پرش به محتوا

شهر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • پارسی میانه (پهلوی)

آوایش

[ویرایش]
  • /شَهْر/

اسم

[ویرایش]

شهر

  1. مجموعه مسکونی بزرگ با جمعیت بسیار که شامل تأسیسات اداری، رفاهی، بازارها، و خیابان‌های متعدد است.
    از فارسی باستان xšaça-. وابسته به اوستایی xšaθra (پادشاهی)؛ اما به نظر می‌رسد به زبان معیار باستان به صورت شَهَر صرف می‌شده است و کنایه از پایتخت بوده است.
  2. در گویش گنابادی یعنی مرکز تمدن ، شهرت آبادانی ، نام محلی که ۲۵۰۰ سال قبل در مظهر قنات جهانی قصبه گناباد برای کشاورزی و دفاع و زندگی توسط گبرها ساخته شد و شهر نام گرفت.(این مکان بعدها قصبه شهر هم نامیده میشد و اینک آن را کوی شرقی هم نامند.)

مثل

[ویرایش]
  1. شهر هرت کنایه از: شهری که در آن نظم و قانون وجود ندارد.

زبان دیگر

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

اسم

[ویرایش]

شهر

  1. (گاهشماری): ماه.

واژه‌های مشتق شده

[ویرایش]

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه‌ها

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن