A lingua manchú[3] (ᠮᠠᠨᠵᡠ
ᡤᡳᠰᡠᠨ
manju gisun) é unha lingua tungús seriamente ameazada que se fala no nordeste da China; foi a lingua nativa do pobo manchú e unha das linguas oficiais da dinastía Qing (1636–1911). O tungús é o subgrupo máis pequeno das linguas altaicas, no que o manchú é a única que aínda se fala.[4] A maioría dos manchús falan mandarín. Segundo datos da UNESCO, existen 10 falantes nativos de manchú dunha etnia que comprende 10 millóns de persoas.

Manchú
ᠮᠠᠨᠵᡠ ᡤᡳᠰᡠᠨ ᠮᠠᠨᠵᡠ ᡤᡳᠰᡠᠨ
manju gisun
Falado en: China
Rexións: Manchuria e Xinjiang
Total de falantes: 20 aproximadamente[1]
Familia: Altaica
 Tungús
  Tungús do sur
   Manchú
Escrita: Alfabeto manchú
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: mnc
ISO 639-3: mnc
Mapa
Status

O manchú está clasificado como en perigo crítico polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[2]
  1. www.ethnologue.com (2015)
  2. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
  3. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para manchú.
  4. "A Brief Exploration of the Altaic Hypothesis". linguistics.byu.edu. Consultado o 20 de setembro de 2016. 

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Gorelova, Liliya M. 2002. Manchu Grammar. Brill Academic Publishers ISBN 90-04-12307-5
  • Haenisch, Erich. 1961. Mandschu-Grammatik. Leipzig: Veb Verlag Enzyklopädie (en alemán)