer (1998), O Demônio e a Srtª Prym (2000), Histórias para Pais, Filhos e Netos (2001), Onze Minutos (2003), O Gênio e as Rosas (2004), O Zahir (2005), A Bruxa de Portobello (2006), Ser Como o Rio Que Flui (2006), O Vencedor Está Só (2008), O Aleph (2010), Fábulas (2011), Manuscrito Encontrado em Accra (2012), Adultério (2014).

Como escritor, ocupa as primeiras posicións no ránking dos libros máis vendidos no mundo. Vendeu, até 2018, máis de 350 millóns de libros, en máis de 150 países, tendo as súas obras traducidas a 81 idiomas e sendo o autor máis vendido en lingua portuguesa de todos os tempos, superando mesmo a Jorge Amado, cuxas vendas suman 55 millóns de libros. Famosos lectores seus son Sharon Stone, Madonna, Russell Crowe, Will Smith, entre outros.

A súa obra O Zahir foi lanzada primeiramente no Irán, para que, alí, puidese ser rexistrada como obra local e para que fosen procesados aqueles que fixesen copias ilegais do libro en lingua persa. Para escribir O Zahir, Paulo Coehlo instalouse por unha temporada no Cazaquistão, país onde a obra se desenvolve, chegando a participar dunha caza á raposa, mais xura que non disparou ningún tiro

Outra curiosidade de Paulo Coelho é que as campañas de mercadotecnia dos seus libros ao seren lanzados, necesitaban da aprobación del e da súa axente, Mônica Antunes, após seren traducidos ao inglés. Paulo Coelho escribiu os seus libros nun apartamento seu na Avenida Atlântica no Río de Xaneiro, e posuía tamén unha casa de retiro en Francia, na rexión dos Pireneos. Paulo Coelho vive en Xenebra, na Suíza, desde 2007.

En 2008 lanzou o libro O Vencedor Está Só, que fala sobre unha serie de asasinatos no Festival de Cinema de Cannes. Nese libro, Paulo fai unha forte crítica social sobre como a elite se comporta e como somos manipulados polas súas accións. Sendo ese o primeiro libro en que Paulo sae do mundo da maxia e da religiosidade e entra no mundo do suspense policial, o tema non agradou a boa parte dos fans, mais iso non fixo que o libro tampouco fose un logro.

En 2009 foi lanzado no Brasil o filme Veronika Decides cho Die, o primeiro filme baseado nunha obra de Paulo Coelho. O filme recibiu fortes críticas negativas, afirmando que o guión se distancia de máis do libro. Vale lembrar que Paulo Coelho nada tivo que ver coa adaptación do libro para filme. Existe un proxecto para transformar en filme o "best-seller" O Alquimista.

Coelho foi considerado, pola Revista Época, un dos 100 brasileiros máis influentes de 2009.

En agosto de 2010, lanzou o libro O Aleph.

O 25 de xuño de 2012, lanzou o libro Manuscrito Encontrado en Accra, data que coincide co 25° aniversario da publicación de seu libro O diário de um mago.

En 2014, lanzou Adultério, libro que pasa en Xenebra, cidade onde reside.

En 2016, lanzou a súa primeira novela histórica, A Espiã, baseada nos últimos días de Margaretha Zelle, mundialmente coñecida como Mata Hari.

En abril de 2018 lanzou o libro Hippie, súa obra máis autobiográfica, na cal nos leva a reviver o soño transformador e pacifista da xeración hippie.

Real Academia Brasileira das Letras

En 2002 foi elixido para ocupar a cadeira número 21 da Academia Brasileira de Letras, cuxo patrón é Joaquim Serra, (1838-1888). Malia ser seguido por millóns de lectores, o autor foi rexeitado por algúns sectores da crítica literaria, polo que o seu ingreso na Academia convértese nun grande acontecemento social. O 28 de outubro cun discurso que exalta a utopía e a fe Paulo toma posesión do seu cargo na ABL. Entre as súas palabras, cita a frase do seua antecesor o economista Roberto Camposː "A violencia da frecha dignifica o albo. Moitas veces, en momentos en que me sentía xulgado con excesiva severidad pola crítica, acordábame desta frase. E acordábame tamén doutro soño, do cal non estaba disposto a desistir: entrar, un día, na Academia Brasileira de Letras.

