Charles Anthony Standish Brooks, nado en Dukinfield (Cheshire) o 25 de febreiro de 1932 e finado o 3 de maio de 2022,[1] foi un piloto inglés tamén coñecido como o "piloto dentista". Participou en 39 grandes Premios do Campionato Mundial de Fórmula 1, onde debutou o 14 de xullo de 1956. Obtivo a primeira vitoria dun piloto británico nun coche británico nun Gran Premio desde 1923, en 1955 pilotando un Connaught en Siracusa, nunha carreira fóra do Campionato do Mundo.

Modelo:BiografíaTony Brooks

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(en) Charles Anthony Standish Brooks Editar o valor en Wikidata
25 de febreiro de 1932 Editar o valor en Wikidata
Dukinfield (Reino Unido) Editar o valor en Wikidata
Morte3 de maio de 2022 Editar o valor en Wikidata (90 anos)
Ottershaw, Reino Unido (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Manchester - odontoloxía (1950–)
Mount St Mary's College (en) Traducir
Barlborough Hall School (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo, piloto de carreiras Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Traxectoria
  Equipo Vehículo empregado
-Scuderia Ferrari
-Vanwall
-British Racing Motors Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar
 
Brooks compartiu este Vanwall VW5 con Stirling Moss para gañar o Gran Premio do Reino Unido de 1957.

Brooks naceu o 25 de febreiro de 1932 en Dukinfield, Chesire. Era fillo dun dentista e el mesmo tamén estudou a carreira. Iniciouse nas carreiras en 1952 pilotando un Healey ata 1955. Nese mesmo ano, Brooks pilotu un Connaught de Fórmula 2 no Crystal Palace e terminou cuarto.[2]

Brooks logrou a primeira vitoria dun coche construído no Reino Unido nunha carreira do Campionato do Mundo no Gran Premio do Reino Unido de 1957 en Aintree, que compartiu con Sir Stirling Moss. Xunto con Moss, Brooks é considerado un dos mellores pilotos que nunca foi campión do mundo e tanto Moss coma o tres veces campión do mundo Jack Brabham tiñan un alto concepto da súa capacidade.[3]

Brooks gañou seis carreiras para Vanwall e Ferrari, tres pole position, conseguiu dez podios, e anotou un total de 74 puntos no campionato. Pilotou para BRM, pero retirouse do equipo a finais de 1961, xusto antes da súa tempada máis exitosa.

Resultado completos na Fórmula Un

editar

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos Puntos
1956 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM 4 en liña ARX
MON
NTS
500
BEL
FRA
RU
Ret
ALE
ITA
NC 0
1957 Vandervell Products Vanwall Vanwall
Straight-4
ARX
MON
2
500
FRA
RU
1*
ALE
9
PES
Ret
ITA
7**
11
1958 Vandervell Products Vanwall Vanwall
4 en liña
ARX
MON
Ret
NED
Ret
500
BEL
1
FRA
Ret
RU
7
ALE
1
POR
Ret
ITA
1
MAR
Ret
24
1959 Scuderia Ferrari Ferrari Dino 246 Ferrari V6 MON
2
500
NED
Ret
FRA
1
ALE
1**
POR
9
ITA
Ret
USA
3
27
Vandervell Products Vanwall Vanwall
4 en liña
RU
Ret
1960 Yeoman Credit Racing Team Cooper T51 Climax
4 en liña
ARX
MON
4
500
NED
Ret
BEL
Ret
RU
5
POR
5
ITA
USA
Ret
11º 7
Vandervell Products Vanwall Vanwall
4 en liña
FRA
Ret
1961 Owen Racing Organisation BRM P48/57 Climax
4 en liña
MON
13
NED
9
BEL
13
FRA
Ret
RU
9
ALE
Ret
ITA
5
USA
3
10º 6

* Tony Brooks gañou o Gran Premio do Reino Unido de 1957 compartindo o seu coche con Stirling Moss. Ambos foron galardoados coa metade de puntos para a vitoria (4 en lugar de 8). ** Brooks tamén foi galardoado cun punto no Gran Premio de Italia de 1957 e Gran Premio de Alemaña de 1959 ao rexistrar a volta rápida.

  1. Obituario
  2. "Tony Brooks Profile". Grandprix.com. 
  3. Benson, Andrew (2012-04-10). "BBC Sport - Formula 1's greatest drivers. Number 18: Jack Brabham". Bbc.co.uk. Consultado o 2012-08-15. 

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar