Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau
Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau é un Patrimonio da Humanidade en Alemaña, que comprende seis sitios separados que están asociados á escola de arte Bauhaus. Foi designado en 1996 con catro sitios iniciais, e en 2017 engadíronse outros dous.[1]
Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau | |
---|---|
A Bauhaus en Dessau, en xullo de 2011 | |
Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
País | Alemaña |
Localización | Weimar, Dessau e Bernau |
Tipo | Cultural |
Criterios | II, IV, VI |
Inscrición | 1996 (20ª Sesión) |
Rexión da UNESCO | Europa e América do Norte |
Identificador | 729 |
A Bauhaus só estivo en funcionamento desde 1919 ata 1933 e non formou máis de 1.250 estudantes, dos cales só 155 se graduaron cun Diploma Bauhaus.[2][3] Non obstante, a escola revolucionou o pensamento e a práctica arquitectónica e estética do século XX.[1]
"[Os] edificios deseñados polos mestres da Bauhaus son representantes fundamentais do Modernismo clásico... Por iso, son monumentos importantes non só para a arte e a cultura, senón tamén para as ideas históricas do século XX." – Solicitude de ampliación da Bauhaus do Patrimonio Mundial da UNESCO e os seus sitios en Weimar e Dessau, delegación alemá ante a UNESCO, decembro de 2015.[1]
Weimar
editarCampus Bauhaus, Weimar
editarA Bauhaus fundouse en Weimar en 1919 por Walter Gropius e alí permaneceu ata 1925 cando se trasladou a Dessau debido á presión política.[4] Atopábase en dous edificios veciños que antes foran dúas escolas de arte separadas, ambas deseñadas ao estilo Art Nouveau por Henry van de Velde. Estes son:
- O edificio "Van de Velde", construído entre 1905 e 1906, para o que entón era a Escola de Artes e Oficios do Gran Ducado Saxón, unha escola de artes vocacionais.[5]
- O 'Edificio principal', construído entre 1904 e 1911, para a Großherzoglich Sächsische Hochschule für Bildende Kunst (Escola do Gran Ducado Saxón de Belas Artes).[6][1]
O edificio Van de Velde ten murais reconstruídos de Oskar Schlemmer, creados orixinalmente para a exposición Bauhaus de 1923, e destaca pola iluminación pouco convencional da súa escaleira central.[5]
O edificio principal foi restaurado polo arquitecto alemán de:Thomas van den Valentyn en 1999. Ten unha escaleira principal sinuosa e elíptica de estilo Art Nouveau. A antiga oficina de Walter Gropius reacondicionouse con mobles, accesorios e alfombras reconstruídos.[6][3]
Despois do peche da Bauhaus en Weimar, os edificios utilizáronse por varias institucións educativas sucesoras relacionadas coas artes. Hoxe, despois de varias fusións, reestruturacións e renomeamentos, a actual Bauhaus-Universität Weimar, fundada en 1996, opera no antigo sitio da Bauhaus, impartindo cursos relacionados coa arte, deseño e tecnoloxía.[4]
O sitio incluíuse no Patrimonio da Humanidade en 1996. Os edificios funcionan como un centro de ensino, pero a Universidade Bauhaus de Weimar ofrece visitas polo exterior e polo interior.[7]
Haus am Horn
editarA Haus am Horn é unha casa doméstica feita de formigón e aceiro construída para a primeira exposición de obras da Bauhaus en 1923. O edificio baseouse nos deseños de Georg Muche, pintor e profesor da escola. Foi o primeiro edificio baseado enteiramente nos principios de deseño da Bauhaus e presentou un prototipo revolucionario para a vida moderna.[8][1]
De acordo coa filosofía da Bauhaus de aprender mediante a experiencia práctica, varios membros do persoal e estudantes participaron no proxecto, incluíndo Marcel Breuer, que entón era estudante, Alma Siedhoff-Buscher e László Moholy-Nagy. Todos os mobles, incluída a iluminación, foron feitos nos talleres da Bauhaus.[8][9]
Incluíuse no Patrimonio da Humanidade en 1996. Desde agosto de 2017 o edificio é propiedade da Klassik Stiftung Weimar. En 2018-19 a casa pechouse ao público por unha importante restauración. Reabríuse o 18 de maio de 2019.[10][11]
Dessau
editar- Artigo principal: Bauhaus Dessau.
