Phoenix (constelación)

Phoenix
Nome latino	Fénix
Abreviatura	Phe
Xenitivo	Phoenicis
Simboloxía	O Ave Fénix
Ascensión recta	0 h
Declinación	−50°
Área	469 graos cadrados Rango 37º
Número de estrelas (magnitude < 3)	1
Estrela máis brillante	α Phoenicis (Ankaa) (magnitude ap. 2,39)
Choiva de meteoros	Phoenicidas;
Constelacións lindeiras	Sculptor; Grus; Tucana; Hydrus (esquina); Eridanus; Fornax;
	Visible en latitudes entre +32° e −90° Mellor visibilidade ás 21:00 (9 p.m.) durante o mes de novembro

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Phoenix.

Phoenix ou Fénix^[1] é unha constelación menor do sur, introducida polos navegantes daneses Pieter Dirkszoon Keyser e Frederick de Houtman, e popularizada polo libro Uranometria de Johann Bayer no 1603. Só hai trinta estrelas en toda a constelación que teñen un brillo dunha magnitude maior a 5,0.

Características

A extensión aproximada da constelación é −41° ata −57° declinación, e dende 23,5h ata 2h de ascensión recta. Isto significa que polo xeral é invisible para calquera que viva ó norte do paralelo 40 no Hemisferio Norte, e permanece baixa no firmamento para aqueles que vivan ó norte do Ecuador. É facilmente visible dende lugares coma Australia, Suramérica e Suráfrica durante o verán do Hemisferio Sur.

Phoenix está asociado coa choiva (menor) de meteoros das Phoenicidas que se pode ver no 5 de decembro.