Recoñecemento internacional

En setembro de 2007 a ONU nomeou o escritor Paulo Coelho o seu novo "Mensaxeiro da Paz", ao lado da princesa xordana, Haya, do mestre arxentino-israelí Daniel Barenboim e da violinista xaponesa Midori Goto. O anuncio foi feito durante a cerimonia de conmemoración do Día Internacional da Paz na sede da ONU en Nova York presidida polo secretario-xeral da entidade, Ban Ki-moon.

"Acepto con gusto esta responsabilidade e comprométome a facer o máximo para mellorar o futuro desta e das próximas xeracións", declarou o escritor brasileiro ao saber do seu nomeamento. Os Mensaxeiros da Paz son designados persoalmente polo secretario xeral das Nacións Unidas, con base no seu traballo en campos como artes plásticas, literatura ou deporte, e o seu compromiso de colaborar cos obxectivos da ONU.

A obra del foi censurada na Libia en 2017 por "incitar ao secularismo, xiísmo e perversión.

En maio de 2006 foi lanzado o álbum Veronika Decides cho Die, da banda danesa de Melodic Death/Doom Metal Saturnus, cuxo título baséase na obra Veronika Decide Morrer.

Crítica da súa obra

Mesmo con tantos fans, Paulo Coelho non é unánime entre a crítica. Algunhas opinións desaproban os seus libros e cualifícanos de "literatura esotérica de auto-axuda". Tamén é considerado por un sector da crítica como un autor menor, debido principalmente á simpleza das súas construcións gramaticais, tomadas, na súa maioría, de textos antigos como a Biblia, As mil e unha noites, o Majabhárata e o Ramaiana. Para algúns, O alquimista sería unha versión estendida de Historia de dos que soñaron, un conto de Jorge Luís Borges, quen si anota ao pé: «Tomado de As mil e unha noites». O ensaísta e doutor en literatura Janilto Andrade publicou un libro titulado Por que não ler Paulo Coelho, no que fai unha crítica nada xenerosa do alquimista. Apunta ás contradicións, os personaxes mal construídos, en definitiva, á falta de coherencia. Clandestino Menéndez no seu libro Cuadernos críticos fai mención, falando sobre O alquimista, á falta de sentido de humor do autor e critica o feito de que Coelho estea convencido de saber verdades. Así mesmo o autor colombiano Héctor Abad Faciolince publicou un artigo, titulado Por que es tan malo Paulo Coelho no que criticaba, principalmente, a estrutura simplista da maior parte da produción literaria de Coelho, comparándoa coas estruturas descritas no estudo sobre as formas canónicas do conto infantil levado a cabo por Vladimir Propp.

Obra

• Arquivos do inferno (1982).
• Manual prático do vampirismo (1986) retirado polo autor.
• O diário de um mago (1987).
• O alquimista (1988).
• Brida (1990).
• O dom supremo (1991).
• As valkírias (1992).
• Na margem do rio Piedra eu sentei e chorei (1994).
• Maktub (1994), escolma das súas mellores columnas publicadas na Folha de São Paulo.
• Frases (1995), compilación de textos.
• O Monte Cinco (1996).
• O manual do guerreiro da luz (1997).
• Veronika decide morrer (1998).
• Palavras essenciais (1999).
• O demônio e a Srta. Prym (2000).
• Histórias para pais, filhos e netos (2001), colectánea de contos tradicionais.
• Onze minutos (2003).
• O Gênio e as Rosas (2004).
• O Zahir (2005).
• A Bruxa de Portobello (2006)
• O Vencedor Está Só (2008)
• O Aleph (2010)
• Manuscrito Encontrado em Accra (2012)
• Adultério (2014)
• A Espiã (2016)
• Hippie (2018)

Outros traballos

Compilacións

• Maktub (1994). Compilación das súas mellores columnas publicadas na Folha de S.Paulo
• Frases (1995). Compilación das melhores frases de 5 libros de Paulo Coelho
• O Manual do Guerreiro da Luz (1997). Compilación de textos para nos facer lembrar que en cada un de nós vive un guerreiro da luz
• Palavras essenciais (1999). Compilaciónd e mensaxes extraídas das obras de Paulo Coelho (ilustrado)
• Histórias para pais, filhos e netos (2001). Compilación de contos tradicionais (não foi p
• O Gênio e as Rosas (2004). Compilación de 24 historias tradicionais (ilustradas por Mauricio de Sousa)
• O Livro dos Manuais (2001). Compilación de leccións de vida e observacións cotiás do propio autor e doutras fontes.
• Ser Como o Rio que Flui (2008). reunión de textos e pensamentos -
• Fabulas de La Fontaine (2014). (Libro infantil)

