دشمن
(دُ مَ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
ش همان دُژ است به معنی « بد » دَشمن یعنی منِ بد، دُشمن که در کردی دُژمِن گفته می شود یعنی آدم بد در برابر بَهمَن که آدم خوب است.
اسم[ویرایش]
- آن که بد فرد دیگری را خواهان است ؛ عدو.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
اسم[ویرایش]
- دشمن
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
- ایتالیایی
صفت[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- hostile