Edificio Bauhaus Dessau
editarA Bauhaus Dessau é un dos edificios emblemáticos do século XX. Deseñado por Walter Gropius inauguróuse oficialmente o 4 de decembro de 1926, tras pouco máis dun ano de construción.[12] Está "considerado un 'manifesto construído' das ideas da Bauhaus, no que a funcionalidade e a estética do deseño se unen para formar unha única entidade".[13]
O edificio encargouno a cidade de Dessau, que financiou o proxecto e proporcionou a parcela edificable. Os planos elaboráronse polo despacho de arquitectura de Gropius xa que a Bauhaus non tivo o seu propio departamento de arquitectura ata 1927, pero os encaixes interiores fixéronse nos talleres da Bauhaus.[14]
Esixíronlle a Gropius que incorporase dúas escolas ao edificio, a escola de deseño Bauhaus e unha escola profesional municipal.[13] O edificio consta de varias ás que se conectan entre si que están situadas de forma asimétrica. Estes son: unha ala obradoiro de tres plantas, unha escola de formación profesional de tres plantas, unha á de administración de dúas plantas, un auditorio, escenario e cafetería, e unha á de estudoo de cinco plantas. A fachada caracterízase polo uso de muros cortina de vidro que non soportan cargas, un desenvolvemento adicional ao utilizado na Fábrica Fagus, construída entre 1911 e 1913, deseñada por Gropius e Adolf Meyer.[12][14] No interior do edificio pódense ver características construtivas como columnas e vigas de apoio.[13]
A ala do estudio de cinco plantas, o "Prellerhaus", con 28 estudos de 20 m² cada un, ofrecía aloxamento para estudantes e mestres. As instalacións de baño e cociña eran comúns e había unha terraza compartida. Dezaseis dos estudos tiñan pequenos balcóns, cuxa simetría regular caracteriza a esta á do edificio.[14][3] No primeiro andar vivían mulleres, o "piso das damas", cuxos residentes incluían a Gertrud Arndt, Marianne Brandt, Gunta Stölzl e Anni Albers.[15] Había 140 estudantes en total, polo que a maioría deles tiveron que buscar aloxamento no centro da cidade de Dessau. En 1930, Ludwig Mies van der Rohe, entón director da Bauhaus, converteu algúns estudos en aulas. O edificio reformouse en 2006 para devolvelo á súa disposición orixinal. Os estudos alúganse agora como aloxamento turístico.[3][16]
Debido á presión política, a Bauhaus Dessau pechou en 1932 e Mies van der Rohe creou unha Bauhaus financiada con fondos privados en Berlín, aínda que esta tamén pechou despois de menos dun ano.[3] O edificio da Bauhaus en Dessau utilizouse como unha escola para ensinar ás mulleres a cociñar e costura, e pouco antes do comezo da segunda guerra mundial en 1939, converteuse nunha escola de formación para oficiais do Partido Nazi.[12] En 1941 albergaba o departamento de prensa do fabricante de avións Junkers.[13] En 1945 a escola foi danada nun ataque aéreo. Despois da guerra foi parcialmente reparado para facela utilizable como centro educativo, pero sen respectar a integridade do edificio.[12] Non foi ata 1972 cando o goberno de Alemaña do Leste fixo que o edificio fose catalogado como monumento histórico. Foi sometido a unha restauración, dirixida por Konrad Püschel, un arquitecto que se formou na Bauhaus.[17] O muro cortina de vidro, o auditorio, o escenario e a cafetería restauráronse.[13] O 2 de decembro de 1976, 50 anos despois da súa primeira apertura, o edificio reabríuse oficialmente para o seu uso como centro de ciencia e cultura, que incluía unha colección de artigos da Bauhaus. Dezaoito antigos estudantes da Bauhaus asistiron á cerimonia.[18]
A Bauhaus Dessau Foundation creouse en 1994 para investigar e preservar o patrimonio da Bauhaus. O edificio inscribiuse como Patrimonio da Humanidade en 1996, despois de que se realizaron amplas reformas. Estas completáronse en 2006.[14][1]