Traducións

• O dom supremo (Henry Drummond)
• Cartas de Amor de um profeta (Khalil Gibran)

Músicas con Raul Seixas

• "Canto para minha morte"
• "Eu nasci há dez mil anos atrás"
• "Gita"
• "Al Capone"
• "Sociedade Alternativa"
• "A maçã"
• "Medo da chuva"
• "Eu também vou reclamar"
• "As minas do Rei Salomão"
• "Tu és o MDC da minha vida"
• "Como vovó já dizia (óculos escuros)"
• "Não pare na pista"
• "Tente outra vez"
• "Meu Amigo Pedro"
• "A Hora do Trem Passar"
• "Rockixe"
• "Se o rádio não toca"
• "Ave Maria da Rua"
• "O Homem"
• "Quando Você Crescer"
• "Judas"
• "A Verdade Sobre a Nostalgia"
• "Rock do Diabo"
• "Cachorro Urubu"
• "Super Heróis"
• "Moleque Maravilhoso"
• "Cantiga de Ninar"
• "Os Números"
• "Magia de Amor"
• "Loteria de Babilônia"
• "As Profecias"

Traxectoria no cinema

• Os Mansos
• Veronika Decide Morrer
• Quebrando o Tabu
• Raul - O Início, o Fim e o Meio
• As Aventuras de Agamenon, o Repórter
• Não pare na pista

Outras actividades

A obra de Paulo Coelho transcende os límites literarios para pasar a outros sectores culturais e sociais.

O alquimista foi adaptado e representado nos cinco continentes en diferentes vertentes teatrais: musical, teatro-danza, teatro de marionetas, lecturas dramatizadas, ópera. Tamén foi levado ao cine por Laurence Fishburne, quen a dirixiu, produciu e protagonizou. Nun futuro esta obra ata chegará aos escenarios de Broadway en forma de musical. En 1998 fíxose a adaptación de Brida para unha serie de televisión que difundiu a Rede Manchete do Brasil, con escaso éxito. En 2009 estréase a película Veronika Decides to Die, que é a adaptación cinematográfica de Verónika decide morrer, baixo a dirección de Emily Young e protagonizada por Sarah Michelle Gella.

En 2009 Coelho organizou un concurso a través de Internet para que os seus lectores creasen unha película sobre o seu libro A bruxa de Portobello, xurdindo diso The Experimental Witch, unha obra realizada por catorce lectores de varios países e estreada no Festival de Cine de Roma.

Paralelamente aos libros, existe unha serie de produtos relacionados co autor e a súa obra. Entre eles axendas, calendarios, diarios, libros de cita e agasallo, libros de arte. Incluso unha trilogía de xogos electrónicos: «O peregrino» («Pilgrim: Faith as a Weapon»), 1997; «A lenda» («The Legend of the Prophet and the Assassin»), 2000; e «Os segredos de Alamut» («The Secrets of Alamut»), 2001, (The Arxel Guild) deseñados en colaboración co autor.

A constante presenza de Paulo nos medios de comunicación pódese ver tamén en forma de artigos e columnas xornalísticas. Ao longo dos anos, o autor escribiu un gran número de artigos e ensaios para os máis importantes medios de comunicación. En marzo de 1998, comezou unha columna semanal para o xornal brasileiro O Globo. O éxito de acollida a entre os lectores foi tal que empezou a sindicar as columnas noutros medios internacionais. Diarios como Reforma de México, seguen publicando estes textos tras 4 anos de colaboración. As súas columnas xornalísticas publicáronse regularmente en "Corriere della Sera" (Italia),​ El Semanal (España), Ta Nea (Grecia), TV Hören + Sehen e Welt am Sonntag (Alemaña), Anna (Estonia), Zwierciadlo (Polonia), El Universo (Ecuador), Revista Viva (Argentina), El Nacional (Venezuela), El Espectador (Colombia) e China Times Daily (Taiwán) entre moitos outros medios.

