Esfingosina
Esfingosina | |
---|---|
(2S,3R)-2-aminooctadec-4-eno-1,3-diol | |
Identificadores | |
Número CAS | 123-78-4 |
PubChem | 1104 |
ChemSpider | 4444047 |
ChEBI | CHEBI:26743 |
ChEMBL | CHEMBL67166 |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C18H37NO2 |
Masa molar | 299,49 g mol−1 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
A esfingosina (2-amino-4-octadequeno-1,3-diol) é un aminoalcohol de 18 carbonos formado por unha longa cadea hidrocarbonada insaturada con dous grupos -OH e un grupo -NH2, que forma a parte principal das moléculas dos esfingolípidos, un tipo de lípidos das membranas celulares.
Funcións
[editar | editar a fonte]A esfingosina pode ser fosforilada in vivo por dúas quinases, a esfingosina quinase tipo 1 e a esfingosina quinase tipo 2. Isto leva á formación de esfingosina-1-fosfato, un potente lípido sinalizador.
Os metabolitos dos esfingolípidos, como as ceramidas, a esfingosina e a esfingosina-1-fosfato, son lípidos sinalizadores, implicados en diversos procesos celulares.
Síntese
[editar | editar a fonte]A esfingosina sintetízase a partir do palmitoíl-CoA e serina empezando por unha reacción de condensación que orixina deshidroesfingosina.
A deshidroesfingosina redúcese despois con intervención do coencima NADPH a dihidroesfingosina (esfinganina), e finalmente oxídase polo FAD a esfingosina.
En realidade, non hai unha vía de síntese directa desde a dihidroesfingosina (esfinganina) á esfingosina; senón que debe ser acilada (unida a un ácido graxo) primeiro a dihidroceramida, a cal é despois deshidroxenada a ceramida. A esfingosina non se forma ata que os esfingolípidos se degradan no lisosoma liberando esfingosina.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Radin N (2003). "Killing tumours by ceramide-induced apoptosis: a critique of available drugs". Biochem J 371 (Pt 2): 243–56. PMC 1223313. PMID 12558497. doi:10.1042/BJ20021878. article
- Carter, H. E., F. J. Glick, W. P. Norris, and G. E. Phillips. 1947. Biochemistry of the sphingolipides. III. Structure of sphingosineArquivado 21 de febreiro de 2020 en Wayback Machine.. J. Biol. Chem. 170: 285–295