Emirato de Axman
إمارة عجمان (ar)  | |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Estado | Emiratos Árabes Unidos | ||||
| Capital | Axman | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 504.836 (2017) (1.949,17 hab./km²) | ||||
| Xeografía | |||||
| Superficie | 259 km² | ||||
| Altitude | 13 m | ||||
| Comparte fronteira con | |||||
| Creación | 2 de decembro de 1971 | ||||
| Organización política | |||||
• Ruler of Ajman (en)  | Humaid bin Rashid Al Nuaimi (en) | ||||
| Identificador descritivo | |||||
| Fuso horario | |||||
| ISO 3166-2 | AE-AJ | ||||
| Páxina web | ajman.ae | ||||
O Emirato de Axman (árabe: إمارة عجمانّ Imārat al-ʿAǧmān) é un dos sete estados que constitúen os Emiratos Árabes Unidos. Cunha superficie de só 260 quilómetros cadrados, Axman é o máis pequeno dos emiratos por superficie. A sede do seu goberno é a cidade de Axman, da cal toma o seu nome. O emirato limita polo norte, sur e leste co Emirato de Sharjah.[1] It has a population of some 240,000.[2]
Situado na costa do Golfo Pérsico, Axman tamén controla dous pequenos enclaves continentais: Manama e Masfut, os cales son principalmente agrícolas. Aproximadamente o 95% da poboación do emirato reside na cidade de Axman, que forma parte da área metropolitana Dubai-Sharjah-Axman. En Axman rexe o Sheikh Humaid bin Rashid Al Nuaimi da tribo Al Nuaimi. O príncipe herdeiro do emirato é o Sheikh Ammar bin Humaid Al Nuaimi.
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]Aínda que existe unha coñecida tribo Axami na actual Arabia Saudita, o nome da cidade e do Emirato de Axman podería vir tamén do árabe 'Ajm', ou "persas", ou alternativamente, un diminutivo de Omán 'Ayman'.
Historia
[editar | editar a fonte]A fundación de Axman remontase a 1810, cando o xeque Rashid bin Humaid Al Nuami e os seus seguidores conquistaron o asentamento costeiro de Axman aos membros da tribo Al Bu Shams nun breve conflito.[3]
Un estudo marítimo británico de 1.822 sinala que Axman tiña unha das mellores augas da costa e era unha pequena cidade cun único edificio fortificado, a casa do rexente. Do mesmo xeito que moitos outros pobos da costa que se converteu na Costa da Tregua, a poboación era nómade en función da tempada e había de 1400 a 1700 homes da tribo 'Mahamee' durante a tempada da perla, moitos dos cales viaxaban desde Buraimi na tempada. O estudo sinala que Rashid bin Ahmed considerábase independente de Sharjah, pero que Sharjah non mantiña ese punto de vista aínda que non tiña poder sobre Axman.[4]
O estudo de 1822 tamén sinalaba que os habitantes de Axman eran "na súa maioría estritos wahabíes e da presenza, ao longo da costa da cidade de Axman, da aldea en ruínas de Fasht, na actualidade o barrio de Sharjah Fisht.
O 8 de xaneiro de 1820, tralo saqueo de Ras Al Khaimah por unha forza británica liderada por Sir WG Keir, o Xeque Sultán bin Saqr de Sharjah asinou o Tratado Xeral Marítimo con Gran Bretaña, rendéndo as torres, armas e utensilios de Sharjah, Axman, Umm Al Quwain e as súas dependencias. Ao principio negou a primacía do Sultán bin Saqr, Axman capitulou en 1823.[5]
En 1831, o xeque de Axman aceptou unha subvención do imán de Mascate para unirse ao Sultán bin Saqr de Sharjah contra Sohar, pero logo da derrota do sultán aliouse a Sohar. Na súa ausencia, unha parte dos Bani Yas de Abu Zabi saquearon a cidade de Axman e as súas plantacións.[5] Nunha acción posterior as forzas de Axman 'comete atrevidas depredacións' sobre Sohar e Muscat. Cando pedíronlle reparacións polas accións do seu "suxeito", o Sultán bin Saqr desautorizou calquera autoridade sobre Axman e en 1832 unha forza naval británica foi enviada a Axman para obter reparacións polas incursións nas cidades da Costa Leste.[6] Terminado o conflito entre Sharjah, Axman e Dubai por unha banda, e Abu Zabi no outro, Axman (xunto coas outras partes) asinou o Tratado Marítimo de 1835 no seu propio dereito.
En 1840, Humaid bin Obeid bin Subt de Al Heera invadiu Axman apoiado por un corpo dos Bani Naeem. Aínda que nun principio remisos a apoiar a Humeid bin Rashid, o Sultán bin Suggur de Sharjah enviou ao seu fillo Suggur que, xunto con Maktoum de Dubai, expulsou os invasores e saqueou Al Heera en represalia.