Na rede tamén hai cabida para a obra do autor. Paulo compuxo unha serie de 365 ensaios breves que se publicaron en forma de mensaxes diarias nos seguintes portais de Internet: Ynet (hebreo), RCS (italiano), UOL (portugués) e Terra (castelán). Paulo Coelho creou unha lista de distribución, Manual On-Line, que conta con máis de 30.000 subscritores.

Protagonizou documentais de carácter autobiográfico para Discovery Networks/Polo Imaxe (Latinoamérica e España), ZDF (Alemaña) e Unknown Planet (Rusia). Noutros, presentárnp realizando viaxes, RTÉ (Irlanda), ou peregrinaxs, NHK e Aichi (Xapón). En 2003 participou no documental francés les cendres du Phénix (As cinzas do Fénix), unha viaxe polo Líbano co relixioso Mansur Labaky. A figura de Paulo Coelho serviu noutros documentais para presentar aspectos da vida brasileira, Productions Espace Vert (Canadá e Francia).

En 1996 fundou, xunto á súa esposa, Christina Oiticica, o «Instituto Paulo Coelho» que proporciona axuda e oportunidades a nenos e anciáns brasileros. Sostense economicamente só cos dereitos de autor de Coelho.

Principais premios e condecoracións

• 2007 - Prémio de literatura Hans Christian Andersen (premio honorario)
• 2007 - "Mensageiro da Paz" - (ONU)
• 2006 - "I Premio Álava en el Corazón" - (España)
• 2006 - "Wilbur Award" - (Estados Unidos)
• 2006 - Prémio Kiklop pelo O Zahir na categoría "Hit of the Year" - (Croacia)
• 2005 - Prémio "DirectGroup Inrternational Author" - (Alemaña)
• 2005 - "Goldene Feder Award" - (Alemaña)
• 2005 - "The Budapest Prize" - (Hungría)
• 2004 - "Order of Honour of Ukraine" - (Ucraína)
• 2004 - "Order of St. Sophia" - (Ucraína)
• 2004 - "Nielsen Gold Book Award" pelo O Alquimista - (Inglaterra)
• 2004 - Prémio "Ex Libris Award" pelo livro Onze Minutos - (Serbia)
• 2004 - Prémio "Golden Bestseller Prize" do jornal "Večernje Novosti" - (Serbia)
• 2003 - Oficial de Artes e Letras - (Francia)
• 2001 - Prémio Bambi de Personalidade Cultural do Ano - (Alemaña)
• 2001 - Prémio Fregene de Literatura - (Italia)
• 2000 - "Crystal Mirror Award" - (Polonia)
• 2000 - "Chevalier de L'Ordre National de la Legion d'Honneur"- (Francia)
• 1999 - Medalla de Ouro de Galicia (España, 1999)
• 1999 - "Crystal Award" - World Economic Forum
• 1998 - "Comendador de Ordem do Rio Branco" - (Brasil)
• 1998 - "Golden Book" - (Iugoslavia)
• 1997 - Finalista para o "International IMPAC Literary Award" - (Irlanda)
• 1997 - "Golden Book" - (Iugoslavia)
• 1996 - "Super Grinzane Cavour Book Award" (Italia)
• 1996 - "Flaiano International Award" - (Italia)
• 1996 - "Knight of Arts and Letters" - (Francia)
• 1996 - "Golden Book" - (Iugoslavia)
• 1995 - "Grand Prix Litteraire Elle" - (Francia)
• 1995 - "Golden Book" - (Iugoslavia)

Véxase tamén

Bibliografía

• O Mago (2008). Fernando Morais (biografía do autor)
• O Estudante do Coração (2010). Luis Carlos de Morais Junior, Río de Xaneiro, Quartica.
• Alquimia o Arquimagistério Solar (2013). Luis Carlos de Morais Junior, Río de Xaneiro, Quartica Premium.
• O Estudante do Coração - segunda edição, revista e ampliada (2013). Luis Carlos de Morais Junior, Río de Xaneiro, Litteris.
• Não pare na pista (2014). A melhor história de Paulo Coelho, Carolina Kotscho (Roteiro original do filme que levou o mesmo nome), São Paulo, Editora Master Books
• STF, Paulo Coelho e a biografia de Roberto Carlos (2008). Río de Xaneiro, Selmo Machado Pereira, Editora Saraiva

Ligazóns externas

• Blog oficial
• Academia Brasileira de Letras
• Matéria na Revista Época Arquivado 03 de maio de 2006 en Wayback Machine.