Clotario I

Clotario I
	;
Nome orixinal	(fr) Clotaire Ier
Biografía
Nacemento	498 ; valor descoñecido
Morte	29 de novembro de 561 (62/63 anos); valor descoñecido
Lugar de sepultura	Soissons
Rei dos francos
Actividade
Ocupación	monarca
Outro
Título	Rei dos francos (558–561); Rei dos francos (511–558)
Familia	Dinastía Merovinxia
Cónxuxe	Radegunda (538 (Gregoriano)–); Chunsene ; Guntheuc ; Aregunda ; Ingonda ; Waldrada
Fillos	Chlotsuinda (?); () Waldrada; Bilichilde ; Khilperico I; () Aregunda; Cariberto I; () Ingonda; Gontrán; () Ingonda; Sixeberto I de Austrasia; () Ingonda; Clodosvinda; () Ingonda; Gundoaldo, fillo ilexítimo; () ; Chram; ()
Pais	Clodoveo I e Clotilde da Borgoña
Irmáns	Clodomiro; Childeberto I; Teodorico I, rei franco; Ingomer; Clotilde
Descrito pola fonte	Allgemeine Deutsche Biographie; The Nuttall Encyclopædia >>>:Clotaire I.; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Clotario I foi o fillo máis novo de Clodoveo e Clotilde. Foi rei de Neustria (511-561), de Orleáns (532-561), de Borgoña, compartido co seu irmán Khildeberto (534-558), de Austrasia (555-561) e de París e de Borgoña (558-561).

Traxectoria

No repartimento do Regnum Francorum, á morte do seu pai (511), Clotario obtén a Neustria. Casa con Ingonda no 517.

Á morte do seu irmán Clodomiro (524), Clotario casou coa súa viúva, Gondioque; pero aínda así non obtén o territorio do seu irmán defunto: a lei sálica impón a partición do reino entre os fillos de Clodomiro. Para evitalo, Clotario alíase con Khildeberto para organizar o asasinato dos seus novos herdeiros (532). Dos tres irmáns, dous foron asasinados, e o último (Clodoaldo) renunciará á súa parte e escollerá a vida monástica. Así, Clotario e Khildeberto, puidéronse repartir libremente o territorio do seu irmán.

No ano 531, casa con Radegunda. Pero ela preferirá retirarse a un convento, no canto de convivir ao seu lado, fundando en Poitiers a abadía da Santa Cruz, a primeira abadía feminina de Europa. Foi canonizada como Santa Radegunda. Volveu casar no 532 con Ingonda e logo coa súa irmá Arnegonda.

A morte de Teobaldo (neto de Teodorico, o seu irmán defunto) no 555, e a de Khildeberto (sen descendencia) no 558, permitirán a Clotario reunificar o Regnum Francorum do seu pai.

Aínda volveu casar con Chunsina, e logo con Vulderade (555) viúva de Teodebaldo, rei de Austrasia.

O seu reinado estivo marcado por numerosas campañas militares, a saber:

A guerra contra os burgundios (523-526).
A campaña de Turinxia (530).
A invasión da Borgoña (534), en compañía do seu irmán Khildeberto (onde se repartiron a coroa).
A tentativa errada da invasión de Hispania (542), con Khildeberto; pero foron rexeitados en Zaragoza.

Ao final do seu reinado tivo problemas co seu fillo Cramne, que se revelou contra el en numerosas ocasións. Seguiu a Cramne ata Inglaterra, onde se refuxiara, e Clotario encerrouno a el e á súa muller e fillos nunha granxa e prendeulle lume. Perseguido polo remordemento, foi a Tours a implorar perdón sobre a tumba de San Martiño. Morreu pouco despois.