En 1843 foi asinado outro tratado marítimo entre os xeques da costa da Tregua e os británicos e posteriormente, o 4 de maio de 1853, 'Un Tratado Perpetuo da Paz' foi asinado polos xeques da costa, incluíndo Axman. Unha copia deste tratado está en exhibición no Museo de Axman. Un tratado posterior de 1.892 ligaba aos Estados da Tregua a Gran Bretaña.
No século XX, o estudo de Lorimer da costa dos Estados da Tregua presentaba a Axman como un pequeno pobo duns 750 habitantes (en comparación, a poboación de Dubai no momento era número superior a 10.000).[7]
O 2 de decembro de 1971, Axman, baixo o xeque Rashid bin Humayd Al Naimi, uniuse aos Emiratos Árabes Unidos.
Xeografía
[editar | editar a fonte]
Axman é o máis pequeno dos Emiratos Árabes Unidos, cunha área de só 260 quilómetros cadrados. A cidade atópase na costa do Golfo Pérsico e é a base de ao redor do 95% da poboación do emirato. En 2010, a poboación era de 262.000 habitantes, dos cales o 16% era emiratí segundo as estatísticas oficiais.[8]
Ademais da cidade de Axman, o emirato tamén abarca dúas enclaves sen litoral, Manama e Masfut. Manama atópase nas chairas nos contrafortes das montañas de Hajjar uns 60 km ao leste da cidade de Axman, mentres Masfut atopa nas montañas, uns 110 km ao sur da cidade de Axman.
A cidade e o territorio principal de Axman limita con Sharjah, mentres que en Manama comparte fronteiras con Sharjah e Fujairah. Masfut limita con Omán, Dubai (o pobo e exclave de Hatta) e Ras Al Khaimah. Tanto Manama como Masfout son rexións fértiles e teñen un desenvolvemento agrícola xeneralizado.
A maior parte da superficie terrestre do emirato principal está desenvolvida, con extensos suburbios estendéndose case ata a estrada principal E311, con zonas de industria lixeira e almacenamento cara ao nordeste. O arroio Axman dragouse e canalizouse para formar unha zona portuaria e é a localización do Porto de Axman e o Ajman Free Zone. Axman conta cunha industria téxtil florecente, e é a base de ao redor do 15% das empresas manufactureiras dos EAU.[9]
Nas pequenas áreas de deserto de area fóra da cidade presentan escasos crecementos estacionais de herbas silvestres e matogueiras, árbores e ocasionalmente palmeiras datileiras.[10] Acacias e árbores ghaf atópanse en abundancia en Manama, que durante moito tempo foi un centro agrícola. Palmeirais e plantacións de árbores froitais son característicos de Masfut.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Emirato de Axman |
- Emiratos Árabes Unidos
- Emirato de Abu Zabi
- Emirato de Dubai
- Fujairah
- Ras Al-Khaimah
- Sharjah
- Umm al Qaywayn
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Ajman (City and Emirate) – TEN Guide (UAE)". Guide.theemiratesnetwork.com. Arquivado dende o orixinal o 06 de outubro de 2010. Consultado o 13 November 2011.
- ↑ "Ajman Emirate". Ajman Bank. Arquivado dende o orixinal o 04 de decembro de 2014. Consultado o November 2014.
- ↑ Wilson, Graeme (2010). Rashid: Portrait of a Ruler. UK: Media Prima. pp. 12. ISBN 9789948152880.
- ↑ Schofield, R (1990). Islands and Maritime Boundaries of the Gulf 1798–1960. UK: Archive Editions. p. 543. ISBN 9781852072759.
- ↑ 5,0 5,1 Schofield, R (1990). Islands and Maritime Boundaries of the Gulf 1798–1960. UK: Archive Editions. p. 133. ISBN 9781852072759.
- ↑ Schofield, R (1990). Islands and Maritime Boundaries of the Gulf 1798–1960. UK: Archive Editions. pp. 134–135. ISBN 9781852072759.
- ↑ Lorimer, John G (1908). Gazeteer of the Persian Gulf Oman & Central Arabia. Bombay: Government of India. pp. 1433–1451.
- ↑ "Ajman population at over 262,000". UAE Interact. 16 July 2011. Arquivado dende o orixinal o 28 de abril de 2015. Consultado o November 2014.
- ↑ Johnson, Alice (23 March 2014). "Manufacturing boosts UAE GDP". Zawya. Consultado o Nov 2014.
- ↑ "Nature". UAE Interact. 16 June 2011. Arquivado dende o orixinal o 22 de novembro de 2015. Consultado o November 2014.
