آزار
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /آزار/
اسم مصدر
[ویرایش]
آزار
- اذیت، رنج، عذاب.
- کسی تعمداّ خیال آزار و اذیت او را ندارد. «جمال‌زاده»
- بیماری، مرض. کدورت، رنجش
برگردان‌ها
[ویرایش]
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس
زبان دیگر
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- بهاری
آوایش
[ویرایش]- /آزار/
آزار
- مترادف مرض و مردم آزاری در زبان فارسی.
- آزار اِیچِین آلِد بَگهَ!
- مرض درونت را احاطه کرده مگر!
- آزار اِیچِین آلِد بَگهَ!