Hoxe a ala norte do complexo, onde estaba a escola profesional, é utilizada pola Universidade de Ciencias Aplicadas de Anhalt, cuxo campus de Dessau está ao lado do sitio da Bauhaus.[19][20] A Fundación Bauhaus Dessau utiliza o resto do edificio para a súa administración, albergando un museo, unha tenda e a restaurada cafetería, ceder as antigas habitacións de estudantes como aloxamento turístico, e o alugueiro doutras áreas do edificio, como o auditorio, para seminarios e convencións.[21]
Meisterhäuser
editarAs Meisterhäuser (casas dos mestres) son un grupo de sete casas cúbicas modernistas de teito plano a uns 600 metros do edificio Bauhaus Dessau, deseñadas por Walter Gropius para o persoal superior da Bauhaus. Construíronse en 1925–26 por encargo da cidade de Dessau. Consistían en tres pares de casas pareadas e unha casa unifamiliar ao final da fila para Gropius, o director da escola.[22] As casas construíronse dentro dun pequeno piñeiral, co obxectivo de respectar o carácter da paisaxe.[22] As casas eran amplas, a vivenda unifamiliar do director tiña 350 m², e as outras tiñan máis de 250 m². Dispoñían de terrazas e estudos, xa que se esperaba que os artistas-profesores traballasen dende a casa así como no recinto escolar. En cada parella pareada, as casas teñen a mesma disposición, pero están xiradas nun ángulo de 90 graos entre si, polo que non parecen simétricas desde a rúa.[23]
Xunto coas súas familias, os residentes orixinais foron: Lyonel Feininger e László Moholy-Nagy que vivían ao lado de Gropius (aínda que Feininger nunca ensinou na Bauhaus de Dessau), Oskar Schlemmer e Georg Muche vivían no seguinte par de casas, Wassily Kandinsky e Paul Klee vivían no último par.[23] Gropius e Maholy-Nagy acondicionaron as súas casas enteiramente con mobles deseñados por Marcel Breuer. Os residentes posteriores incluíron a Hannes Meyer, Ludwig Mies van der Rohe, Josef e Anni Albers, Hinnerk Scheper e Alfred e Gertrud Arndt.[22]
Desde 1932, cando pechou a Bauhaus en Dessau, as casas alugáronse a outros inquilinos.[22] En 1945, cara ao final da segunda guerra mundial, a casa do director e unha á da casa veciña, onde vivira Maholy-Nagy, foron destruídos nun ataque aéreo. En 1948 construíuse unha casa suburbana estándar no lugar da casa do director. As outras casas estaban habitadas, pero foron alteradas e quedaron en bastante mal estado.[12]
Os Meisterhäuser restauráronse en 1992 e engadíronse ao Patrimonio da Humanidade en 1996.[1][22] A casa construída no lugar da casa do director derrubouse en 2011. En 2014, para restaurar o ritmo e a forma orixinais de todo o conxunto Meisterhäuser, construíronse estruturas que representan a forma da antiga casa do director e da casa Maholy-Nagy nos lugares dos edificios destruídos.[24] Estes foron deseñados polo estudio de arquitectura Bruno Fioretti Marquez, co deseño interior do artista Olaf Nicolai.[25] Os interiores destas estruturas utilízanse como espazos expositivos, con información sobre a historia do sitio.[3] Estas e outras vivendas, que están abertas ao público, son xestionadas pola Fundación Bauhaus Dessau. A casa Feininger é a base do Centro Kurt Weill, que promove a obra do compositor Kurt Weill, procedente de Dessau.[22]
En 1932 o Trinkhalle quiosk (Dessau), un quiosco de refrescos, deseño de Mies van der Rohe, construíuse na esquina da casa do director e integrouse nun muro de dous metros que rodeaba a propiedade. Sobreviviu á guerra pero foi derrubado en 1962. En 2014 reconstruíronse o muro e o quiosco e a partir de 2016 retomou a súa antiga función vendendo bebidas e aperitivos ao público.[26]
De 2016 a 2019 as casas Kandinsky/Klee pecháronse por unha importante restauración realizada pola Wüstenrot Stiftung, para restaurar completamente o interior das vivendas, con especial atención á recreación das cores orixinais.[22] Reabríronse o 17 de abril de 2019. A restauración custou uns 1,5 millóns de euros e implicou unha análise científica detallada de restos de pinturas orixinais. Reconstruíronse máis de 100 cores.[27]
Bernau
editar- Artigo principal: ADGB Trade Union School.
