Clemente VII, antipapa
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
.svg){kind=small}
.svg)
Roberto de Xenebra, nado en Genève 1342 e finado o 16 de setembro de 1394, foi un nobre e relixioso da casa de Savoia, elixido papa da Igrexa católica polos cardeais franceses que se opuñan a Urbano VI, converténdose no primeiro antipapa do Cisma Occidental, co nome de papa Clemente VII.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Era fillo de Amadeu III, conde de Xenebra. Foi ordenado bispo de Thérouanne en 1361, arcebispo de Cambray en 1368, e cardeal en 1371.
En 1377, mentres servía como legado papal, dirixiu persoalmente as tropas prestadas ao papado por John Hawkswood para reducir a pequena cidade de Cesena no territorio de Forlì, que obtivera recentemente a súa independencia dos territorios pontificios; alí supervisou o masacre de 4.000 civís, unha atrocidade dadas as regras de guerra do momento, polo que foi coñecido co alcume de carniceiro de Cesena.
Entre 1305 e 1377 os papas residiron en Avignon. En 1378, o papa Gregorio XI decidiu intentar o regreso do papado a Roma a instancias de Catarina de Siena. Aínda que prognosticou que o experimento sería un fracaso, morreu pouco despois da súa chegada. O dereito canónico indicaba que o novo papa debía ser elixido no lugar onde morrera o antigo papa, polo que debía ser elixido na cidade de Roma. A poboación romana reuniuse e ameazou con reaccionar de modo violento ante os cardeais se non se elixía un italiano como Pontífice. O 8 de abril de 1378, Roberto de Xenebra votou a prol do arcebispo Bartolomeu Prignano de Bar (que non era cardeal) como papa Urbano VI.
Urbano VI, pola súa banda, estivo en desacordo co colexio cardinalicio dende o inicio do seu pontificado. Roberto e trece cardeais franceses formaron unha coalición que buscaba substituír a Urbano ao declarar que a súa elección fora inválida, xa que o conclave fora celebrado baixo a ameaza de violencia por parte do pobo romano, polo que realizaron outra elección, na que Roberto foi elixido papa en Fondi o 20 de setembro de 1378. Os reinos de Francia, Escocia, Castela, Aragón, Navarra, Portugal, Dinamarca, algúns estados alemáns, Noruega, e os territorios dos Savoia, recoñecérono como papa, pero os italianos non, apoiando o papado oposto de Urbano VI. Roberto consecuentemente fixou a súa sé en Avignon, como Clemente VII, e cedeu a maior parte dos Estados Pontificios a Lois II de Anjou.
Con Roberto de Xenebra iniciouse o Gran Cisma de Occidente, a segunda das grandes escisións dentro da Igrexa Católica, que durou até 1417. A lexitimidade do papado de Avignon foi grande, mesmo entre teólogos e relixiosos de renome; Pierre d'Ailly, Philippe de Maizieres, Jean Gerson, Nicolao de Clemanges, san Vicente Ferrer, o beato Pedro de Luxemburgo e santa Colette de Corbie, entre outros, defenderon o dereito de Clemente.
Coa reunificación do papado en Roma polo Concilio de Constanza, fixouse a posteriori que a liña de Avignon se consideraría non canónica.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Clemente VII, antipapa  |
| Control de autoridades |
|
|---|
