Marcelino Oreja Aguirre

Marcelino Oreja Aguirre
	; (2014)
Biografía
Nacemento	13 de febreiro de 1935 (89 anos); Madrid, España
Comissário Europeu para os Transportes (pt)
	1994 – 1995 ; Gabinete ministerial: Delors Commission III (en)
Deputado no Congreso dos Deputados
	23 de xuño de 1993 – 27 de abril de 1994 – Javier Sampedro Sampedro → ; Lexislatura: V lexislatura de España ; Circunscrición electoral: Araba ; Electo en: Eleccións Xerais 1993 en España
Eurodeputado
	Representa: Partido Popular; 25 de xullo de 1989 – 28 de xuño de 1993 ; Lexislatura: III lexislatura do Parlamento Europeo ; Circunscrición electoral: España ; Electo en: eleccións ao Parlamento Europeo de 1989
Secretário-geral do Conselho da Europa (pt)
	1 de outubro de 1984 – 1 de xuño de 1989 – Catherine Lalumière (pt) →
Substituto na Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa
	Representa: España; 7 de maio de 1984 – 11 de maio de 1984
Representante da Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa
	Representa: España; 25 de abril de 1983 – 3 de febreiro de 1984
Deputado no Congreso dos Deputados
	10 de novembro de 1982 – 5 de setembro de 1984 – Iñigo de Otazu Zulueta → ; Lexislatura: II lexislatura de España ; Circunscrición electoral: Araba ; Electo en: Eleccións Xerais 1982 en España
Government representative in the Basque Autonomous Community (en)
	1980 – 1982
Deputado no Congreso dos Deputados
	13 de marzo de 1979 – 6 de novembro de 1980 ; Lexislatura: I lexislatura de España ; Circunscrición electoral: Gipuzkoa (constituency) (en) ; Electo en: Eleccións Xerais 1979 en España
Senador de España
	15 de xuño de 1977 – 2 de xaneiro de 1979 (cesado) ; Lexislatura: Lexislatura Constituínte de España ; Nomeado por: Xoán Carlos I de España
Ministro de Exteriores
	5 de xullo de 1976 – 9 de setembro de 1980 ; ← José María de Areilza – José Pedro Pérez-Llorca →
Procurador en Cortes
	11 de novembro de 1971 – 30 de xuño de 1977 ; Lexislatura: X lexislatura das Cortes franquistas
Datos persoais
Educación	Universidade de Madrid - dereito
Actividade
Lugar de traballo	Estrasburgo ; Bruxelas ; Madrid
Ocupación	político (–1999), xurista, diplomático, avogado
Partido político	Partido Popular (1989–); Unión de Centro Democrático ; Movimiento Nacional (pt)
Membro de	Real Academia de Ciencias Morais e Políticas ; Academia Europea das Ciencias e Artes ; Grupo Tácito (en)
Participou en
18 de agosto de 2020	En defensa do reinado de Xoán Carlos I
9 de abril de 2003	Democracia sen rabia
Outro
Título	Marquess of Oreja (en)
Cónxuxe	Silvia Arburúa
Fillos	Marcelino Oreja Arburúa
Pais	Marcelino Oreja Elósegui e Purificación Aguirre Isasi
Parentes	Jaime Mayor Oreja, sobriño; Carlos Mayor Oreja, sobriño; Ricardo Oreja, tío; Benigno Oreja Elósegui, tío
Premios
	(2000) Gran Cruz de Afonso X o Sabio; (1994) doutor honoris causa pola Universidade de Zaragoza; (20 de febreiro de 1989) Q126416218 ; (1982) Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica; (1980) Gran Cruz da Orde de Carlos lll; (1977) Gran Cruz da Orde O Sol do Perú; (1977) Gran Cruz do Mérito Militar con distintivo branco; doutor honoris causa pola Universidade de Zaragoza; honorary doctorate of Seville University (en) ;
	Sinatura

Marcelino Oreja Aguirre, nado en Madrid o 13 de febreiro de 1935, é un xurista, político e diplomático español. I marqués de Oreja. É tío do tamén político Jaime Mayor Oreja.

Traxectoria

Marcelino Oreja Aguirre pertence a unha familia de destacados empresarios e políticos tradicionalistas vascos. É fillo de Marcelino Oreja Elósegui, deputado tradicionalista e director da empresa Unión Cerrajera de Mondragón, que morreu asasinado durante a Revolución de outubro de 1934 por militantes uxetistas.^[1] O seu tío Ricardo Oreja Elósegui foi tamén deputado polas filas tradicionalistas e ocupou un posto como procurador nas Cortes franquistas. Outro tío seu, Benigno, foi un prestixioso médico urólogo e ocupou tamén un posto como procurador nas Cortes.