A ADGB Trade Union School en Bernau bei Berlín é un campus de centro de formación construído entre 1928 e 1930. Deseñárono Hannes Meyer e Hans Wittwer en colaboración con estudantes da Bauhaus. Construíuse para a antiga Federación de Sindicatos Alemáns e incluía salas de seminarios, un comedor, aloxamento para estudantes e profesores, instalacións deportivas e unha biblioteca.[28][29]
É un exemplo de libro de texto de arquitectura funcionalista da Bauhaus, tanto no produto acabado como no enfoque analítico e colaborativo empregado para desenvolver o deseño e completar o proxecto. Xunto ao edificio Bauhaus Dessau, foi o segundo proxecto máis grande que nunca levou a cabo a Bauhaus.[30][31]
Deseñouse para harmonizar co lugar arborado e en pendente que ocupa. O historiador da arquitectura Winfried Nerdinger describiuna como unha "obra mestra do funcionalismo poético".[30]
A escola abriu o 4 de maio de 1930. Con capacidade para 120 alumnos.[32]
O complexo tivo varios usos, entre eles ser a Escola de Liderado do Reich, onde os membros de elite da Gestapo e das SS foron adestrados dende 1933 ata o final da segunda guerra mundial. Restaurouse entre 2005 e 2007, desde entón utilízase como centro educativo pola Handwerkskammer Berlin (Cámara de Artesanía de Berlín). En 2008, os arquitectos Brenne Gesellschaft von Architekten gañaron o premio World Monuments Fund/Knoll Modernism pola restauración.[33]
A Escola Sindical ADGB foi inscrita como Patrimonio da Humanidade en xullo de 2017.[1] O complexo non está aberto ao público en xeral, pero a Stiftung Baudenkmal Bundeschule Bernau organiza visitas guiadas á escola en alemán.[34]
Notas
editar- Referencias
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 "Bauhaus and its Sites in Weimar, Dessau and Bernau". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Consultado o 29 de decembro de 2018.
- ↑ Arts in Exil. Objects. Konrad Püschel:List of Names Arquivado 27 de maio de 2021 en Wayback Machine.. Consultado o 24 de abril de 2019
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Knorr, Susan; Kern, Ingolf; Welzbacher, Christian (2012) Bauhaus Reisebuch, Bonn: Dumont
- ↑ 4,0 4,1 Bauhaus-Universität Weimar. History. Consultado o 29 de decembro de 2019
- ↑ 5,0 5,1 Bauhaus-Universität Weimar. Van de Velde Building. Consultado o 29 de decembro de 2019
- ↑ 6,0 6,1 Bauhaus-Universität Weimar. Main Building. Consultado o 2 de xaneiro de 2019
- ↑ Bauhaus University Weimar. Bauhaus Walk. Consultado o 29 de decembro de 2018
- ↑ 8,0 8,1 Klassik Stiftung Weimar. Haus am Horn Arquivado 2018-11-24 en Wayback Machine.. Consultado o 24 de novembro de 2018
- ↑ Bauhaus100. Alma Siedhoff-Buscher Arquivado 2020-05-03 en Wayback Machine.. Consultado o 24 de novembro de 2018
- ↑ Bauhaus University Weimar. Freundekskreis. Haus am Horn.. Consultado o 25 de novembro de 2018
- ↑ Klassik Stifftung Weimar. Haus Am Horn ab 18. Mai 2019 wiedereröffnet. Consultado o 24 de mio de 2019
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Charrier, Julie (director) (2000) Architectures – Le Bauhaus de Dessau (Das Bauhaus von Dessau). Arte / French ministry of culture and communication / Centre Pompidou. (YouTube 28 min.). Consultado o 30 de decembro de 2018
- ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 Markgraf, Monika (ed.) (2017) Bauhaus World Heritage Site. Leipzig: Spector Books
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 Bauhaus Dessau Foundation. The Bauhaus building by Walter Gropius (1925–26) Arquivado 2018-12-28 en Wayback Machine.. Consultado o 29 de decembro de 2019
- ↑ Architectuul. Bauhaus Prellerhaus. Consultado o 30 de decembro de 2018
- ↑ Bauhaus Dessau. Sleeping at the Bauhaus Arquivado 15 de marzo de 2021 en Wayback Machine.. Consultado o 30 de decembro de 2018
- ↑ Püschel, Konrad (1997) Wege eines Bauhäuslers. Dessau: Anhaltische Verlagsgesellschaft mbH
- ↑ Sack, M. (10 December 1976) Feier ohne Fest: Die DDR erinnert sich an ein Stück deutscher Vergangenheit in Die Zeit
- ↑ Wikiarquitectura. Bauhaus building in Dessau. Consultado o 30 de decembro de 2018
- ↑ Hochschule Anhalt. Campus. Consultado o 30 de decembro de 2016
- ↑ Bauhaus Dessau Foundation. Service Arquivado 19 de xuño de 2019 en Wayback Machine.. Consultado o 30 de decembro de 2018
- ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 22,6 Bauhaus Dessau. Masters' houses by Walter Gropius (1925–26). Consultado o 29 de decembro de 2018
- ↑ 23,0 23,1 Lorch, Catrin (8 de agosto de 2019) "Gemälde in drei Dimensionen" in Süddeutsche Zeitung (Feuillteton, p.9)
- ↑ Bauahus Dessau. New Masters' Houses Arquivado 27 de maio de 2021 en Wayback Machine.. Consultado o 29 de decembro de 2018
- ↑ Ranke, Lydia (writer/director) (2019) BauhausWorld: Der Code – 100 Jahre Bauhaus. Deutsche Welle. YouTube (42:30 min). Consultado o 6 de abril de 2019
- ↑ Bauhaus Dessau. Kiosk, Mies van der Rohe (1932) Arquivado 06 de abril de 2019 en Wayback Machine.. Consultado o 29 de decembro de 2018
- ↑ "Kandinsky und Klee: Saniertes Meisterhaus wiedereröffnet" in Zeit Online, 17 de abril de 2019. Consultado o 9 de agosto de 2019
- ↑ Bauhaus100.Hans Wittwer. Recuperado o 23 de novembro de 2018
- ↑ Stiftung Baudenkmal Bundesschule Bernau. Bedeutung Arquivado 04 de xaneiro de 2020 en Wayback Machine.. Consultado o 23 de novembro der 2018
- ↑ 30,0 30,1 Architectuul: ADGB trade union school (2013). Consultado o 27 de outubro de 2016
- ↑ Bauhaus100. The “School in the Woods” as a Socio-pedagogical Ideal. Recuperado o 17 de abril de 2019
- ↑ History. Bauhaus trade union school Arquivado 12 de agosto de 2019 en Wayback Machine.. Recuperado o 23 de novembro de 2018
- ↑ World Monuments Fund / Knoll Modernism Prize brochure (pdf) (2008). Recuperado o 15 de novembro der 2016
- ↑ Führung im UNESCO-Welterbe Bauhaus Denkmal Bundesschule Bernau Arquivado 28 de abril de 2019 en Wayback Machine.. Recuperado o 28 de abril de 2019.
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Bauhaus e os seus sitios en Weimar, Dessau e Bernau |
Outros artigos
editarLigazóns externas
editar- Bauhaus Dessau Foundation. World Heritage Site Bauhaus Arquivado 24 de novembro de 2018 en Wayback Machine.
- UNESCO.Bauhaus and its Sites in Weimar, Dessau and Bernau
- Stiftung Bauhaus Dessau. UNESCO-Welterbestätte Bauhaus – Laubenganghäuser in Dessau. YouTube video (7:30 min.) (alemán con subtítulos en inglés)