گرده

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /گَردِ/

اسم

گَردهِ

1. طرح یا تصویری که از طرح یا تصویر دیگر کپیه کنند.
2. (قدیم): گردی که زنان برای بزک مورد استفاده قرار می‌دادند، پودر.

اسم

گُردهِ

1. شانه، دوش، کتف، پشت، بالای کمر.
2. کلیه. ؛بر ~ی کسی سوار شدن کنایه از: اراده و اختیار او را به دست گرفتن.

صفت مرکب

گِردهِ

1. هر چیز گرد و مدور مانند نان.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /گَردِ/

اسم

1. طعم گَس.

   چئوخ گردِ بُ، گئوتِه گئوتِه.

   خیلی گَسه، بردار بردار.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• حیدری ملایری، م. فرهنگ ریشه شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک، ۲۰۰۵