Doutorado en Dereito pola Universidade de Madrid, formouse na carreira diplomática sendo destinado aos vinte e cinco anos ao gabinete do Ministro de Asuntos Exteriores durante a ditadura franquista. Membro do Grupo Tácito, vinculouse a movementos próximos á democracia cristiá e á dereita democrática representada pola Unión de Centro Democrático, foi nomeado Senador Real na Lexislatura Constituínte e ministro de Asuntos Exteriores durante a transición en 1976 no primeiro goberno de Adolfo Suárez, cargo que mantivo até 1980.

Nas eleccións xerais de 1979 foi elixido deputado ao Congreso pola provincia de Guipúscoa como cabeza de lista da candidatura da UCD. O 25 de novembro de 1980, foi nomeado delegado do Goberno no País Vasco, deixando o seu escano ao número dous por Guipúscoa, o seu sobriño Jaime Mayor Oreja. Ocupou o cargo até mediados de 1982. Tras a desintegración do seu partido nas eleccións de 1982, nas que obtivera a acta de deputado de novo, por Áraba na lista conxunta que presentaron no País Vasco Alianza Popular, o Partido Demócrata Popular, o Partido Demócrata Liberal e Unión de Centro Democrático. Foi Secretario Xeral do Consello de Europa en 1984. En 1989 foi elixido parlamentario europeo nas listas do Partido Popular e colaborou na redacción do primeiro borrador dun modelo de Constitución para a Unión Europea en 1993.

Posteriormente presentouse de novo ás eleccións en España en 1993 pola provincia de Álava nas filas do Partido Popular, sendo elixido deputado. Máis tarde foi designado Comisario Europeo de Transportes e Enerxía en 1994 e participou na elaboración do Tratado de Maastricht. Terminado o seu mandato en 1999, no que se ocupou de Relacións co Parlamento Europeo, relacións cos Estados Membros (en materia de Comunicación, Transparencia e Información), Cultura e Sector Audiovisual, Oficina de Publicacións, Asuntos Institucionais e Preparación da Conferencia Intergobernamental de 1996 (conxuntamente co Presidente Jacques Santer) abandonou a actividade política para dedicarse á empresa privada. É membro da Real Academia de Ciencias Morais e Políticas e da Academia Europea de Ciencias e Artes. Tamén é Presidente do Instituto de Estudios Europeos da Universidade CEU San Pablo.^[2]

O 9 de abril de 2010 foi nomeado marqués de Oreja^[3] polo Rei Xoán Carlos I en recoñecemento á súa traxectoria.^[4]

Está casado con Silvia Arburúa, filla do exministro franquista Manuel Arburúa de la Miyar.

Notas

↑ El último revolucionario, Diario Vasco, 30 de abril de 2006.
↑ "Instituto Universitario de Estudios Europeos". Arquivado dende o orixinal o 11 de abril de 2016. Consultado o 20 de abril de 2016.
↑ Prutkov, Kozma, Annuaire de la Noblesse Moderne des Maisons Principales de l'Europe, Montréal, 2010 (ISSN 1925-5594) (fr) Arquivado 13 de abril de 2020 en Wayback Machine.
↑ BOE Núm. 86 Viernes 9 de abril de 2010 Sec.

Véxase tamén

Outros artigos

Marquesado de Oreja

Ligazóns externas

Páxina no Ministerio de Asuntos Exteriores Arquivado 14 de agosto de 2015 en Wayback Machine. (en castelán)
Instituto de Estudios Europeos - USP CEU (en castelán)

[1] El último revolucionario, Diario Vasco, 30 de abril de 2006.

[2] "Instituto Universitario de Estudios Europeos". Arquivado dende o orixinal o 11 de abril de 2016. Consultado o 20 de abril de 2016.

[3] Prutkov, Kozma, Annuaire de la Noblesse Moderne des Maisons Principales de l'Europe, Montréal, 2010 (ISSN 1925-5594) (fr) Arquivado 13 de abril de 2020 en Wayback Machine.

[4] BOE Núm. 86 Viernes 9 de abril de 2010 Sec.

[1]

[2]

[3]

[4]